Een groepsexpositie met 13 kunstenaars en quotes hoe hun werk refereert aan de titel. Hier sommige ervan:
Andrea Rádai: Wunderbaum
Geïntrigeerd door het idee dat (als materiaal niet verdwijnt maar alleen van vorm verandert) ik nog steeds dezelfde ‘lucht’ inadem die werd gebruikt door andere schilders voor mij, maakte ik de Wunderbaum-serie. Met de verwijzing naar bekende werken onderzoek ik de rol van het (commercieel) cliché. Tegelijkertijd bekend en onbekend is de vraag hoe een afbeelding van een detail van Rembrandt of Richter zich verhoudt tot het origineel. Is de geur in onze auto hoe dennenbomen echt ruiken? Willen we dat eigenlijk wel?
Daphne van de Velde: Quixotic
In deze digitale tijd worden steeds meer barrières opgeworpen om kwetsbaarheid te verbergen. Maar is het tonen van je kwetsbaarheid niet natuurlijker dan het tonen van onze gepolijste maskers? Quixotic visualiseert het lef om te durven dromen en de moedige overgang naar het tonen van de kwetsbaarheid die nodig is voor contact en intimiteit.
Anya Janssen: Little Sister
I am a storyteller. A collector of souls. Stories about encounters, 'meant to be'. About mostly young people who find themselves on a crossroad: I get under their skin and empathize with them for a while. Both self-aware and vulnerable, they represent a hopeful future in a time of uncertainty.”
Johan Clarysse: 'status quo isn't the way to go'
Het werk 'status quo isn't the way to go' alludeert op een bijeenkomst van mannen met macht die samenkomen en overleggen. Er staat iets belangrijks te gebeuren of er is niet iets belangrijks gebeurd, maar de verdere context is onduidelijk.De witte lijnen op het doek die bepaalde figuren verbinden kun je zien als mogelijke coalitielijnen of communicatielijnen. Maar in eerste instantie zijn die lijnen een beeldende ingreep, die een geometriche figuur vormen en het beeld spannender maken. Ze structureren het vlak en maken het beeld letterlijk en figuurlijk meer gelaagd.
Terry Thompson: Vesalius studies
De tekeningen in de serie ‘Vesalius’ zijn gebaseerd op anatomische studies uit de 16de eeuw van Andreas Vesalius, vaak genoemd ‘de vader van de moderne anatomie’. Zijn ‘De Humani Corporis Fabrica Libri Septem’ heeft de basis gelegd voor de volgende generaties. De manier waarop het lichaam in zijn illustraties laag voor laag wordt uitgekleed is zowel transformerend voor de menselijke vorm als voor de esthetiek ervan. Gruwelijk maar ook machtig mooi. Mijn tekeningen nemen de illustraties van Vesalius als uitgangspunt voor een serie in een eigen persoonlijke beeldtaal.
Theo Kuijpers: Schilderen uit herinnering
Ik kan niet schilderen wat ik zie.
Dus daarvoor hoef ik niet zonodig op reis.
Maar wat ik schilder, lijkt me altijd, en steeds meer, de herinnering.
Het is de herinnering die beelden schept.
En het is reizen, weggaan en thuiskomen, dat herinneringen schept.