'Different Corners'
opening:
zaterdag 22 februari
3-6u
'Laat je niet weerhouden door wat anderen zeggen of hoe de wereld er nu uitziet.' 'Volg je eigen pad en onderzoek wat jij interessant vindt.' 'Jij kunt het verschil maken met diverse ideeën en een manier vinden hoe je naar de wereld kijkt.' Vanuit verschillende bronnen opereren vier kunstenaars met verschillende perspectieven en technieken. Different Corners is een ode aan de vrijheid, hoe men als individu zijn innerlijke stem vormgeeft en daarmee aan de anderen en de wereld nieuwe betekenis brengt.
Gillian Bolton (1996), 2024 afgestudeerd aan de KABK, “schildert zijn doeken met precieze nuances van kleur en herhaling. Hij doet onderzoek naar het structurele raamwerk van gridsystemen. Binnen dit raamwerk interacteren kleuren en vormen dynamisch, wat ritme en spanning overbrengt op de kijker. Gillians werk gebruikt meerdere lagen waterverf en olieverf, wat een delicate relatie onthult tussen structuur, emotie, de drang naar vrijheid en controle. In zijn werk streeft hij naar visuele harmonie en communiceert hij het pad om dat punt te bereiken”.
We zien in het fotowerk van Sabrina Charehbili (1992) vaak een weidse buitenruimte in de natuur, waarbij licht en donker sterk contrasteren. Haar personages in kleurrijke gewaden spelen met schaduw en beweging. Ze zijn soms gehuld in tapijten of staren in de verte. Haar werk is dromerig en feeëriek. Als kind van een migrant ontdekte zij een wonderlijke exotische omgeving die zij probeert te benaderen vanuit haar hedendaagse kijk naar de vrije wereld. Sabrina verstaat de kunst om in ieder beeld een nieuwe betekenis te introduceren zonder dat het geforceerd overkomt.
De fotowerken uit de serie ‘Family Affairs’ van Nienke Elenbaas (1966) hebben een hoge esthetische waarde, waarbij elk beeld veel heeft te vertellen. Ze lijken op stills uit een verhalende film, maar schijnen tegelijkertijd iets te verhullen of onmachtig om het onderliggende te openbaren. Elk beeld is bevrijd van haar oorspronkelijke context, zoals de emoties van heden en verleden. Het is iets persoonlijks dat de universaliteit overstijgt. Aan deze gestileerde figuren kleeft, gestold in beweging, een ontroering, bijna sacraal en hoopvol.
De monochrome schilderwerken van Roï Elmaliah (1989) hebben een kalme en serene uitstraling. Zijn kleurenkeuze is vaak aards. De aanzetten in olieverf zijn redelijk pasteus. Dit werk creëert schaduwen en begrenzingen. Je ziet zijn regelmatige beweging van de kwast op het doek, strepen eindigen precies waar het moet. Het reliëf versterkt de textuur waardoor je die regelmatige afstandelijkheid toch als vanzelfsprekend ervaart; als het ritme van de ademhaling. Het combineert een vleugje jaren zestig ZERO stroming met iets hedendaags in het toelaten van gevoel in het maakproces. Waar de kunstenaar naar symbiose zoekt, naar iets van verbondenheid, is meer te zien dan het oppervlakkig bezien lijkt.