Theo Kuijpers (1939) volgde de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven. Zijn militaire dienst vervulde hij van 1962 tot 1963 in Suriname. Terug in Brabant verwerkte hij impressies van Zuid-Amerika in zijn schilderijen. Tot op de dag van vandaag ontstaat zijn werk veelal volgens die methode: Reizen (naar Marokko, Australië, Italië, Frankrijk, IJsland en vele andere landen); rondkijken; weergeven in vorm en kleur op doek van wat er in hoofd en hart als essentie van zijn indrukken overblijft. Aanvankelijk was hij een materiekunstenaar in de trant van Tapiès. Zo ving hij in vitrines met varkensblaas, lood, hout en andere materialen zijn tot kunst gestolde herinneringen aan zijn afkomst uit een boerengezin in Mierlo. Al heeft hij zich in de loop der jaren meer en meer ontwikkeld tot een abstract schilder, hij is een constructivist gebleven. Niet alleen zijn handschrift doet dikwijls denken aan architectuur, door naast verf gebruik te maken van tentzeil, touw en takken, toont hij zich eveneens een 'bouwer' van schilderijen.
De inspiratie tijdens zijn meer dan 50-jarige carrière haalt Kuijpers uit reizen, waarbij Marokko en Australië de hoofdrol spelen. Het zijn altijd verhalen, verhalen over de sporen die mensen achterlieten, in architectuur in Marokko, in het landschap in Australië. Die laatste inspiratie leverde heel tastbare schilderijen op door het gebruik van natuurlijke materialen als twijgen en stokken, maar ook tentzeil en kleding, die hij aanbrengt tussen canvas en verf. Kuijpers componeert met materie. Hij werkt niet ter plaatse, maar neemt de impressies en emoties mee naar de discipline van zijn atelier in Eindhoven. Daar componeert hij herinneringen op doek, sublimaties van het eenmaal beleefde. Zowel doordacht als intuïtief.
Zijn recente gouaches hebben een heel eigen ritmiek wat hen een betoverende kwaliteit geeft, ergens tussen repeterend minimalisme en toeval. Zowel het Australische landschap als de kunst en cultuur van de Aboriginals zijn meer dan een inspiratie. Hij vertelt erover alsof hij een verwantschap voelt, een universeel gevoel. De werken ademen diepe verbondenheid met de aarde en ons zuiverste zijn. Meditatief!