10 september 2020, Flor Linckens
Vier de opening van het nieuwe seizoen bij galeries buiten Amsterdam
Niet alleen in Amsterdam werd het galerieseizoen feestelijk geopend. Hieronder vind je een kort overzicht van een aantal bijzondere tentoonstellingen die nu te zien zijn in Rotterdam, Den Haag, Brussel, Goes en Velp.
Cokkie Snoei stelt sinds afgelopen weekend fotografie van de Zuid-Afrikaanse fotograaf Pieter Hugo tentoon. Voor zijn recente reeks 'La Cucaracha’ legde hij vier reizen naar Mexico vast die hij de afgelopen twee jaar maakte. Daarbij zet hij op iconische wijze krachtige portretten neer van diverse groepen mensen. Zo legde hij een asielzoeker vast die op weg was naar de Verenigde Staten, maar ook een jonge bruid met een leguaan - een Mexicaans symbool voor geduld, begrip en goedheid -, een undercover politieagent en een oudere generatie van niet-genderconformerende mensen. Het werk van Pieter Hugo was eerder onder meer te zien in het Tate Modern en in het Fotomuseum Den Haag en zijn werk is onderdeel van de collecties van belangrijke musea als het Museum of Modern Art, het V&A Museum, het San Francisco Museum of Modern Art, het Metropolitan Museum of Modern Art, het J Paul Getty Museum, de Deutsche Börse Group en Huis Marseille.
Pieter Hugo, The Wedding Gift. Juchitán de Zaragoza, 2018, Cokkie Snoei.
Frank Taal Galerie heeft op dit moment een duopresentatie van Diederick van Kleef en Mike Ottink geprogrammeerd. De samenwerking tussen deze kunstenaars begon in 1998, toen Ottink een bijzondere kunstboekenwinkel slash galerie aan het Sarphatipark in Amsterdam binnenliep, de zaak van Van Kleef. Ottink was op zoek naar een obscuur boek over Derek Bailey, een avant-garde jazz-noise gitarist, een vraag waar Van Kleef prima mee uit de voeten kon. Nu is hun werk samen te zien in de tentoonstelling ‘Abstract realisme of algoritmische magie’.
Diederick van Kleef, Oeuf, 2012, Frank Taal Galerie.
In Chrysalid Gallery vind je een duotentoonstelling van de Russische kunstenaar Natalia Grezina en de Italiaanse kunstenaar Samuele Canestrari. Ze werkten hiervoor samen met curator Marth von Loeben. De melancholische grafiet-tekeningen van Samuele Canestrari gaan over Christelijke rituelen rondom overlijden en specifieker: over hoe we omgaan met het menselijk lichaam nadat de dood is ingetreden. Natalia Grezina maakt onder andere geborduurde werken waarmee ze een verzoening tussen de samenleving, het individu en de natuur wil bewerkstelligen. Ook het belang van water binnen de natuur is een centraal thema in haar werk, een thema dat alleen maar relevanter wordt.
Samuele Canestrari, Look Away, 2018, Chrysalid Gallery.
In PHOEBUS Rotterdam hebben vijftien kunstenaars gereflecteerd op het concept tijd gedurende corona, een concept dat deze kunstenaars allemaal anders hebben beleefd in de afgelopen periode.
PHOEBUS Rotterdam.
In de online only tentoonstelling RAM reflecteren elf kunstenaars op de relatie en raakvlakken tussen mens, natuur en cultuur. Hulya Yilmaz, bekend van het grote bronzen werk dat voor de ingang van Boijmans van Beuningen stond, toont bijvoorbeeld een weerloos en kwetsbaar aanvoelend werk van gebakken klei. Benjamin Li onderzoekt in zijn praktijk de Chinees-Nederlandse gemeenschap en dan specifiek bezien vanuit Chinese restaurants — net als het restaurant van zijn ouders waarin hij opgroeide. Zijn 'Koe Lo Yuk' puzzel, met verschillende ontbrekende stukjes, roept veel interessante vragen op. Prix de Rome winnaar Karin Arink (in de categorie beeldhouwen) deconstrueert in deze tentoonstelling het vrouwelijk lichaam en Desiree de Baar gebruikt haar geborduurde werken van papier en linnen om bestaande structuren te reconstrueren.
Karin Arink, Puzzlevrouwen, 2020, RAM.
In Galerie Helder contrasteren de haast neongekleurde werken van Bas Wiegmink met de veelal zwart-witte kunstwerken van Sigrid van Woudenberg. De donkere, sfeervolle en haast filmische werken van Van Woudenberg maakt ze met behulp van zwart Siberisch krijt. Ze gaat daarbij heel fysiek te werk en kiest haar eigen herinneringen als belangrijkste inspiratiebron, zich daarbij steeds verwonderend over hoe het menselijk geheugen werkt. In de werken van Bas Wiegmink gaan stedelijke structuren en natuurlijke elementen met elkaar in gesprek, op een achtergrond van neon grids die een beetje laten denken aan de film ‘Tron’ uit 1982. Het blijft vaak een beetje mysterieus waar die planten precies vandaan groeien, ze lijken vaak een beetje te zweven in de ruimte.
Bas Wiegmink, Beyond the station, 2020, Galerie Helder.
In Galerie Ramakers kun je tot 11 oktober het werk van de Belgische kunstenaar Willy de Sauter zien naast werk van de Nederlandse kunstenaar Jan van Munster. De Sauter maakt monochrome werken met lijnpatronen die een subtiele maatschappijkritische boodschap met zich meedragen. De Sauter: “Het is een schijnbaar visuele leegte waarmee ik de toeschouwer confronteer. Voor mij is dit werk eigenlijk ook wel een subtiele kritiek op de massaconsumptie van beelden in onze maatschappij.” Het werk van Van Munster is vaak gericht op energie en tegengestelde krachten, zoals de symmetrische magnetenconstellatie die je nu kunt zien op de vloer in Galerie Ramakers. De schokkende lijnen van zijn neonwerken zijn gebaseerd op een EEG van zijn hersenen — een EEG registreert de elektrische activiteit van de hersenen. Hij liet deze tests niet uitvoeren uit medische noodzaak, maar uit nieuwsgierigheid. Van Munster's hersenen werden gemeten in verschillende fysieke toestanden en de uitslagen van deze experimenten vormen nog steeds een inspiratie voor zijn werk.
Willy de Sauter, zonder titel (3delig), 2017, Galerie Ramakers
Livingstone Gallery gebruikte het weekend tijdens de opening van het seizoen om ons alvast een preview te geven van het werk dat ze de komende tijd gaan tonen op beurzen en in tentoonstellingen. Vanaf 10 september staan ze bijvoorbeeld met een booth op de Positions Berlin Art Fair, in een hangar op de luchthaven van vliegveld Tempelhof. Online kun je deze preview nog steeds hier bekijken.
Manfred Schneider, Drama Painting #7, 2019, Livingstone Gallery.
Brussel, Goes en Velp
In LMNO in Brussel kun je kennismaken met het werk van de Franse kunstenaar Adrien Lucca. “Met behulp van fysica en kleurmanagement volg ik een methodologie waarbij de interactie tussen kleuren en licht de sleutel is.” Die combinatie van licht, kleur en wetenschap komt op interessante manieren naar voren in het werk van Lucca, die het onderwerp kleur bovendien doceert aan de École nationale supérieure des Arts visuels in La Cambre. Lucca onderzoekt bijvoorbeeld hoe onze perceptie van kleur bepaald wordt door onzichtbare mechanismen in het licht.
Adrien Lucca, Blue-many 1, 2020, LMNO.
Galerie van den Berge in Goes viert dit najaar een bijzonder jubileum: de galerie bestaat namelijk dertig jaar. Om deze feestelijkheden vorm te geven heeft de galerie onder de noemer ‘Reasons to be Cheerful’ drie tentoonstellingen gepland, waarvan de eerste nu te zien is in de galerie. De kunstenaars uit de stal van de galerie worden daarbij ook in het zonnetje gezet. Voor deze eerste tentoonstelling zijn dat Maurice van Tellingen, Frank Halmans, Paul Gees, Nanda Rung, Wolfgang Ellenrieder, Sybille Pattscheck en Raf Thys.
Wolfgang Ellenrieder, Soft Cell, 2020, Galerie van den Berge.
In O-68 in Velp zie je hoe kunstenaars Harrie Gerritz, Marena Seeling en Isolde Venrooy alle drie naar landschappen kijken en deze vervolgens vertalen naar een abstracte beeldtaal. Welke essentie vinden zij in de originele beelden? En welke nieuwe contexten creëren ze vervolgens in hun nieuwe beelden?
Harrie Gerritz, Rode wolk, 2020, O-68.
