Inloggen
Registreren
NL
Thomas Hoepker staat in de traditie van de fotojournalistiek. Hij is door en door fotojournalist en noemt zichzelf zelfs "contractfotograaf" of "beeldmaker". Op 14-jarige leeftijd won hij zijn eerste prijs voor fotografie; in 2003 werd hij op 57-jarige leeftijd voorzitter van Magnum. Tussendoor draaide zijn leven om fotojournalistiek.
Eind jaren zestig werkte Thomas Hoepker regelmatig voor jaarboeken en tijdschriften, waaronder gerenommeerde tijdschriften als Stern en GEO. Zijn werk bracht hem over de hele wereld. "Tijd was voor mij altijd belangrijker dan betaald worden, want ik wilde me verdiepen in het onderwerp. Je moet veel weten, dan zie je de dingen in een ander licht." Persfotografen hebben die luxe tegenwoordig niet meer; de vluchtigheid van het internet heeft hun publicatieplatform ontnomen. Thomas Hoepker daarentegen had vaak enkele weken de tijd om foto's te maken voor een verhaal. Daardoor hadden de foto's die hij maakte een scherpzinnigheid en poëzie die kenmerkend zijn voor de beeldtaal die hij gebruikt. Een terugkerend thema in zijn werk is zijn belangstelling voor mensen en sociale kwesties; met zijn "bezorgde fotografie" heeft hij mede vorm gegeven aan een fotografisch genre dat de mensheid vertegenwoordigt en de zorgen van kansarmen omarmt.
Iets wat in alle foto's van Thomas Hoepker aanwezig is, is zijn neiging tot formele perfectie. Hij slaagt erin twee kernelementen van de fotografie - kader en inhoud - samen te voegen. "Mijn fotografie draait om het wachten op de achtergrond tot alles op zijn plaats valt en de foto samenkomt." Hij manipuleert zijn foto's nooit: "Ik ben een verslaggever, ik maak foto's van de werkelijkheid." Maar Thomas Hoepker, die zich in oorlogsgebieden en sloppenwijken heeft gewaagd en ellende en verloedering van dichtbij heeft meegemaakt, laat nooit de hardheid van die werkelijkheid zien. "Je maakt geen foto van een stervend kind", zo vat hij zijn principes samen. Zijn camera heeft hem altijd afgeschermd van het leed in de wereld. "Er zijn al genoeg uitstekende foto's gemaakt van elementaire levenssituaties - geboorte, liefde, rouw, dood. Het gevaar groeit dat we veel situaties al te vaak hebben meegemaakt en vastgelegd." Heeft het maken van foto's dan nog enige waarde? "De wereld is al te vaak gefotografeerd. Maar er zijn altijd nieuwe realiteiten en nieuwe onderwerpen."
Eind jaren zestig werkte Thomas Hoepker regelmatig voor jaarboeken en tijdschriften, waaronder gerenommeerde tijdschriften als Stern en GEO. Zijn werk bracht hem over de hele wereld. "Tijd was voor mij altijd belangrijker dan betaald worden, want ik wilde me verdiepen in het onderwerp. Je moet veel weten, dan zie je de dingen in een ander licht." Persfotografen hebben die luxe tegenwoordig niet meer; de vluchtigheid van het internet heeft hun publicatieplatform ontnomen. Thomas Hoepker daarentegen had vaak enkele weken de tijd om foto's te maken voor een verhaal. Daardoor hadden de foto's die hij maakte een scherpzinnigheid en poëzie die kenmerkend zijn voor de beeldtaal die hij gebruikt. Een terugkerend thema in zijn werk is zijn belangstelling voor mensen en sociale kwesties; met zijn "bezorgde fotografie" heeft hij mede vorm gegeven aan een fotografisch genre dat de mensheid vertegenwoordigt en de zorgen van kansarmen omarmt.
Iets wat in alle foto's van Thomas Hoepker aanwezig is, is zijn neiging tot formele perfectie. Hij slaagt erin twee kernelementen van de fotografie - kader en inhoud - samen te voegen. "Mijn fotografie draait om het wachten op de achtergrond tot alles op zijn plaats valt en de foto samenkomt." Hij manipuleert zijn foto's nooit: "Ik ben een verslaggever, ik maak foto's van de werkelijkheid." Maar Thomas Hoepker, die zich in oorlogsgebieden en sloppenwijken heeft gewaagd en ellende en verloedering van dichtbij heeft meegemaakt, laat nooit de hardheid van die werkelijkheid zien. "Je maakt geen foto van een stervend kind", zo vat hij zijn principes samen. Zijn camera heeft hem altijd afgeschermd van het leed in de wereld. "Er zijn al genoeg uitstekende foto's gemaakt van elementaire levenssituaties - geboorte, liefde, rouw, dood. Het gevaar groeit dat we veel situaties al te vaak hebben meegemaakt en vastgelegd." Heeft het maken van foto's dan nog enige waarde? "De wereld is al te vaak gefotografeerd. Maar er zijn altijd nieuwe realiteiten en nieuwe onderwerpen."
Kunstwerken
Articles
Media
Highlights
Over de kunstenaar
In collectie van
Tentoonstellingen
Marktpositie
CV
Aangeboden kunstwerken van Thomas Hoepker
Media
A member and former president of Magnum Photos, Thomas Hoepker has defined German photojournalism like few others. In this video, he discusses his new book "Wanderlust," his travels around the word and some of his most famous photographs.
Thomas Hoepker was honored with the Leica Hall of Fame Award on September 16 at "LEICA - DAS WESENTLICHE" during photokina 2014.
Tentoonstellingen
Marktpositie
Thomas Hoepker studeerde kunstgeschiedenis en archeologie en werkte vervolgens tussen 1960 en 1963 als fotograaf voor Münchner Illustrierte en Kristall en bracht verslag uit van over de hele wereld. Hij trad in 1964 in dienst bij Stern als fotoverslaggever.
Magnum begon in 1964 met het verspreiden van de archieffoto’s van Hoepker. In 1972 werkte hij als cameraman en producent van documentaires voor de Duitse televisie en vanaf 1974 werkte hij samen met zijn vrouw, de journaliste Eva Windmöller, eerst in Oost-Duitsland en daarna in New York, waar ze in 1976 als correspondenten voor Stern gingen werken.
Gespecialiseerd in reportages en stijlvolle kleurkenmerken, ontving hij in 1968 de prestigieuze Kulturpreis van de Deutsche Gesellschaft für Photographie. Naast vele andere onderscheidingen voor zijn werk ontving hij er in 1999 een van het Duitse Ministerie van Buitenlandse Hulp voor ‘‘Death in a Cornfield’’, een tv film over Guatemala. Tegenwoordig woont Hoepker in New York. Samen met zijn tweede vrouw Christine Kruchen maakt en produceert hij tv-documentaires.
Hij was voorzitter van Magnum Photos van 2003 tot 2006. Een overzichtstentoonstelling met 230 beelden over een span van vijftig jaar werk toerde in 2007 door Duitsland en andere delen van Europa.
Magnum begon in 1964 met het verspreiden van de archieffoto’s van Hoepker. In 1972 werkte hij als cameraman en producent van documentaires voor de Duitse televisie en vanaf 1974 werkte hij samen met zijn vrouw, de journaliste Eva Windmöller, eerst in Oost-Duitsland en daarna in New York, waar ze in 1976 als correspondenten voor Stern gingen werken.
Gespecialiseerd in reportages en stijlvolle kleurkenmerken, ontving hij in 1968 de prestigieuze Kulturpreis van de Deutsche Gesellschaft für Photographie. Naast vele andere onderscheidingen voor zijn werk ontving hij er in 1999 een van het Duitse Ministerie van Buitenlandse Hulp voor ‘‘Death in a Cornfield’’, een tv film over Guatemala. Tegenwoordig woont Hoepker in New York. Samen met zijn tweede vrouw Christine Kruchen maakt en produceert hij tv-documentaires.
Hij was voorzitter van Magnum Photos van 2003 tot 2006. Een overzichtstentoonstelling met 230 beelden over een span van vijftig jaar werk toerde in 2007 door Duitsland en andere delen van Europa.
CV
EXHIBITIONS (SELECTION)
2022 - Dear memories, solo exhibition, Bildhalle (CH)
2022 - The way it was, solo exhibition, Bildhalle (NL)
2022 - Ocean, group exhibition, Bildhalle (NL)
2021 - Masterworks, CAMERA WORK (DE)
2020 - Something to make you smile!, group exhibition, Atlas Gallery (UK)
2018 - How does BLUE make you feel?, group exhibition, Arte Fundamental (USA)
2017 - Ali The Greatest, Atlas Gallery (UK)
2015 - Muhammad Ali, the fearless, solo exhibition, Galeria de Babel (BR)
AWARDS (SELECTION)
2014 - Leica Hall of Fame
1976 - World Press Photo Award for Art and Entertainment
1967 - Word Press Photo Award for General News
2022 - Dear memories, solo exhibition, Bildhalle (CH)
2022 - The way it was, solo exhibition, Bildhalle (NL)
2022 - Ocean, group exhibition, Bildhalle (NL)
2021 - Masterworks, CAMERA WORK (DE)
2020 - Something to make you smile!, group exhibition, Atlas Gallery (UK)
2018 - How does BLUE make you feel?, group exhibition, Arte Fundamental (USA)
2017 - Ali The Greatest, Atlas Gallery (UK)
2015 - Muhammad Ali, the fearless, solo exhibition, Galeria de Babel (BR)
AWARDS (SELECTION)
2014 - Leica Hall of Fame
1976 - World Press Photo Award for Art and Entertainment
1967 - Word Press Photo Award for General News
Gratis Online Magazine
Artikelen, interviews, shows & events. Wekelijks bezorgd in uw mailbox.