Inloggen
Registreren
NL
Robby Müller 1940 - 2018
Vertegenwoordigd door:
Annet Gelink Gallery
Robby Müller (Willemstad, Curaçao, 1940) is internationaal gelauwerd om zijn baanbrekende camerawerk voor regisseurs als Wim Wenders, Lars von Trier en Jim Jarmusch. Hij heeft in grote mate bijgedragen aan het succes van een hele generatie onafhankelijke filmauteurs die vanaf de jaren zeventig opkwam in de wereld van de auteurscinema.
Als geen ander weet Müller een eenheid tussen verhaal, sfeer en beeld tot stand te brengen. In zijn kenmerkende weidse shots en 'long takes' maakt hij het liefst gebruik van al aanwezige lichtbronnen. Hoewel hij virtuoos omgaat met licht en donker, schiet hij nooit louter mooie plaatjes; het verhaal en de sfeer van de film moeten elkaar aanvullen.Op verloren momenten op draaidagen maakte Müller polaroids. Die zijn vaak genomen vanuit een experimenteel standpunt en laten zien hoe Müller de vele facetten van de relatie tussen licht, camera en fotograaf verkende.
Als geen ander weet Müller een eenheid tussen verhaal, sfeer en beeld tot stand te brengen. In zijn kenmerkende weidse shots en 'long takes' maakt hij het liefst gebruik van al aanwezige lichtbronnen. Hoewel hij virtuoos omgaat met licht en donker, schiet hij nooit louter mooie plaatjes; het verhaal en de sfeer van de film moeten elkaar aanvullen.Op verloren momenten op draaidagen maakte Müller polaroids. Die zijn vaak genomen vanuit een experimenteel standpunt en laten zien hoe Müller de vele facetten van de relatie tussen licht, camera en fotograaf verkende.
Kunstwerken
Articles
Media
Highlights
Over de kunstenaar
In collectie van
Tentoonstellingen
Marktpositie
CV
Aangeboden kunstwerken van Robby Müller
Articles on Robby Müller
Media
The famous director of photography, Robby Müller is responsible for countless memorable film moments from modern classics like Breaking the Waves (1996), Dancer in the Dark (2000), Dead Man (1995), Down by Law (1986), Barfly (1987), 24 Hour Party People (2002) and Paris, Texas (1984).
Over de kunstenaar
Master of Light – Robby Müller
EYE presenteerde in de zomer van 2016 een grote tentoonstelling over Nederlands beroemdste 'director of photography' Robby Müller. Björk dansend in een fabriek, Johnny Depp die in een kano de zee op drijft en Nastassja Kinski in haar felrode trui: cameraman Robby Müller is verantwoordelijk voor vele memorabele filmshots uit moderne klassiekers als Breaking the Waves (1996), Dancer in the Dark (2000), Dead Man (1995), Down by Law (1986), Barfly (1987), 24 Hour Party People (2002) en Paris, Texas (1984). De expositie toonde op grote projecties het visuele vernuft en de emotionele gelaagdheid van Müllers beelden, aangevuld met materiaal uit zijn persoonlijke archief. Wim Wenders, Lars von Trier en Jim Jarmusch werden geïnterviewd over hun samenwerking met Müller.
Wim Wenders: "He’s a great painter, one of the Dutch Masters, a traveler from the great era of painting across the age of film and right into the digital kingdom. A pioneer."
Eye Filmmuseum
De cameraman die schilderde met licht en kleur
In interviews zei Muller meermaals op zoek te zijn naar verhalen die iets over het leven te melden hadden, en die ook zijn leven konden verrijken en hem aan het denken zetten. Het waren vaak levens die iets met dat van hemzelf te maken hadden: altijd onderweg, en zoekend naar de betekenis van familie en verbondenheid. En in de genereuze en empathische stroom van zijn beelden is dat zoeken tegelijkertijd ook altijd een vinden.
NRC Handelsblad
De documentaire Living the Light, over cameraman Robby Müller, leert kijkers kijken zoals híj dat deed
Verslaggever Bor Beekman sprak in Venetië, waar Living the Light in première ging, met maker Claire Pijman én actrice Nastassja Kinski over de Hollandse grootmeester.
‘Als Robby hier was, zou hij dát daar filmen, de reflectie.’ Nastassja Kinski (57) wijst op de lichtval op de poot van een vleugelpiano, even verderop. De actrice spreekt met zachte stem over de afgelopen zomer op 78-jarige leeftijd overleden Nederlandse cameraman Robby Müller. Intussen ploegt ze, in een overkapte tuin, door haar drie tassen. ‘Sorry, ik raak zo in paniek als ik iets niet kan vinden. Wat was ik aan het zeggen? O ja, Robby zag details die andere mensen niet zagen. Hij was zo zachtaardig op de set. Ik voelde me altijd beschermd.’
De documentaire Living the Light van Claire Pijman maakt deel uit van het officiële programma van het filmfestival van Venetië. Kinski, die haar debuut maakte in Falsche Bewegung, een Duitse door Müller gefilmde roadmovie van Wim Wenders uit 1975, was eregast bij de première. ‘Ik was 12 tijdens de opnamen. Er zijn meer films die me dierbaar zijn, zoals Tess van Roman Polanski, uit 1979, maar dit was de eerste.’
Kinski is ook te zien in een van Müllers bekendste opnamen: de van kleurenpracht spetterende peepshowscène uit Wenders’ met een Gouden Palm bekroonde film Paris, Texas (1984). Het roze mohair truitje dat Kinski daar droeg leek dankzij de lens en belichting van de Nederlander te leven. ‘Ik ben bevriend met Florian Henckel von Donnersmarck, die Das Leben der Anderen heeft gemaakt. Hij zei dat hij voor zijn nieuwe film precies zo’n truitje zocht, maar het niet kon vinden. Toen heeft hij er speciaal een voor zijn actrice laten maken.’
Kinski is wel te zien in de Nederlandse documentaire, maar komt anders dan door Pijman geïnterviewde regisseurs niet aan het woord. ‘Dat geeft niet. Ik ben deel van zijn werk.’
Intiem portret van een reizend bestaan
Living the Light, waarin behalve Wenders ook Jim Jarmusch en Lars von Trier spreken over hun werk en vriendschap met Müller, is ook een intiem portret van diens veelal reizende bestaan. Müller legde de camera zelden weg, filmde ook voortdurend naast de set: zijn kinderen, ouders, hotelkamers, grassprietjes. En zichzelf: met de vingers van zijn hand lichtbundels creërend in het vroege zonlicht, ergens in de Amerikaanse woestijn.
Spelend met camera en licht, zoals een ander op een gitaar tokkelt, zegt Pijman, zelf ook cinematograaf. ‘Ik wilde dat het beeld leidend was in de documentaire. Geen interviews en daar dan beeld bij zoeken, maar juist andersom.’ Op die wijze memoreert Jarmusch, die voor films als Down by Law (1986) en Dead Man (1995) met Müller door de Verenigde Staten trok, hoe de lichtgevoelige cameraman in hotelkamers altijd terstond de lampen bijstelde, of er gekleurde sjaaltjes overheen hing. Als eerbetoon verzorgde de band van de Amerikaanse filmmaker, Sqürl, de muziek voor Living the Light.
Een andere regisseur, Wim Wenders, ontmoette Müller toen die nog camera-assistent was, zag hoe de Nederlander met één hand de focus bediende, alles scherp hield en onderwijl met de andere hand een sjekkie rolde én aanstak. ‘Toen dacht ik: met hem kan ik álles maken.’
Pijman werkte vier jaar aan de documentaire over Müller, die in de jaren voor zijn overlijden almaar moeilijker sprak, vanwege een neurologische aandoening. Aanvankelijk zou ze alleen het omvangrijke privéarchief aan videobandjes digitaliseren, een vriendendienst. Maar ze trof zo veel moois aan dat een film niet uit kon blijven. Zoals vele natuuropnamen, maar ook beelden van Müller zelf, die zijn eigen antwoordapparaat en kamer filmt terwijl hij berichten afluistert waarop David Lynch met z’n typische wat hoge kraakstem uiterst respectvol meldt dat hij tóch met een andere cameraman in zee moet gaan. ‘Ik vind het zo bijzonder hóé hij dat filmt. Een afwijzing, maar wel een aardige afwijzing.’
‘Müller filmde zoals hij was’
Bij zijn eerste grotere Hollywoodproductie, Honeysuckle Rose (1980), lag de Nederlander direct in de clinch met de crewgenoten. Er stonden voor vroege buitenopnamen vrachtwagens vol lampen, een legertje kabelleggers en talloze technici klaar. Heb ik niet besteld, zei Müller vervolgens, die iedereen wegstuurde: dit was tussen hem en de zon.
Ook die schitterende silhouetopnamen komen voorbij in Living the Light. ‘Ik denk dat hij filmde zoals hij was’, zegt Pijman. ‘Hij zocht nooit het briljante plaatje, composities ontstonden vanuit zijn gevoel. Hij had ook een hekel aan het woord uitdaging; dat iets op de set een uitdaging was. Dat raakte te zeer aan competitie en zei hem niks. Natuurlijk heeft hij óók van die briljante shots gedaan, vanaf een kraan bijvoorbeeld. Maar alleen als hij vond dat het paste.’
Von Trier vroeg Müller voor Breaking the Waves (1996) en Dancer in the Dark (2000). Diens losse en verfijnde stijl in die films, de camera veelal in de hand, is nooit overtroffen, wel vaak gekopieerd. ‘Ik had niet verwacht dat ik in Dancer in the Dark Catherine Deneuve zo slordig licht zou geven’, zegt de cameraman er zelf over in de documentaire. ‘Maar voor deze film hóéft het niet picobello.’
de Volkskrant
'Living the Light: Robby Muller': Film Review | Venice 2018
The life and archives of Dutch lenser Robby Muller are explored in this documentary helmed by cinematographer-turned-director Claire Pijman.
The late and great cinematographer Robby Muller, who died in July at age 78, left behind a large archive of personal footage and photos, which forms the basis for director Claire Pijman’s documentary Living the Light: Robby Muller. Famous for his use of and special attention given to light, Muller shot some of the most iconic films of directors as different as Wim Wenders (Paris, Texas; The American Friend), Lars von Trier (Breaking the Waves, Dancer in the Dark) and Jim Jarmusch (Dead Man, Down by Law, Ghost Dog), blending each director’s sensibility and requirements with his own distinct vision.
But Pijman, a camera operator on Wenders’ Buena Vista Social Club under Muller in an Amsterdam-shot sequence and herself a cinematographer and documentary filmmaker, doesn’t seem interested in any kind of critical analysis of Muller's work or a biographical film that explores the life of the man behind all those iconic images in any depth. Instead, she opts for a sort of scrapbook narrative, composed of little moments and small insights that together create a kind of mosaic view of a complex man and artist. Living the Light will not necessarily make much sense to anyone unfamiliar with the job of a cinematographer and how it has evolved or the specific movies and directors that are discussed here, though the initiated will love this look behind the scenes, set to a twangy guitar score from Squrl (aka Jarmusch and Carter Logan). As such, this should appeal to cinematheques and specialized cinephilia sidebars like the Venice Classics section, where the doc premiered.
“Several years ago, Robby was overtaken by an illness that made him lose his speech. Now his images speak for him” is a cutesy text projected on a table in the breezy and sunny location somewhere near the start of Living the Light. Thankfully, Pijman doesn’t include too much of this cloying type of commentary, instead letting the images actually speak for themselves most of the time. Throughout the doc, she includes moments Muller shot while on the road for film shoots, in hotels and at the homes of family and friends. His recurring obsession with light and reflections, for example in water, suggest how, in a way, Muller was always working. Or, perhaps, how there never really was a dividing line between his work and the rest of his life.
Muller simply couldn’t stop looking through a camera, whether he was being paid to do so or not. It is the context that makes this clear: In any other household, for example, it would have been quite normal for a father and mother to barge into the bedroom of their preteen daughter with a camera in hand on the morning of her birthday, but in Muller’s case, his daughter’s “That’s mean!” uttered before ducking back under the covers seems to suggest more about him than about her. As an adult, she later explains that it finally became normal that her father wasn’t home very often and that she just got used to it, though there is no real sense of to what extent his family life and relationships were influenced by his decision to often work abroad and the fact that film shoots can take months.
The near-constant and borderline-obsessive observation of the world around him through a lens, with Muller sometimes filming photographs or his answering machine — “This is David Lynch calling from Los Angeles!” — is perhaps the most interesting take-away. In a way, he could not have become anything but a cinematographer. It also slowly emerges that Muller was always more interested in the feelings and emotions of any scene in a film than in the technical aspects behind the shot, though one very detailed exploration of a “natural light” scene from Barbet Schroeder’s Barfly suggests Muller could be an obsessive technician as well, when required.
Although Pijman doesn’t go through Muller’s filmography in strictly chronological terms, she doesn’t highlight the enormous contrast between Barfly’s highly technical lighting scheme and the cinematographer’s work on the pictures of Lars von Trier, for example, with their handheld cameras and impossibility to light things specifically for one shot. That said, even later Muller does admit that giving Dancer in the Dark star Catherine Deneuve “sloppy lighting” was kind of liberating because the story they were telling didn’t need pretty images. These more candid moments are quite rare in more polished, behind-the-scenes-type documentaries in which everyone is on their best behavior, but since most of what’s shown here was for private use, it is possible to hear him say such things as “The director is kind of weak” in a monologue he filmed for his mother from his New York hotel room in which he talks about his work and his weekend after having filmed a diluvial rainstorm through his window.
There are also brief interviews with some actors and technicians and, of course, with Jarmusch, von Trier and Wenders. But the famous names' recollections are among the least interesting contributions, as they tend to be more anecdotal than really insightful. Time constraints might be an issue here as well, as all of those interviewed have just a few minutes to get their say amid the glut of material from personal archives and all the gorgeous, expertly chosen excerpts from some of the over 70 features on which Muller worked. Editor Katharina Wartena has stitched together all these short fragments in a free-associative, stream-of-consciousness kind of way.
Jarmusch and Logan's attempt to aurally evoke the work and temperament of Muller — whom Jarmusch suggests could be quite moody at times — results in a lot of melancholy guitar strumming that’s atmospheric with a mournful edge.
The Hollywood Reporter
De fluwelen camera en het lege storyboard
Er bestaan veel fraaie anekdotes over de dinsdag op 78-jarige leeftijd overleden cameraman Robby Muller.
..Die verhalen gaan vaak over hoe licht- en kleurgevoelig Muller was, en dat hij nooit wilde bepalen waar de maera moest staan voor hij op de set stond. Zo vertelde Jim Jarmusch in De Volkskrant over die keer dat hij met Muller stond te wachten op de ondergaande zon, op de set in Memphis. De Amerikaanse regisseur drentelde nerveus rond, keek voortdurend op z'n horloge. 'Robby schoot in de lacch, rolde nog een sigaret. Jim, zei hij, je kunt het lich niet beoordelen door op je horloge te kijken.'
De Volkskrant
Robby Müller, de man met de camera die vertrouwde op zijn ogen en intuïtie
‘Living the Light – Robby Müller’ is een documentaire die je onderdompelt in leven en werk van Robby Müller, Nederlands beroemdste cameraman die afgelopen juli op 78-jarige leeftijd overleed. Het is een film die je bewuster maakt van waar het in fotografie en film om draait. Niet dat de film een les is, zeker niet. Müller was zelf wars van regeltjes, ging zijn eigen gang. Maar de hartstocht waarmee hij het licht vastlegde, en vooral de weerspiegeling ervan, werkt aanstekelijk.
Regisseuse Claire Pijman kreeg bij Müllers leven al de beschikking over zijn complete archief: een schat aan videodagboeken en foto’s die ze zelf aanvulde met fragmenten uit zijn films en interviews. Samen met de Nederlandse editor Katharina Wartena monteerde ze daaruit een kunstenaarsportret waarin leven en werk naadloos in elkaar overvloeien. Soms voelt de film als een droom, koortsig beelden puttend uit een bevlogen filmersleven.
Müller werkte met grote regisseurs als Wim Wenders, Jim Jarmusch en Lars von Trier. Hij was zijn leven lang op reis en filmde onderweg in hotelkamers, vanuit treinen, in een vliegtuigtoilet. Steeds volgt hij het licht, hoe het door het raam op de vloer valt. Hij filmt zijn eigen schaduw.
Rode doek
Heel mooi is het filmpje dat hij van zijn ouders maakte tijdens een boswandeling. Ze komen bij een bruggetje en zwaaien naar hun zoon. Müller filmt hun weerspiegeling in het water. En opeens gaat het over meer, over het leven, over het verglijden van de tijd. Müller was zo gevoelig voor licht, kleur en compositie dat hij hotelkamers soms opnieuw arrangeerde. In een van zijn hotelkamerfilmpjes is te zien hoe hij een rode doek over een te felle lamp heeft gedrapeerd.
Ontroerend is hoe de documentaire die intieme videodagboeken, waarin ook zijn vrouw en kinderen voorbijkomen, combineert met scènes uit klassiekers als ‘Paris, Texas’ van Wenders en ‘Dead Man’ van Jarmusch – die speciaal voor de film ook een instrument (de gitaar) uitzocht en met zijn band Sqürl een soundtrack maakte die recht doet aan Müllers persoonlijkheid. “Robby hield van bewolkte dagen en diffuus licht”, zegt Jarmusch. “En hij had een speelse geest, plande niks.”
Het laatste zie je weer zo helder verbeeld als de Nederlandse ‘director of photography’ op het Empire State Building staat en zoals zovelen het stadslandschap filmt. Toch wordt het door zijn lens iets bijzonders. In beeld verschijnt een vogel die hij op zijn vlucht, zwevend langs wolkenkrabbers, besluit te volgen. Müller is de man met de camera die vertrouwt op zijn ogen en zijn intuïtie en daarmee wereldfaam vergaarde.
Trouw
Tentoonstellingen
In museumcollectie van:
Eye
In bedrijfscollectie van:
ABN AMRO Art Collection
Marktpositie
Born in 1940 in Curaçao (then Netherlands Antille), he moved to Amsterdam in 1953 to study at the Netherlands Film Academy. He worked as cinematographer on a number of shorts before collaborating with Wim Wenders on his first feature, Summer in the City. Having worked with Wim Wenders, Lars von Trier, Jim Jarmusch and Steve McQueen amongst others, Müller is widely acclaimed for his distinctive style and philosophical approach. Rather than relying on the possibilities offered by technology, Müller’s starting point was always the story being told and the emotions involved. His work, on films such as Paris, Texas and Down by Law, has been praised for complementing and shaping narratives through light, color and camera angles.
Müller would often take Polaroids in moments in between his work on set, as studies in light and composition. As such, they mainly document his hotel rooms or the abstract patterns in urban landscapes he came upon during his walks through foreign cities. He would seek out lines in the typical square Polaroid format and find movement in light through the interplay of reflection and shadow. Müller also often photographed complex situation, such as the ‘blue hour’ where artificial and natural light meet. There is a clear line to be drawn therefore between the Polaroids and the films Müller made, with Mülller here establishing painterly tableaus through the instant medium of Polaroid. These stilled moments and compositions display the working mind and eye of Müller.
Müller would often take Polaroids in moments in between his work on set, as studies in light and composition. As such, they mainly document his hotel rooms or the abstract patterns in urban landscapes he came upon during his walks through foreign cities. He would seek out lines in the typical square Polaroid format and find movement in light through the interplay of reflection and shadow. Müller also often photographed complex situation, such as the ‘blue hour’ where artificial and natural light meet. There is a clear line to be drawn therefore between the Polaroids and the films Müller made, with Mülller here establishing painterly tableaus through the instant medium of Polaroid. These stilled moments and compositions display the working mind and eye of Müller.
CV
Robby Müller
1940 – 2018 Born in Willemstad, Curaçao, died in Amsterdam [NL]
Education
1962 Netherlands Film Acadamy, Amsterdam [NL]
Solo exhibitions
2021 Robby Müller: Like Sunlight coming through the Clouds, Case Chiuse, Milano, IT
2020 Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Slash Gallery (WORM), Rotterdam, NL
2019 Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Rencontres de la Photographie, Arles, FR
2017 Master of Light, Deutsche Kinematiek, Berlin, DL
2016 Master of Light, EYE Filmmuseum, Amsterdam, NL
Group exhibitions
2020 New Reproductions, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
2017 On the Nature of Things, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
2014 Color & Motion, Ed van der Elsken Archives, Amsterdam, NL
Awards
2016 Manaki Brothers IFF Golden Camera 300 (life achievement)
2013 ASC International Achievement Award
2009 Bert Haanstra Oeuvreprijs (life achievement)
2007 Madridimagem Golden Award (life achievement)
2007 Gouden Kalf voor de Cultuurprijs (life achievement)
2006 Cameraimage Lifetime Achievement Award
2005 Deutsche Kamerapreis Ehrenkameramann (life achievement)
2003 Marburger Kamerapreis
2002 Manaki Brothers IFF ‘Special Golden Camera 300’
1998 Camerimage ‘Special Award voor Best Independent Duo’
1997 Robert’ Award: Breaking The Waves
1996 New York Film Critics Circle Award: Breaking the Waves & Dead Man
1991 Bundesfilmpreis: Korczak
1985 Bayerischer Filmpreis: Paris, Texas
1984 Deutscher Kamerapreis Spielfilm: Paris, Texas
1983 Bundesfilmpreis: Klassenfeind
1975 Bundesfilmpreis: Falsche Bewegung
Filmography
2004 Nach grauen Tagen (Short)
2004 Visions of Europe (segment "Prologue")
2003 Coffee and Cigarettes (director of photography - segment "Twins")
2003 Poem: I Set My Foot Upon the Air and It Carried Me (segments "Gesang der Geister über den Wassern", "Nach grauen Tagen", "Der Schiffüchige")
2002 24 Hour Party People (director of photography - as Robby Muller)
2002 Carib's Leap (Short)
2001 My Brother Tom
2000 Dancer in the Dark (director of photography)
1999 Ghost Dog: The Way of the Samurai
1998 Shattered Image
1997 The Tango Lesson (as Robby Muller)
1996 Breaking the Waves
1995 Beyond the Clouds (Wenders segment)
1995 Dead Man
1995 Hoogste tijd
1993 When Pigs Fly
1993 Mad Dog and Glory (director of photography)
1991 Until the End of the World
1990 Red Hot and Blue (TV Movie)
1990 Korczak
1989 Notebook on Cities and Clothes (Documentary)
1989 Mystery Train (director of photography)
1989 Coffee and Cigarettes II (Short)
1988 Il piccolo diavolo
1987 The Believers (director of photography)
1987 Barfly
1986 Down by Law (director of photography)
1986 The Longshot (director of photography)
1985 To Live and Die in L.A. (director of photography - as Robby Muller)
1985 Finnegan Begin Again (TV Movie)
1984 Body Rock
1984 Paris, Texas (director of photography)
1984 Tricheurs
1984 Repo Man (director of photography - as Robby Muller)
1983 Un dimanche de flic
1983 The Islands
1983 Klassen Feind
1982 Een zwoele zomeravond
1981 They All Laughed
1980 Honeysuckle Rose
1979 Opname
1979 Saint Jack
1978 Mysteries
1978 Die linkshändige Frau
1978 Die gläserne Zelle
1977 The American Friend
1976 The Wild Duck
1976 Kings of the Road
1976 Es herrscht Ruhe im Land
1975 Das Double (TV Movie)
1975 Wrong Move
1975 Wandas Paradies (TV Movie)
1974 Perahim - die zweite Chance
1974 Ein bißchen Liebe
1974 Alice in the Cities
1974 Die Eltern (TV Movie)
1973 Die Reise nach Wien
1973 The Scarlet Letter
1972 Can (Documentary)
1972 Marie (TV Movie)
1972 The Goalie's Anxiety at the Penalty Kick
1972 Overload
1971 Carlos (TV Movie)
1971 Summer in the City (as Robert Müller)
1970 Eine Rose für Jane (TV Movie)
1970 Der Fall Lena Christ (TV Movie) (as Robert Müller)
1970 Pakbo (TV Movie) (as Robert Müller)
1970 Jonathan (as Robert Müller)
1969 Alabama (2000 Light Years) (Short)
1968 Toets (Short) (as Rob Müller)
1940 – 2018 Born in Willemstad, Curaçao, died in Amsterdam [NL]
Education
1962 Netherlands Film Acadamy, Amsterdam [NL]
Solo exhibitions
2021 Robby Müller: Like Sunlight coming through the Clouds, Case Chiuse, Milano, IT
2020 Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Slash Gallery (WORM), Rotterdam, NL
2019 Robby Müller: Like Sunlight Coming Through The Clouds, Rencontres de la Photographie, Arles, FR
2017 Master of Light, Deutsche Kinematiek, Berlin, DL
2016 Master of Light, EYE Filmmuseum, Amsterdam, NL
Group exhibitions
2020 New Reproductions, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
2017 On the Nature of Things, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
2014 Color & Motion, Ed van der Elsken Archives, Amsterdam, NL
Awards
2016 Manaki Brothers IFF Golden Camera 300 (life achievement)
2013 ASC International Achievement Award
2009 Bert Haanstra Oeuvreprijs (life achievement)
2007 Madridimagem Golden Award (life achievement)
2007 Gouden Kalf voor de Cultuurprijs (life achievement)
2006 Cameraimage Lifetime Achievement Award
2005 Deutsche Kamerapreis Ehrenkameramann (life achievement)
2003 Marburger Kamerapreis
2002 Manaki Brothers IFF ‘Special Golden Camera 300’
1998 Camerimage ‘Special Award voor Best Independent Duo’
1997 Robert’ Award: Breaking The Waves
1996 New York Film Critics Circle Award: Breaking the Waves & Dead Man
1991 Bundesfilmpreis: Korczak
1985 Bayerischer Filmpreis: Paris, Texas
1984 Deutscher Kamerapreis Spielfilm: Paris, Texas
1983 Bundesfilmpreis: Klassenfeind
1975 Bundesfilmpreis: Falsche Bewegung
Filmography
2004 Nach grauen Tagen (Short)
2004 Visions of Europe (segment "Prologue")
2003 Coffee and Cigarettes (director of photography - segment "Twins")
2003 Poem: I Set My Foot Upon the Air and It Carried Me (segments "Gesang der Geister über den Wassern", "Nach grauen Tagen", "Der Schiffüchige")
2002 24 Hour Party People (director of photography - as Robby Muller)
2002 Carib's Leap (Short)
2001 My Brother Tom
2000 Dancer in the Dark (director of photography)
1999 Ghost Dog: The Way of the Samurai
1998 Shattered Image
1997 The Tango Lesson (as Robby Muller)
1996 Breaking the Waves
1995 Beyond the Clouds (Wenders segment)
1995 Dead Man
1995 Hoogste tijd
1993 When Pigs Fly
1993 Mad Dog and Glory (director of photography)
1991 Until the End of the World
1990 Red Hot and Blue (TV Movie)
1990 Korczak
1989 Notebook on Cities and Clothes (Documentary)
1989 Mystery Train (director of photography)
1989 Coffee and Cigarettes II (Short)
1988 Il piccolo diavolo
1987 The Believers (director of photography)
1987 Barfly
1986 Down by Law (director of photography)
1986 The Longshot (director of photography)
1985 To Live and Die in L.A. (director of photography - as Robby Muller)
1985 Finnegan Begin Again (TV Movie)
1984 Body Rock
1984 Paris, Texas (director of photography)
1984 Tricheurs
1984 Repo Man (director of photography - as Robby Muller)
1983 Un dimanche de flic
1983 The Islands
1983 Klassen Feind
1982 Een zwoele zomeravond
1981 They All Laughed
1980 Honeysuckle Rose
1979 Opname
1979 Saint Jack
1978 Mysteries
1978 Die linkshändige Frau
1978 Die gläserne Zelle
1977 The American Friend
1976 The Wild Duck
1976 Kings of the Road
1976 Es herrscht Ruhe im Land
1975 Das Double (TV Movie)
1975 Wrong Move
1975 Wandas Paradies (TV Movie)
1974 Perahim - die zweite Chance
1974 Ein bißchen Liebe
1974 Alice in the Cities
1974 Die Eltern (TV Movie)
1973 Die Reise nach Wien
1973 The Scarlet Letter
1972 Can (Documentary)
1972 Marie (TV Movie)
1972 The Goalie's Anxiety at the Penalty Kick
1972 Overload
1971 Carlos (TV Movie)
1971 Summer in the City (as Robert Müller)
1970 Eine Rose für Jane (TV Movie)
1970 Der Fall Lena Christ (TV Movie) (as Robert Müller)
1970 Pakbo (TV Movie) (as Robert Müller)
1970 Jonathan (as Robert Müller)
1969 Alabama (2000 Light Years) (Short)
1968 Toets (Short) (as Rob Müller)
Gratis Online Magazine
Artikelen, interviews, shows & events. Wekelijks bezorgd in uw mailbox.