Marinus Boezem (1934, Nederland) behoort, samen met Jan Dibbets en Ger van Elk, tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de conceptuele kunst en Arte Povera in Nederland. In de jaren zestig ontdekte Boezem dat hij ongrijpbare elementen zoals lucht, weer, wind en licht als beeldmateriaal kon gebruiken en maakte naam met radicale, immateriële werken die hun tijd ver vooruit waren. Boezem was een van de initiatiefnemers van de baanbrekende tentoonstelling 'Op Losse Schroeven: Situaties en Cryptostructuren' (1969) in het Stedelijk Museum Amsterdam en nam deel aan de even invloedrijke tentoonstelling 'When Attitudes Become Form' in de Kunsthalle Bern in dezelfde jaar. In een tijspanne van meer dan zestig jaar heeft Marinus Boezem een oeuvre gecreëerd dat vrij onafhankelijk staat in de hedendaagse kunst. Zijn werken maken deel uit van vele belangrijke museumcollecties, waaronder het Museum of Modern Art, New York; Stedelijk Museum Amsterdam; Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam; Gemeentemuseum Den Haag; Museum Kröller-Muller, Otterloo; Museum Voorlinden, Wassenaar; en nog veel meer openbare kunstcollecties.
Over de installatie 'Beddengoed uit de ramen van het Stedelijk Museum'
"De schets van dit werk hangt in Stedelijk BASE, als één van de hoogtepunten uit onze collectie. Het is heel bijzonder dat het nu wordt uitgevoerd, precies zoals de kunstenaar het heeft bedoeld."
Leontiene Coelewij, conservator Stedelijk Museum
'Tachtigers zijn de rebellen van nu', in NRC Handelsblad, 12 november 2014.
Of kijk naar Marinus Boezem, dit jaar tachtig geworden, die in de Amsterdamse Upstream Gallery een selectie toont uit een oeuvre dat inmiddels een halve eeuw omspant. Stuk voor stuk zijn dat humoristische en lichtvoetige werken, die nog altijd even fris en jeugdig ogen als toen ze gemaakt werden. Ook de pubers van nu zullen moeten grinniken om Boezems Piss Project uit 1969, een fotoserie waarop te zien is hoe de kunstenaar in Bergen aan Zee een glas zeewater opdrinkt om het vervolgens weer te lozen in het IJsselmeer.
Boezem noemde zijn werk, en dat van zijn onlangs overleden kameraad Ger van Elk, ‘unsaleable art’. „Omdat ik dacht dat het godsonmogelijk was om dit soort kunst te verkopen”, vertelde hij mij eens. „Het ging ons om de ideeën. Wat ons betreft kon je overal kunst maken. Er zat ontzettend veel vrijheid in ons werk. Je onbelast voelen, daar ging het om. We wilden ons bevrijden van het korset van de musea en de galeries.”
Sandra Smallemburg
'Boezem laat je de werkelijkheid anders ervaren', review in NRC Handelsblad, 15 januari 2018.
Met welk kunstwerk sluit je een oeuvre af dat meer dan zestig jaar bestrijkt? Marinus Boezem (1934), in de jaren zestig een van de grondleggers van de conceptuele kunst in Nederland, heeft erover nagedacht: zijn laatste performance zou het dichtschilderen van een spiegel moeten zijn. Met grove verfstreken de ‘objectieve’ weerspiegeling opsluiten, zei hij onlangs in gesprek met de podcast Kunst is lang. De 83-jarige kunstenaar wacht er nog mee, want hij wil nog wel even kunst blijven maken.
In zekere zin heeft Boezem dit ‘laatste werk’ toch al gemaakt: in 1992 bond hij twee spiegels met de spiegelende zijde tegen elkaar, waardoor de reflectie in de onein- digheid verdwijnt. Samen met twee nieuwe werken is dat kunstwerk, Space sculpture, nu te zien in de Amsterdamse Upstream Gallery.
Space sculpture schotelt je een ruimte voor die je niet kunt zien en je alleen maar kunt voorstellen – of níét kunt voorstellen, want eigenlijk schiet het verstand tekort voor zoveel oneindigheid. Dat is Marinus Boezem op zijn best: met minimale middelen iets maken waardoor je de werkelijkheid anders gaat ervaren.
Voor de Dutch Paintings uit 2016, hier voor het eerst te zien, heeft Boezem meer materiaal nodig: op drie grote schildersezels staan houten frames. Op de eerste ezel zijn de frames leeg en is het ‘landschap’ de galerieruimte. Op de tweede ezel hangen kussens in de frames – die de beroemde Hollandse luchten moeten illusteren. De frames op de derde ezel zijn geschilderd in Mondriaan-kleuren.
Fascinerend is Momentum (2017). Rond een houder met waxinelichtjes staat een driehoekig waarschuwingsbord. De kwetsbare kaarsjes en het zware rode bord maken samen een sterk beeld: een verstild monument voor de lichtontvlambare discussies die over religie wor- den gevoerd.
Find the latest CV of Marinus Boezem here: chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.upstreamgallery.nl/download/artist/4/0527367001701967475.pdf
Gratis Online Magazine
Artikelen, interviews, shows & events. Wekelijks bezorgd in uw mailbox.