25 february 2025, Flor Linckens
Sabrina Charehbili: een gevoel gevangen in beeld
In ‘Different Corners’, een groepstentoonstelling bij Galerie Helder in Den Haag, dompel je je tot en met 22 maart onder meer onder in het enigmatische werk van Sabrina Charehbili. Waar ze in haar eerdere reeks ‘El Último Islote’ plastic afval transformeerde tot dromerige composities — een subtiele reflectie op onze relatie met de natuur — staat in haar nieuwste serie cultuur centraal. De beelden weerspiegelen een aspect van haar biculturele identiteit: Charehbili heeft wortels in Nederland en Marokko.
Voor deze reeks reisde Charehbili naar Marokko en fotografeerde ze figuren in uitgestrekte landschappen. De scherpe contrasten tussen licht en donker geven haar werk een cinematografische kwaliteit. Toch draait het de kunstenaar niet zozeer om het documenteren van een specifieke realiteit, maar meer om het vangen van een gevoel. Ze speelt met visuele en symbolische gelaagdheid en beweegt zich in een hybride zone tussen documentaire en fictie. Soms suggereert een titel een narratief, maar er blijft altijd ruimte voor interpretatie. Haar beelden vangen een mentale ruimte waarin herinnering en verbeelding samensmelten.
Een van de werken in de tentoonstelling, ‘Dancing Carpets’, speelt met de grens tussen twee- en driedimensionaliteit, alsof je kijkt naar een trompe-l’oeil. Van bovenaf gefotografeerd, toont de foto twee figuren gehuld in golvende stoffen — of tapijten — die zich als een spiraal om hun lichamen wikkelen. Twee handen, die het andere personage omhelzen, versterken de indruk van een duo. Maar er wringt iets. Waar een gezicht zou moeten zijn onder de rode stof, gaapt een diep zwart gat. Of is dat gezichtsbedrog? Het tweede hoofd, verborgen onder blauw textiel, lijkt verdacht tweedimensionaal, alsof de figuren oplossen in schimmen van stof en schaduw. De tapijten roepen associaties op met huiselijkheid, erfgoed en nomadische culturen, maar het beeld zelf ademt mysterie. Een ruitvormig deel van de foto baadt in fel zonlicht, terwijl de rest in diagonale schaduw gehuld is: een spel van licht en donker dat de grens tussen aanwezigheid en verdwijning verder doet vervagen.
In ‘Stone Game’ zien we kinderhanden die noten of steentjes laten vallen, hun beweging weerspiegeld in scherpe silhouetten op de warme, terracottakleurige ondergrond. De tastbare en vluchtige elementen versmelten in een spel van licht en vorm, waarin realiteit en illusie in elkaar overlopen.
‘Hidden Harmony’ toont een figuur te paard in een ondiepe waterplas, omgeven door het groen van wat lijkt op een oase. De goudgele stof die het lichaam omhult vangt het zonlicht op een haast sacrale manier — tegelijk verhullend en onthullend, als een sluier tussen werkelijkheid en droom. De witte onbedekte oren van het paard lijken hier wel hoorns. Ze versterken de mythische sfeer, waardoor het beeld iets magisch krijgt, alsof het zich op de grens van twee werelden bevindt. Verliest het personage zich in de natuur, of voltrekt zich hier een magisch ritueel?
In ‘Amazigh Girl’ zien we een vrouw in een rijk versierd rood-witte jurk, met een lange, lichtdoorlatende kanten sluier die door de wind wordt opgetild. Haar kleding is rijk versierd met sieraden en kralen, in contrast het ruwe, droge woestijnlandschap dat haar omringt. Haar versiering suggereert een verbondenheid met traditie en haar houding, zittend op een lage stenen muur, een hand subtiel uitgestrekt, straalt een moment van introspectie uit. Haar sluier en afgewende blik maken haar identiteit ongrijpbaar — niet verborgen, maar net buiten bereik. De titel van het beeld weerspiegelt haar Amazigh-erfgoed, een echo van de vroegst gedocumenteerde bewoners van Noord-Afrika.
Charehbili’s werk heeft een filmische kwaliteit en laat zich niet vangen in een eenduidige interpretatie. De fotograaf speelt met verhulling en onthulling, textuur en beweging, en plaatst de menselijke aanwezigheid in uitgestrekte landschappen, waardoor haar beelden een tijdloze en gelaagde sfeer krijgen. Traditie en moderniteit bestaan hier naast elkaar. Haar foto’s roepen vragen op over wie we zijn in relatie tot onze omgeving — hoe wortels, herinneringen en symbolen ons zichtbaar maken, of juist laten verdwijnen. Charehbili: “Met mijn werk wil ik de alledaagse werkelijkheid transformeren en verrijken, verborgen lagen van betekenis, emotie en schoonheid onthullen, en anderen uitnodigen om de wereld vanuit een nieuw perspectief te ervaren.
Sabrina Charehbili werd in 1992 geboren in Nederland en woont en werkt in Rotterdam. In 2023 studeerde ze af aan de Fotoacademie Amsterdam, waar ze direct de SO'24 Student Award in de wacht sleepte. Haar werk was eerder onder meer te zien op Unseen en in het Rietveldpaviljoen in Amersfoort.
