In een artikel over Airco Caravan in Het Parool van 3 april 2018 kopte Jan Pieter Ekker: ‘Kunst als wapen in de geweldloze strijd.’ En dat typeert precies de wijze waarop deze conceptuele kunstenaar, schilder en activist kunst beschouwt: als wapen. Maar dan wel een mooi wapen dat geen dood en verderf, maar bewustwording en gelijkheid zaait. Misschien kent u haar van de Nederlandse ‘Nasty Women’ beweging waarvoor ze tweemaal een grote groepstentoonstelling organiseerde om fondsen te werven voor vrouwenrechten organisaties; of van de publiciteit rond de plaatsing van haar bronzen beeld van Martin Luther King dat zij op zijn geboortedag (15 januari 1929) zonder toestemming liet plaatsen in het naar hem vernoemde park. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat zij voor haar Collectie heeft gekozen voor het thema ‘vrouwelijke kunstenaars met een boodschap’. Airco wordt gedreven door haar idealisme en brengt met haar kunst(projecten) maatschappelijke problemen op haar eigen, prikkelende manier voor het voetlicht. Daarvoor doet ze grondig onderzoek naar de betekenis en rol van vrouwelijke kunstenaars in de media, in galeries en musea en dus ook op GalleryViewer.
‘De verdeling mannelijke en vrouwelijke kunstenaars op GalleryViewer kan beter. Momenteel is een-derde van de kunstenaars vrouw en twee-derde man. En dat is jammer want in werkelijkheid is de verhouding fify fifty (bron: Boekmanstichting, AC). We moeten in Nederland dus aan de slag om deze achterstand in te halen. Ook constateer ik dat, op het gebied van de prijzen, GalleryViewer de internationale trend volgt en dat dus van de werken boven € 50.000 slechts 20% door vrouwelijke kunstenaars is gemaakt. Ook op veilingen zien we dat de prijzen van kunst van vrouwen een stuk lager liggen dan die van hun mannelijke collega’s. Het duurste werk van een vrouwelijke kunstenaar dat ooit geveild is bedraagt $ 44.000.000 en betreft het werk, Jimson Weed/White Flower No 1, van Georgia O’Keeffe. Dat is een aanzienlijk lager bedrag dan dat van de topstukken van de Leonardo Da Vinci’s en de Willem De Koonings van deze wereld die voor honderden miljoenen van eigenaar wisselen. Institutioneel seksisme zit zo diep in onze samenleving geworteld dat het nog een paar generaties zal duren voordat de verhouding tussen mannelijke en vrouwelijke kunstenaars - inclusief de waardering voor- en de prijzen van hun kunstwerken - gelijk is getrokken.’