Hoeveel kunstenaars kunnen zeggen dat hun editie van 500 stuks binnen een minuut is uitverkocht? Niet veel, maar Daniel Arsham lukte het met gemak. Hoe dat kan, wordt al bij binnenkomst duidelijk. Bij de entree hangt een A4 waarop te lezen is dat je kans maakt op een exemplaar van het T-shirt dat Arsham ontwierp met Filling Pieces door foto’s van de tentoonstelling te posten op social media. Anders dan veel collega’s beschouwt Arsham sociale media als een vorm van democratisering die mensen de mogelijkheid biedt ergens sneller toegang toe te hebben en kennis van te nemen. Arsham heeft dan ook 430.000 volgers op Instagram.
Dat Arsham de tijdgeest goed aanvoelt is duidelijk. Maar tegelijk is tijd en het conserveren van tijd in de vorm van artefacten uit onze popcultuur zoals gebruiksvoorwerpen, tijdschriften en sportartikelen ook het thema van Arshams werk.
Andrew
Toen Daniel Arsham (VS, 1980) twaalf was, moest hij met zijn ouders schuilen voor de orkaan Andrew. In de kelder trof Arsham aan wat je doorgaans in opslagruimtes aantreft: onder een laag stof vond hij oude apparaten, vaak nog werkend, maar niet meer in gebruik en bewaard voor een noodgeval of om sentimentele redenen. Apparaten uit een andere tijd waarvan hij soms niet wist waarvoor ze dienden. Door de dramatische situatie van het naderend natuurgeweld maakte de vondst een enorme indruk op Arsham en werd deze vorm van archeologie het uitgangspunt van zijn latere werk.
Fictional Archaeology
Achterin Galerie Ron Mandos zijn een aantal werken uit zijn Fictional Archaeology-serie te zien. De serie waarmee hij aan het begin van dit decennium naam maakte. Een klassieke radiomicrofoon, een spoel van een bandrecorder, een video 8-camera en een ghettoblaster uit de jaren tachtig. Stuk voor stuk zijn ze minutieus nagemaakt uit hydrostone, vulkanisch as en kwarts. Ze zouden niet van echt te onderscheiden zijn, ware het niet dat ze zijn ontdaan van hun lak en aangevreten lijken door de tijd. Zelfs de gaten van de oxidatie lijken echt. Alsof de stukken een paar eeuwen later bij een archeologische opgraving zijn gevonden en in die toekomst als museumstuk door het leven gaan.
In de twee volgende ruimtes is plaats voor recent werk dat ook teruggaat op de persoonlijke belangstelling van Arsham. Zo maakte hij een aantal covers van tijdschriften die voor hem bepalend waren in zijn jeugd. Life (geadresseerd aan Marcel Duchamp), Sports Illustrated, National Geographic – alleen deze edities komen niet uit de jaren tachtig, maar uit het jaar 3018. Speciaal voor deze derde tentoonstelling bij Ron Mandos maakte Arsham ook een cover van de Nederlandse Vogue. Ook deze werken lijken halfvergane archeologische vondsten. Dat geldt ook voor de sportartikelen in dezelfde ruimte. Zo steken er kristallen uit de L.A. Lakers-jas en ook in de gefossiliseerde basketballen hebben zich kristallen gevormd.
Nieuwe iconen
Arshams recentste werken lijken op het eerste gezicht op beelden die à la Christo of Man Ray zijn ingepakt en ingesnoerd. Het zijn echter massieve beelden en de wijze waarop de doeken over de beelden heen lijken te vallen, verwijst naar een andere periode, namelijk de Griekse oudheid. In de Hellenistische periode werd de zogenaamde natte stijl door beeldhouwers gebruikt om de gedrapeerde kleding van godinnen weer te geven. Door juist deze techniek te gebruiken onthult Arsham de status van de beelden onder de doeken. Het zijn Arshams iconen van de 20e eeuw: Mickey Mouse, Winnie the Pooh en Big Bird (Pino).
Lunar Garden
Het imposante werk Lunar Garden (2017), dat de gehele voorruimte van de galerie beslaat, vormt een contemplatief contrapunt op de vluchtigheid van de wereld van sport en tijdschriften. En anders dan bij gebruiksvoorwerpen, tijdschriften en sportartikelen is bij de Japanse zentuin geen sprake van aftakeling. Als er ook maar een blaadje valt, wordt het direct door de monniken verwijderd en het grind weer aangeharkt, zodat de tuin er altijd hetzelfde uitziet.
Static Mythologies van Daniel Arsham is nog tot 16 maart te zien bij Galerie Ron Mandos.