08 august 2019, Oscar van Gelderen & Manuela Klerkx
De keuze van... Gili Crouwel
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Gili Crouwel (oprichter The Gallery Club)
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst betekent eigenlijk alles voor mij. Het is iets waar ik bijna 365 dagen per jaar mee bezig ben. Het is mijn vak als kunsthistorica en directeur van The Gallery Club, het platform voor fotografie dat ik in 2015 met Robi Reisinger heb opgericht. Maar kunst is ook mijn hobby als liefhebber en (bescheiden) verzamelaar. Kunst kan me troost bieden, boos maken, laten lachen en verwonderen.
Yuzu and Urara, Higashi, Okinawa, 2018, Charlotte Dumas.
Heb je kunst van huis uit meegekregen of heb je zelf je pad moeten vinden?
Mijn affiniteit met kunst is een beetje met de paplepel ingegoten door mijn ouders, die allebei in de kunstwereld zaten. Ik ben opgegroeid in een omgeving waar het alleen maar over kunst ging en van jongs af aan werd ik al overal mee naartoe genomen wat ook maar met kunst te maken had: openingen, musea, galeries, Biënnales, etc. Soms kon ik dat nog niet helemaal waarderen, vooral toen ik jong was, maar langzamerhand kwam daar verandering in en besloot ik op mijn 14e dat ik kunstgeschiedenis wilde studeren.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Vaak online of via mijn netwerk. Ik ontvang digitale updates van bijvoorbeeld The Art Newspaper of Artforum. Maar ook via kranten en tijdschriften, en ik schrijf me in voor nieuwsbrieven van musea en galeries die me interesseren.
#122, "The Mouth of Krishna", 2012, Albarrán Cabrera.
Eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Het kan in een galerie zijn of een museum, een beurs, online, een biënnale, de openbare ruimte of een fotografie festival. Ik reis veel en vind het altijd inspirerend om tijdens mijn reizen plekken op te zoeken waar beeldende kunst te zien is. Soms kan ik me ook helemaal online verliezen of me verwonderen op beurzen zoals Art Basel of Paris Photo, die eigenlijk één groot museum zijn waar alles te koop is.
Wat ook een geweldige plek is om kunst te kijken, zijn depots van musea. In april was ik drie uur lang in het fotoarchief van The J. Paul Getty Museum. Zij hebben een van de allerbelangrijkste fotografie collecties ter wereld. Samen met de fotografie curator liepen we door hun schatkamer; een ervaring om nooit meer te vergeten.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Gemiddeld koop ik denk ik twee keer per jaar kunst. Dat hangt natuurlijk ook een beetje af van het beschikbare budget op dat moment… Ik koop vaak fotografie, dat meestal in oplage is. Het feit dat de KunstKoopregeling binnenkort wordt afgeschaft, vind ik een schande. Het is namelijk een geweldig middel om kunst – en het kopen daarvan – toegankelijk te maken voor een groot publiek.
Weißohrturako (Turaco leucotis), Leibniz IZW, Berlin, 2017, Thomas Struth.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Als ik kunst koop, is dat voornamelijk in galeries, maar vorig jaar heb ik ook voor het eerst op een beurs een werk gekocht.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop?
Ik beslis alles lekker zelf! Maar natuurlijk is het fijn als hij het er ook mee eens is. Als ik een werk koop, is dat nooit in een ‘spur of the moment’. Er wordt altijd even overlegd met diverse hulplijnen, een paar nachtjes over geslapen, naar het financiële plaatje gekeken en dan een beslissing gemaakt. En ik koop kunst nooit als investering, maar als een verlengstuk van mijzelf en als een verrijking van mijn leven.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Er zijn veel galeries waar ik graag kom, in binnen- en buitenland. Omdat ik zowel zakelijk als privé focus op fotografie is dat wel een beetje een leidraad, maar soms ook helemaal niet. Ik volg andriesse eyck galerie graag, omdat zij twee van mijn favoriete fotografen vertegenwoordigen: Charlotte Dumas en Thomas Struth. Maar ook bijvoorbeeld Annet Gelink vanwege Ed van der Elsken, Robby Müller, Awoiska van de Molen en Meiro Koizumi, van wie onlangs een aangrijpend videowerk op Art Basel was te zien. Of galeries als Ron Mandos, Stigter van Doesburg, Martin van Zomeren, Wouter van Leeuwen, GRIMM, tegenboschvanvreden, Caroline O’Breen, The Ravestijn Gallery en Galerie Fons Welters. In Antwerpen heb ik een speciale band met IBASHO gallery, gespecialiseerd in Japanse fotografie.
J 50, 1993, 2015, Dana Lixenberg.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Van Bernd en Hilla Becher, en hun leerlingen van de Düsseldorfer Schule: Thomas Ruff, Thomas Struth en Andreas Gursky. Tijdens mijn studie kunstgeschiedenis kwam ik met hen in aanraking. Daar ging toen echt een wereld voor me open op het gebied van fotografie. Mijn afstudeerscriptie schreef ik dan ook over de Bechers, hun leerlingen en hun invloed op de hedendaagse fotografie. Toen ik afstudeerde kreeg ik van mijn ouders een werk van Bernd en Hilla Becher cadeau.
Verder staan op de lijst wat Amerikaanse klassiekers zoals William Eggleston, Robert Frank, Stephen Shore en Dawoud Bey; een aantal Japanse fotografen zoals Hiroshi Sugimoto, Eikoh Hosoe, Shomei Tomatsu en Daido Moriyama. En ik zou graag nog een keer een werk van Dana Lixenberg willen kopen van haar serie Imperial Courts.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
- Albarrán Cabrera - Twee jaar geleden ben ik in contact gekomen met het werk van het Spaanse fotografie-duo Albarrán Cabrera. Voor mij is hun fotografie een ‘Gesamtkunstwerk’ waar fotografie, literatuur en wetenschap op een delicate manier samenkomen. Vorig jaar heb ik een werk van hun gekocht, maar ik zou graag nog meer werk van hun willen aanschaffen.- Charlotte Dumas - Maakt portretten van dieren, voornamelijk honden en paarden. Ik volg haar werk al vele jaren. Haar fotoseries en films spreken me enorm aan, vooral door hoe ze haar onderwerpen benadert en thema’s uitkiest. De toestand van de dieren vertelt veel over de toestand van de mens. Ik vind dat een bijzondere gedachte.
- Dana Lixenberg - Van december 2015 t/m maart 2016 was in Huis Marseille de tentoonstelling Imperial Courts van fotograaf Dana Lixenberg te zien. Lixenberg maakte van 1993 tot 2015 in de gelijknamige wijk in Los Angeles een indrukwekkende fotoserie over de bewoners en hun dagelijks leven in deze beladen wijk, waar armoede, gang wars en andere sociale misstanden aan de orde van de dag zijn. Het resultaat is verbluffend met prachtige portretten, video- en audio-opnames. Ik zou graag nog een keer een of meerdere werken uit deze serie willen aanschaffen.
- Robby Müller - Was de wereldberoemde cameraman van onder andere regisseurs zoals Wim Wenders, Jim Jarmusch en Lars von Trier. Als geen ander wist hij hoe je met het licht moest spelen. Maar naast briljant cameraman was ook een geweldige fotograaf. Wat Rembrandt en Vermeer in de 17e eeuw met verf deden om licht in hun schilderijen na te bootsen, deed Müller in de 20e en 21e eeuw met zijn camera. In 2017 was in de stand van Annet Gelink op Paris Photo een mooie presentatie van zijn polaroids te zien. Daar zou ik er best een paar van willen hebben.
- Thomas Struth - Is een van de beroemde leerlingen van Bernd en Hilla Becher. Zijn familieportretten, zwart wit foto’s van straten in Düsseldorf en New York, en museumfoto’s (van mensen die in musea naar kunstwerken kijken) zijn allen even intrigerend. Vorig jaar was bij galerie andriesse eyck een tentoonstelling van zijn recentere werk Animals te zien. Toch gaat mijn voorkeur uit naar zijn wat oudere werk. Nog even doorsparen maar…
Kensington Motel, Santa Monica, Los Angeles, 1985, Robby Müller.
Bekijk de website van The Gallery Club
Bekijk de Instagram van The Gallery Club
Gallery Viewer en Het Parool zijn op 18 april 2019 mediapartners geworden. De samenwerking bestaat uit een uitwisseling van content. Zo publiceert Het Parool wekelijks de rubriek ‘De keuze van…’ van Oscar van Gelderen en Manuela Klerkx in de krant en op de site.
