De verwachtingen waren hooggespannen: dit zou de zomer worden die alles goed zou maken, waarin flink ingehaald zou worden. Een zomer die de geschiedenis zou ingaan als een summer of love. Al snel werden die verwachtingen geconfronteerd met de werkelijkheid. Oplopende besmettingscijfers zorgden ervoor dat fris heropende nachtclubs hun deuren na twee weken alweer sloten en na het cancellen van Lowlands lijkt ook de festivalzomer nu officieel van de baan. In Galerie Fleur & Wouter kun je zien hoe vijf kunstenaars hiermee dealen. Met de niet ingeloste verwachtingen, de rauwe realiteit, en het escapisme naar zowel het verleden als de toekomst.
Het werk van fotograaf Cleo Goossens leent zich hier buitengewoon goed voor omdat haar werk ons in zijn algemeenheid uitnodigt om onze eigen interpretatie er op los te laten. Met name haar zorgeloze vakantiebeelden. We zien onder meer witte huisjes op een Canarisch eiland, wapperende waslijnen en rustieke zeegezichten, die ons laten denken aan zorgeloze tijden zonder mondkapjes en sneltesten.
Dagmar Stap gaat voor hardcore nostalgie als ze uiterst zorgvuldig een Hitkrantcover naborduurt: het dubbeldikke kerstnummer uit het jaar 2000 met vijftien extra posters. Stap speelt op ingenieuze wijze met de tegenstellingen tussen kostbaar en waardeloos, massaproductie en handwerk, belangrijk en onbelangrijk. Zo borduurde ze eerder onder meer de beroemde zakjes Yumyum noedels na, waarvan er één is opgenomen in de museumcollectie van het LAM in Lisse. Daarnaast spot je in de tentoonstelling een ook retrocover van de Privé en van de Playboy.
Johan Kleinjan bouwde voor de presentatie van zijn nieuwe reeks surrealistische ‘krisisplanten’ een speciale ruimte, de zogenaamde Yellow Magenta Greenhouse. In deze omgekeerde kas met UV-licht floreren de fluorescerende planten juist in het donker — je zou een link kunnen leggen met het nachtleven. Kleinjan werd voor de reeks enerzijds geïnspireerd door de hippies uit de 60s en 70s — die massaal tropische planten kweekten — en anderzijds door feestparadijzen als Lloret de Mar.
Je vindt in de tentoonstelling ook een serie nieuwe tekeningen van Floor van het Nederend, die onstuimige nachtelijke zeegezichten vastlegt in zijn kenmerkende stijl, die werd geïnspireerd door de groten uit de stripwereld. Deze tekeningen zijn wild en mysterieus en nodigen net als de foto’s van Cleo Goossens uit om je eigen interpretaties er op los te laten.
Daarnaast zie je ook het nieuwste werk van fotograaf Lonneke van der Palen, die eerder onder meer reizen maakte door Marokko, Zuid-Korea, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten, maar voor deze serie dicht bij huis bleef, in de Polder. Door haar unieke visuele stijl worden heel alledaagse en onopvallende details ineens poëtisch en bijzonder.
Samen bieden deze kunstenaars een interessante cocktail van sentimenten die op dit moment leven in de maatschappij.