29 september 2020, Flor Linckens
Weekendtip: Unseen at the Gallery
Tijdens het weekend van 2, 3 en 4 oktober krijg je in Amsterdam de kans om jezelf onder te dompelen in de fotografie. Vijfentwintig Amsterdamse galeries hebben de handen ineen geslagen en nemen jullie mee in de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van fotografie, gecombineerd met werk van gevestigde fotografen. Met het gemis van Unseen dit jaar hebben de galeries het enthousiaste initiatief genomen om hun eigen galerieruimtes in te zetten om de fotografie te tonen die dit jaar te zien zou zijn tijdens Unseen. Voor 'Unseen at the Gallery’ zijn de galeries op zoek gegaan naar een fysiek antwoord op de digitale versies van vele beurzen wereldwijd. Het evenement biedt liefhebbers de mogelijkheid om de werken toch fysiek te kunnen ervaren. Unseen is als beurs naast internationaal, ook diepgeworteld in Amsterdam en verbonden met de gemeenschap van vooruitstrevende en toonaangevende galeries en hun fotografen. Unseen ondersteunt dit initiatief dan ook van harte en is trots op de vindingrijkheid van de galeries, en hun toewijding aan Unseen en haar missie. Hieronder worden een aantal van de deelnemende galeries uitgelicht.
In AKINCI kun je tijdens dit lange weekend bijvoorbeeld bekender worden met het werk van Melanie Bonajo, de kunstenaar die Nederland zal vertegenwoordigen op de eerstvolgende Biënnale van Venetië. Bonajo gaat in haar werk op zoek naar de manieren waarop we vervreemd zijn geraakt van elkaar, in een tijd waarin we meer bezig zijn met massaconsumptie en de nieuwste technologische ontwikkelingen dan met onderlinge verbondenheid en intimiteit, existentiële vragen en de natuur.
Melanie Bonajo, Furniture Bondage 2007-2009 (Katja), AKINCI.
In Galerie Fons Welters is tijdens ‘Unseen at the Gallery’ werk te zien van de prijswinnende kunstenaar Jennifer Tee, wiens werk nu ook te zien is in het Stedelijk in de boeiende en maatschappelijk relevante tentoonstelling 'In the Presence of Absence’. In de galerie zien we haar eigenzinnige weergave van de tulp in bijzondere collages waarin ze reflecteert op de bloem als nationaal symbool van Nederland, gerelateerd aan haar eigen familiegeschiedenis en Chinees-Indonesische afkomst. In de resulterende collages worden verschillende beeldtalen, kunsthistorische tradities en geschiedenissen op interessante wijze met elkaar gecombineerd.
Jennifer Tee, The Collected Body #2, 2020 , Galerie Fons Welters.
In Josilda da Conceição Gallery kun je je verdiepen in de praktijk van vier jonge kunstenaars, waaronder Leendert Vooijce. “Mijn moeder is een Russische balletdanseres vertrokken uit Moskou, mijn vader een Katwijkse visser. Zo ben ik geboren in een droomwereld met de realiteit op loopafstand.” Vooijce is een interdisciplinair performance kunstenaar en schrijver, wiens persoonlijke werk een bijzondere gevoeligheid en kwetsbaarheid uitdraagt. Hij speelt daarin met de werkelijkheid om relevante vragen op te werpen over actuele maatschappelijke vraagstukken.
Leendert Vooijce, Het knipperen, 2020, Josilda da Conceição Gallery.
Galerie Bart programmeert tijdens het weekend fotografie van Isabelle Wenzel, de fotograaf die zichzelf tien tellen gunt om een pose aan te nemen voordat het resultaat vereeuwigd wordt. Vervreemding van ons lichaam staat daarin regelmatig centraal. Isabelle: “Het feit dat we vooral met onze hersenen werken en ons lichaam in het dagelijks leven steeds minder nodig hebben, creëert een disbalans. Met mijn werk probeer ik die fysieke connectie weer op te roepen. Als ik naar mijn eigen foto’s kijk herinner ik me de intuïtie van mijn lichaam, maar ook het gevoel dat ik op dat specifieke moment had.” Wenzel denkt daarnaast veel na over het gemak waarmee we onze telefoons vullen met foto’s zonder er achteraf nog veel aandacht aan te besteden, waardoor een bepaalde aandacht en tastbaarheid verloren gaat.
Isabelle Wenzel, Staubsauger 1, 2020, Galerie Bart.
In The Merchant House wordt het werk van verschillende kunstenaars met een buitengewoon verschillende en soms experimentele aanpak op een spannende manier gecombineerd. In het werk wordt onder andere gereflecteerd op de mens en de stedelijke context van de toekomst.
Sylvie Bonnot - Atlas Aéroplis - Volume VII (Biface), 2018.
Bij Galerie Vriend van Bavink kun je je onder andere laten verrassen door het ogenschijnlijk onschuldige werk van Natascha Libbert. Zij verkent met haar foto's de schoonheid en de vernietigende kracht van de natuur (en de mensheid) en fotografeert de sporen die ze achterlaten. Voor dit project reisde Libbert de hele wereld over en legde daar bizarre verschijnselen vast. In Florida was ze getuige van opzettelijke brandstichting om ongecontroleerde branden te voorkomen. In Spanje legde ze het verwoestende effect vast van immense voedselkassen op mens en aarde. In Cyprus kwam ze verlaten mijnen tegen, hetgeen resulteerde in een oogverblindende en ongelooflijk giftige verscheidenheid aan kleuren.
Natascha Libbert, Plastic Pallas, 2020, Galerie Vriend van Bavink.
Lumen Travo Galerie toont tijdens dit weekend het werk van Judith Westerveld. Westerveld werd geboren in Nederland maar emigreerde op elfjarige leeftijd met haar ouders naar Zuid-Afrika. Haar werk focust zich op het postkoloniale tijdperk waarin we leven en hoe de sporen uit dat verleden nog steeds voelbaar (en zichtbaar) zijn in het heden. Westerveld geeft in haar werk veel ruimte aan een veelheid aan perspectieven en interpretaties en onderzoekt daarbij hoe historische narratieven tot stand komen. Zo maakte ze een serie fotocollages onder de naam ‘Monetaria Moneta’ (monetaire munt), die refereren aan een specifieke schelpensoort die in koloniale tijden werden gebruikt als valuta in de trans-Atlantische slavenhandel. Voor handelaren was dit een lucratief systeem, want Kaurischelpen leverden in Afrika soms wel 500% winst op. Deze schelpen werden in grote hoeveelheden naar Europese havens verscheept, als tussenstop voordat ze in West-Afrika gebruikt werden om tot slaaf gemaakte mensen te kopen. Voor deze reeks ging Westerveld op onderzoek langs de kustlijn van Zeeland, waar deze schelpen door historische schipbreuken van VOC-schepen nog steeds aanspoelen: als voortdurend symbool voor de belangrijke rol die Nederlanders speelden in de trans-Atlantische slavenhandel.
Judith Westerveld, Monetaria moneta (VI), 2020, Lumen Travo Galerie.
Bij Galerie Caroline O’Breen kun je onder meer het werk van Elsa Leydier bekijken. Deze Franse fotograaf verhuisde vijf jaar geleden naar Rio de Janeiro in Brazilië en de focus in haar werk ligt de afgelopen jaren regelmatig onze scheve en vaak veel te glamoureuze perceptie van het Amazonegebied. Ze gebruikt in haar werk flashy kleurcombinaties die we kennen uit reclamecampagnes. Maar haar werk gaat ook dieper in op sociale onverdraagzaamheid onder het Bolsonaro-regime.
Elsa Leydier, Garotos de programa, 2018, Galerie Caroline O'Breen.
In Albada Jelgersma is onder andere werk te zien van Erin O’Keefe. "Mijn kleurgevoel is iets dat door osmose ontstaat - het kan afkomstig zijn van een Giotto-fresco, een winkeldisplay of simpelweg iemand's t-shirt op weg naar mijn werk. Dat gezegd hebbende is de manier waarop kleur ruimtelijk functioneert in mijn werk iets waar ik hard voor werk, zowel om het te begrijpen als om het te voorspellen." De praktijk van O’Keefe is veelal gericht op het manipuleren van ruimte en op onze perceptie en bewustzijn van ruimte.
In TORCH Gallery kun je werk bekijken van de negenentachtigjarige fotograaf Eddy Posthuma de Boer, wiens werk eerder dit jaar nog te zien was in het Fotomuseum in Den Haag. Posthuma de Boer fotografeerde binnen de humanistische traditie, met veel mededogen en menselijkheid. Maar hij schroomt daarbij niet om - net als tijdgenoot Ed van der Elsken - ook de donkere en existentialistische kanten zien van Nederland na de Tweede Wereldoorlog. De jaren ’60 en ’70 werden namelijk niet alleen gekenmerkt door de dynamische en muzikale jongerencultuur, maar net zo goed door door onzekerheid, nucleaire dreiging, protest en sociale onrust. Deze maatschappelijke betrokkenheid komt ook terug in zijn latere werk, waarin hij onder meer sloppenwijken en vluchtelingenkampen vastlegde over de hele wereld.
Vergeet daarbij niet om ook een kijkje te wagen bij de nieuwe galerie Bildhalle waar werk van Paul Cupido te zien is, het bijzondere werk van Patrick Waterhouse in The Ravestijn Gallery, Erwin Olaf in Galerie Ron Mandos, Charlotte Dumas in andriesse eyck galerie, Elspeth Diederix in Stigter van Doesburg en de duotentoonstelling van Max Kraanen en Simone Hoang in Galerie Fontana.
De deelnemende galeries aan 'Unseen at the Gallery’ zijn Albada Jelgersma, Galerie AKINCI, andriesse eyck galerie, Annet Gelink Gallery, Galerie Bart, Vriend van Bavink, Bildhalle, BRADWOLFF PROJECTS, Ellen de Bruijne PROJECTS, Josilda da Conceição Gallery, Marian Cramer Projects, Galerie dudokdegroot, FLATLAND, Galerie Fontana, Gerhard Hofland, Kahmann Gallery, Galerie Wouter van Leeuwen, Galerie Lumen Travo, Galerie Ron Mandos, The Merchant House, Galerie Caroline O’Breen, The Ravestijn Gallery, Stigter Van Doesburg, tegenboschvanvreden, TORCH gallery, Galerie Fons Welters en Martin van Zomeren. De deelnemende galeries zijn op 2, 3 en 4 oktober geopend tussen 12.00 en 18.00.
