Inloggen
Registreren
NL
guest
Met snelle en krachtige penseelstreken creëert schilderes Vera Kersting (1997) taferelen die grenzen en dualismen proberen te overstijgen. Haar werken zijn vaak unheimlich: griezelige meditaties over tussenruimten waarin verleden en heden, fictie en werkelijkheid, afstand en intimiteit, agressie en contemplatie, subject en object samensmelten. In haar serie Ik moest buigen zei ze interpreteert Kersting de herinneringen van haar grootmoeder aan haar internering in een Japans concentratiekamp in Indonesië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onderliggend is de ervaring van fysiek geweld, vernedering, morele en mentale uitputting. De schilderijen visualiseren een vloeiend en fragiel samenspel tussen verbale herinneringen en emotionele ervaringen. Hoewel ze gebaseerd zijn op persoonlijke foto's vervagen de schilderijen naar een meer universeel domein waar geest en lichaam met elkaar interacteren.
“’ Ik moest buigen zei ze' is een project gebaseerd op familieherinneringen aan het Japanse kamp in Indonesië. Persoonlijke verhalen leidden tot onderzoek naar de geschiedenis van Indonesië, inclusief de coup van 1965, en Westers imperialisme. Dit onderzoek bracht me vervolgens in contact met Taring Padi, een Indonesisch activistisch kunstcollectief geboren uit het Suharto-regime, met wie ik vier maanden lang samenwerkte aan een antikoloniaal spandoek in Yogyakarta, Indonesië en Brisbane, Australië. In mijn werk is de rangschikking van kleuren belangrijk, kleuren staan nooit op zichzelf - de temperatuur wordt beïnvloed door de kleuren ernaast. Vaak zoek ik kleurencombinaties die een giftige sfeer opwekken of agressie opwekken. Schijnbaar tegengestelde emoties komen samen - er is een terugkerend spel tussen humor en lijden, troost en verlangen.”
Vera Kersting
“’ Ik moest buigen zei ze' is een project gebaseerd op familieherinneringen aan het Japanse kamp in Indonesië. Persoonlijke verhalen leidden tot onderzoek naar de geschiedenis van Indonesië, inclusief de coup van 1965, en Westers imperialisme. Dit onderzoek bracht me vervolgens in contact met Taring Padi, een Indonesisch activistisch kunstcollectief geboren uit het Suharto-regime, met wie ik vier maanden lang samenwerkte aan een antikoloniaal spandoek in Yogyakarta, Indonesië en Brisbane, Australië. In mijn werk is de rangschikking van kleuren belangrijk, kleuren staan nooit op zichzelf - de temperatuur wordt beïnvloed door de kleuren ernaast. Vaak zoek ik kleurencombinaties die een giftige sfeer opwekken of agressie opwekken. Schijnbaar tegengestelde emoties komen samen - er is een terugkerend spel tussen humor en lijden, troost en verlangen.”
Vera Kersting
Kunstwerken
Articles
Media
Highlights
Over de kunstenaar
In collectie van
Tentoonstellingen
Marktpositie
CV
Gratis Online Magazine
Artikelen, interviews, shows & events. Wekelijks bezorgd in uw mailbox.