12 april 2021, Oscar van Gelderen
De keuze van... Mania De Praeter
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Mania De Praeter (Neurochirurg, 52 jaar)
Wat betekent kunst voor jou?
Voor mij betekent kunst de creatie van iets moois of zelfs iets lelijks, maar vooral iets wat ontroert, beklijft, verwondert of zelfs verafschuwt. Kortom, iets wat raakt. Kunst heeft mijn leven verrijkt.
Raphael Adjetey Adjei Mayne, ELECTION YEAR, 2020, Geukens & De Vil.
Nee, wat dat betreft ben ik echt een laatbloeier en heb ik alles zelf moeten ontdekken. Om die reden heb ik mijn kinderen wel van jongs af aan meegenomen (meegesleurd soms) naar musea, zodat ze een voorsprong hebben.
Mijn eerste ontroering door kunst kreeg ik eigenlijk pas in 1995 bij een bezoek aan het huis (La Casa Azul) van Frida Kahlo, en ‘El museo de Arte Moderno’ in Mexico city. Ik wou dat absoluut zien nadat ik haar biografie had gelezen. Ook de muurschilderingen van Diego Riviero in ‘El Palacio Nacional’ hebben toen een enorme indruk nagelaten.
De laatste jaren is het vooral mijn huidige partner die mijn persoonlijke gids is in elk museum of galerie en mij bijzonder veel leert over de geschiedenis van kunst.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Uiteraard de kranten, maar vooral online, met het volgen van musea, galeries, exposities via mailinglijsten en op sociale media.
Maaike Schoorel, New World Natives, 2018, Galerie Stigter Van Doesburg.
Liefst weg van de massa, aan het begin of het einde van de openingstijden in musea, of rustig in een van de vele galeries die New York rijk is. Ik heb een fobie van massa’s, en als het museum te vol is, ga ik liefst zo snel mogelijk naar de uitgang.
Mijn huidige partner woont in New York en normaal ga ik elke maand een week naar daar. We hebben een abonnement op verschillende musea, en lassen dan steevast een dag in met bezoek aan verschillende galeries. Ook probeer ik in New York te zijn op het moment van de herfst- of lenteveilingen, waar je bij Phillips, Sotheby’s of Christie’s zoveel kunst op enkele dagen kunt bekijken als je normaal over verschillende jaren te zien krijgt in gewone musea of galeries. Het feit dat je de vaak duizelingwekkende (richt)prijzen naast het kunstwerk ziet hangen, is toch wat surreëel.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Dat wisselt heel erg. Ik beschik niet over een groot budget om kunst te kopen, maar hou gelukkig het meest van werken op papier. Soms koop ik twee werkjes op een jaar, en soms ook weer een jaar niets. Een origineel werk is natuurlijk het aantrekkelijkst, maar ik ben gepassioneerd door fotografie en daar gaat het uiteraard vrijwel altijd om werk in oplage. En ik hou zeker ook van een mooie print van een goede artiest.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Meestal koop ik in een galerie, soms op een veiling, maar ook soms online, liefst nadat ik het werk in het echt heb kunnen zien. Online kopen blijft toch altijd een beetje een gok over hoe het werk in het echt zal aanvoelen.
Koen van den Broek, Special Edition: Casting Balance, 2019, Galerie Ron Mandos.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Mijn partner weet meer van kunst dan ik, maar smaken zijn eerder visceraal dan beredeneerd en bovendien verschillen onze smaken niet veel. Aangezien we niet echt samenwonen, kunnen we eigenlijk kiezen wat we kopen en in ons huis hangen, maar we overleggen wel altijd omdat we ooit hopen wel samen te wonen en onze collectie samen te voegen.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Hier in Antwerpen is dat PLUS-ONE Gallery en Gallery Sofie Van de Velde. In New York zijn dat een aantal galerijen met moderne kunst waar vooral mijn partner koopt, en een tribale galerie van Bruce Frank.
Ilse D'Hollander, Untitled, 1996, Gallery Sofie Van de Velde.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Ongetwijfeld Marlene Dumas, of misschien toch Wayne Thiebaud. Zijn werk was me al bekend van musea in New York, maar ik ben echt ‘verliefd’ geworden op zijn werk na zijn tentoonstelling in museum Voorlinden in Wassenaar, in 2018. Zijn schilderijen zijn niet te betalen, maar af en toe vind je pareltjes van tekeningen op veilingen. Vooral zijn tekeningen van mensen zijn wat bevreemdend en geven soms zelfs een wat ongemakkelijk gevoel. Je blijft er naar terugkijken.
Wat fotografie betreft ben ik een grote fan van Saul Leiter. Hij heeft een onwaarschijnlijk ‘oog’, en kleurenfotografie was toch wel revolutionair in zijn tijd.
Hopper’s ‘Nighthawks’ is uiteraard een wondermooi werk, maar de tekening daarvan is voor mij allermooiste en meest begeesterende kunstwerk dat ik ooit al heb gezien. Ik heb het geluk gehad het te zien in het Whitney Museum in New York. Dat beeld blijft me achtervolgen.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op GalleryViewer), en waarom?
De werken van Maaike Schoorel kun je niet even snel bekijken, je moet je er echt in verdiepen en dan pas begin je van alles te ontdekken. Echt fascinerend.
Ik kende Koen van den Broeks werk aanvankelijk niet goed, maar ik heb een tekening gekocht van hem bij PLUS-ONE en Sofie Van de Velde tijdens de Lockdown, zonder het eerst in het echt te zien. Gelukkig vind ik het super mooi, en geniet ik er nog steeds om het te zien hangen bij mij thuis.
Michael Wolf’s architecturale foto’s van Hong Kong vind ik ongelooflijk indrukwekkend, maar het zijn vooral de beelden uit de ‘Tokyo Compression’ reeks die voor mij beklijven.
Raphael Adjetey Adjei Mayne heb ik pas recent ontdekt, op zijn solotentoonstelling bij Geukens & De Vil. De combinatie van stoffen en verf en gebruik van kleuren is heel bijzonder, want ondanks zijn levendige kleuren geven zijn werken niet zo maar een vrolijk gevoel.
Ik ben weg van de kleuren en abstractie van Ilse D’Hollander. Op zo een jeugdige leeftijd zulke werken maken is echt impressionant. Het is niet toevallig dat ik ook hou van de abstracte werken van Raoul De Keyser, bij wie ze ook haar inspiratie haalde.
Iedereen kent Louise Bourgeois vooral voor haar beeldhouwwerken, maar voor mij zijn vooral haar tekeningen – zeker die van handen –spectaculair.
Bruce Nauman’s installaties en neonwerken zijn indrukwekkend, maar ook hier weer vind ik vooral zijn tekeningen fantastisch. Ik kan mij alleen wat prints veroorloven, maar ben daar ook heel blij mee.
Michael Wolf, Tokyo Compression # 108, 2010, Galerie Wouter van Leeuwen.
