19 february 2020, Oscar van Gelderen & Manuela Klerkx
De keuze van... Gijs Stork & Angelo Tromp
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Gijs Stork (curator, 55 jaar) & Angelo Tromp (Cultureel beleidsmaker, 43 jaar)
Wat betekent kunst voor jullie?
Kunst is overal, 24/7, alles voor en alles na… Al tijdens onze studies kunstgeschiedenis aan de UVA en Cultuur Beleid aan de Erasmus Universiteit is alles – banen en projecten – gerelateerd aan de kunsten, en aan de crossovers tussen kunst, design, mode en heritage. We vinden alle kunstdisciplines even belangrijk en interessant, en verbinden die met elkaar omdat elk creatief persoon binnen hetzelfde tijdsgewricht werkt. Daarnaast zijn heden en verleden steeds met elkaar verbonden en is het goed om oud en nieuw met elkaar te tonen.
Fabian Landewee, Military Auditorium, 2018, Upstream Gallery.
Kunst zit in ons DNA.
Gijs: Ik heb met mijn ouders en grootouders altijd klassieke en hedendaagse tentoonstellingen op vakanties bezocht, maar ook bijvoorbeeld de Documenta. Mijn voorouders waren al verzamelaars, er zijn zelfs kunstwerken die al bijna 400 jaar onafgebroken in familiebezit zijn. Ik heb voorvaders die de kunsten actief ondersteunden, dus ik heb het niet van vreemden.
Angelo: Ik ben opgegroeid tussen Aruba en Nederland en van jongs af aan blootgesteld aan de kunsten, door de werkzaamheden van mijn ouders in de politiek – mijn vader was directeur van het Ministerie van Cultuur op het eiland en mijn moeder minister van financiën. Wij hebben elkaar ontmoet via een kunstproject in Washington DC, met Arubaanse kunstenaars, en bezitten beiden een grote kennis van de cultuur en kunst in het Caribisch gebied, en in Europa.
Wouter Paijmans, Copy (Confection Painting), 2020, Annet Gelink Gallery
Waar halen jullie je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Het is een continue stroom. Online via email-uitnodigingen, maar ook via Facebook en Instagram. Daarnaast natuurlijk kranten en kunsttijdschriften, en nog steeds best veel uitnodigingen via de traditionele post. Bovendien werken we samen met heel veel kunstenaars, en die zijn ook bronnen van informatie.
Waar bekijken jullie het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
We proberen in al onze vrije tijd, soms onuitputtelijk, zoveel mogelijk te zien: elk moment naast onze werkzaamheden is gereserveerd voor galeriebezoek, Art Rotterdam, Tefaf, Unseen, musea door heel Nederland. Overal waar we voor werk of vakantie zijn, bezoeken we musea, galeries en internationale kunstbeurzen (Art Basel) maar ook het vaste ritme van de Biennale van Venetie, Salone del Mobile in Milaan, de Documenta en Manifesta.
Niek Hendrix, Untitled, 2019, Galerie Roger Katwijk.
Hoe vaak per jaar kopen jullie kunst? Kopen jullie werk in oplage of liefst uniek werk?
Er zit geen regelmaat in ons aankoopbeleid; opeens is er het werk dat we zouden willen hebben en dan moet je kijken of het financieel haalbaar is. Een kunstwerk is een kunstwerk, dus het maakt voor ons niet heel erg veel uit of het een uniek werk is of een oplage – als het ons maar aanspreekt. Er zit geen voorbedachte rade achter, bijvoorbeeld wat de waarde zou kunnen worden. Door de jaren heen kochten we werk om kunstenaars te steunen, maar nooit met het idee dat het later meer waard zou zijn. Het gaat ons echt om het werk zelf.
En waar kopen jullie dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
We kopen werk bij de kunstenaar, op de open dagen van een academie, bij galeries of op een beurs, echter nooit online. We willen het werk echt gezien en ervaren hebben.
David Haines, Still life with screen, cutout, chicken legs and thighs, 2017, Upstream Gallery.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslissen jullie?
We beslissen altijd samen. Het is niet zo moeilijk, juist omdat we zoveel samen zien is het snel duidelijk wat we allebei zouden willen verwerven. Geen punt van discussie, hooguit moeten we af en toe elkaars enthousiasme remmen om geen financieel onverstandige beslissingen te nemen.
Is er een galerie waar jullie een speciale band mee hebben?
Er is gek genoeg altijd een vast rondje dat we lopen: Upstream, Ron Mandos, Stigter Van Doesburg, Wouter van Leeuwen, Martin van Zomeren, Althuis & Hofland, Annet Gelink, Fons Welters. We zouden nog wel veel meer galeries willen bezoeken, maar je kunt domweg niet alles zien. We missen daardoor wel een paar heel goede andere galeries, zoals Lumen Travo en AKINCI.
Daniel Van Straalen, Cowboy 5, 2019, Galerie Stigter Van Doesburg.
Oef, dat is een uitdaging. Er zijn zo ontzettend veel goede kunstenaars waar je dan werk van zou willen kopen…. Een grote installatie van Danh Vo, een muur met veel foto’s van Wolfgang Tillmans, een kamer van Carlos Amorales, een installatie van Elmgreen & Dragset en natuurlijk een performance van Tino Sehgal!
Wie zijn jullie favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Er is een aantal kunstenaars dat we actief volgen, zoals Navid Nuur: steeds worden we weer verrast door zijn diepte-onderzoek naar materiaal en vorm en zoektocht naar abstractie en essentie.
De ‘Brat Pack’ – Juliaan Andeweg, Daniel van Straalen en Bob Eikelboom – volgen we omdat wij het gevolg hebben dat zij het hedendaagse een andere invulling geven. Net als Daniel van Straalen – met zijn referenties aan Pop Art en werkend in de traditie van Marcel Duchamp, Andy Warhol en Jeff Koons – van wie we de bekende ‘pizzadozen toren’ bezitten.
Van Maaike Schoorel, bij wie verdwijnen en verschijnen in haar werk een grote rol speelt, zagen we een briljant schilderij in het HEM, in een door Maarten Spruyt gecureerde tentoonstelling.
De schilderijen en installaties van Niek Hendrix duiken steeds vaker op, zijn obsessieve werkwijze en tegelijkertijd het gemak waarmee hij schildert blijft ons verbazen.
De jonge fotograaf Fabian Landewee is absoluut een opkomend talent; we kochten jaren geleden al werk van hem, en hij wordt nu vertegenwoordigd door Upstream Gallery.
Een genereuze en serieuze jonge kunstenaar vinden we Wouter Paijmans; zijn expositie met achttien ‘confectieschilderijen’ in De Pont fungeerde als een hedendaagse Rothko Chapel.
Indrukwekkend vinden we de performances van Jimmy Roberts.
Met een schuin oog kijken we vaak naar werk waarin diversiteit en inclusie een rol speelt, kunst met een LGBTIQ+ achtergrond zoals de Black Rembrandt foto’s van Andres Serrano, het ruimtelijke werk van Katja Mater of de tekeningen en recente schilderijen van David Haines.
We waren onlangs weer onder de indruk van het diverse en inclusieve geëngageerde werk van iemand als Jan Hoek. van wie we recent werk zagen in de ‘Now Look Here’ tentoonstelling, gecureerd door Renny Ramakers.
Ook volgen we het werk van Robbert Weide, met zijn absurdistische sculpturen zoals ‘dit is niet zo’n sterk werk’, Janis Raffa met haar (feature) films en objecten waar leven en dood steeds centraal staan, of het meest recente werk dat we kochten op de Rijksakademie, van Omar Vega Macotela, een werk dat ons allebei raakte door de historische verwijzing naar ons beider Caribische achtergrond.
Jan Hoek, Mad Max Rider, 2017, Galerie Ron Mandos.
Bekijk de Website van SALON
