09 may 2020, Flor Lickens
RESET - Highlights
Dit weekend organiseren wij een speciale gezamenlijke opening op Gallery Viewer om te vieren dat het culturele leven weer langzaam, met inachtneming van de veiligheid, op gang komt in Nederland. Rutte kondigde deze week aan dat het credo ‘blijf zoveel mogelijk thuis’ verandert in ‘houd 1,5 meter afstand’ en dat betekent dat het ook weer veilig is om galeries te bezoeken. Op 1 juni mogen de Nederlandse musea weer open en ook de galeries hebben de afgelopen tijd nagedacht over hoe zij kunnen functioneren in ‘het nieuwe normaal’. Veel van hen zijn weer open tijdens reguliere uren en hebben maatregelen genomen zodat mensen veilig naar kunst kunnen komen kijken. Het is in deze tijden extra belangrijk om kunstenaars en galeries te steunen.
De beroemde Canadese schrijfster Margaret Atwood, verantwoordelijk voor de dystopische klassieker ‘The Handmaid’s Tale’, bracht het deze week mooi onder woorden. “Denk aan alles waarvan u hoopt dat het er nog zal zijn [als deze crisis voorbij is]. Doe vervolgens wat u nu kunt doen om het toekomstige bestaan van dat alles veilig te stellen. (…) Vreemd eigenlijk dat we denken dat zulke fijne gelegenheden er altijd zullen zijn en we er altijd naartoe kunnen gaan als we daar zin in hebben.” Ze nodigt haar lezers uit om na te denken over hoe zij hun favoriete plekken kunnen helpen om deze moeilijke tijden te overbruggen.
Bij AKINCI is een solotentoonstelling te zien met werk van de Russische kunstenaar Andrei Roiter. Roiter werd geboren in 1960 en groeide op in een land waarin kunst gecontroleerd werd door staatsideologie en de resulterende sociaal-realistische kunst werd ingezet als propagandamiddel. Aan het eind van de jaren 80 kwamen veel Russische kunstenaars voor het eerst in aanraking met de recente Westerse kunsttraditie. Roiter was één van de vele jonge kunstenaars die ging reizen. Hij woont en werkt tegenwoordig in Amsterdam en New York, maar zijn werk reflecteert op zijn geboorteland. Hij werd eerder beschreven als een eeuwige toerist, maar probeert visueel ook universele en complexe menselijke ervaringen te benaderen die zeker nu buitengewoon relevant aan zullen voelen: eenzaamheid, melancholie, angst, onzekerheid maar ook hoop. Hij schildert artefacten en architectonische elementen die de kijker vertrouwd aan zullen doen, maar nodigt ons uit vervolgens om hier met frisse ogen naar te kijken. Vaak zijn zijn objecten verbeeld tegen een grote contrasterende leegte, die de bezoeker uitnodigt om eigen interpretaties en contexten te verzinnen.
Bij andriesse eyck galerie is nu het werk te zien van Carel Blotkamp: kunstenaar, kunstcriticus en emeritus hoogleraar moderne kunst. Blotkamp: “Waar veel kunstenaars worden geïnspireerd door de natuur, is mijn interessegebied nu eenmaal de kunst zelf.” Een deel van de tentoonstelling bestaat dan ook uit actieve verwijzingen naar diezelfde kunstgeschiedenis. Blotkamp maakt gebruik van reproducties van beroemde werken van onder andere Van Gogh, Duchamp, Giacometti en Flavin en bedekt deze vervolgens met overdadig glinsterende en gekleurde pailletten. Hij haalt deze werken hiermee van hun voetstuk, zoals hij ook in de jaren 70 al deed toen hij een Mondriaan naschilderde waarbij hij de kleur zwart verving voor groen: dé kleur die Mondriaan juist weigerde te gebruiken in zijn modernistische werk. Maar het is, zoals zijn achtergrond al doet vermoeden, niet alleen een lichtvoetige manier om kunst van zijn aura te ontdoen, maar vooral ook een methode voor formeel onderzoek naar materialiteit, beeld en originaliteit. Er zijn in de tentoonstelling ook andere werken van zijn hand te zien die meer lijken te reflecteren op de Romantiek en de grootsheid - en het sublieme - van de natuur. Voor de laatste ruimte van de galerie maakte hij een selectie van werk van andere kunstenaars van de galerie.
Bij Annet Gelink Gallery loopt op dit moment de groepstentoonstelling ‘New Reproductions’, met werk van Maria Barnas, Ed van der Elsken, Roger Hiorns, Erik van Lieshout, David Maljkovic, Awoiska van der Molen, Robby Müller, Antonis Pittas, Wilfredo Prieto en Johannes Schwartz. Deze tentoonstelling houdt zich bezig met de relationele verbanden tussen de publicatie, kunst en onderzoek en de grafisch ontwerper, kunstenaar en instelling. Op welke manier correleren zij en hoe zorgt dit voor nieuwe inzichten? De tentoonstelling breekt ook een lans voor het kunstenaarsboek en presenteert een brede selectie om de variëteit en diepte van deze grensverleggende kunstvorm te demonstreren. Omdat deze boeken naast de kunstwerken worden gepresenteerd ontstaat er een interessante dialoog. De galerie bracht daarnaast samen met Erik van Lieshout ook een speciaal limited edition gezichtsmasker uit met Art Blasé, een verbastering van de beroemde kunstbeurs in hetzelfde lettertype.
Ed van der Elsken - Annet Gelink Gallery
Ellen de Bruijne Projects vertoont ‘Staying with the trouble’, een tentoonstelling van het in Berlijn wonende kunstenaarsduo Pauline Boudry / Renate Lorenz. Boudry (Zwitsers) en Lorenz (Duits) werken samen sinds 2006 en staan bekend om hun filminstallaties waarin ze oud en nieuw materiaal (van film en muziek tot fotografie en performance) combineren op een bewust ahistorische manier. Op die manier kunnen ze nieuwe, of onderbelichte narratieven neerzetten (of samenvoegen) over onder andere queer geschiedenissen. Het resulteert in interessante, tijddoorkruisende en deels fictieve werken. In deze tentoonstelling richten zij zich op een actueel probleem: "samen leven en sterven op een beschadigde planeet” en dan vooral over hoe de mens hierin fungeert als concept, met ‘agency’, de mogelijkheid om invloed uit te kunnen oefenen op je omgeving en in hoeverre we hier recht op hebben.
Bij Galerie Fons Welters zijn twee tentoonstellingen te zien: ‘A Carpet for your Somersaults’ van Juliette Blightman en ‘The Captive’ door Mercedes Azpilicueta. De Argentijnse kunstenaar Mercedes Azpilicueta, wiens werk onlangs nog te zien was in het Van Abbemuseum, presenteert in de voorruimte van de galerie een serie sculpturen en de animatie ‘The Fast Gossiper’. In haar werk onderzoekt ze taal en (de zichtbaarheid van) stemmen, met name in de context van dekoloniaal feminisme, verzet en performativiteit. Juliette Blightman neemt ons mee in de observaties van haar eigen leven en haar persoonlijk ruimtes, om daarmee de grens op te zoeken tussen privémomenten en het delen van die persoonlijke momenten. Midden in de ruimte staat bijvoorbeeld de trampoline van haar dochter. Het werk heet ‘A Room for One's Own’, een referentie naar een feministisch essay van Virginia Woolf. Op een schilderij en in een korte film zien we ogenschijnlijk onbelangrijke momenten waarin we diezelfde trampoline zien, soms in combinatie met haar dochter. In onze huidige situatie krijgen de afgesloten trampoline en de nadruk op privéruimtes haast een andere context.
Bij GRIMM op de Keizersgracht opent een solotentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Dave McDermott, die de grenzen van de schilderkunst opzoekt in een poging om buiten bestaande hokjes te werken. McDermott: “Ik zie het feit dat ik in het Westen ben opgegroeid als de reden voor mijn mentaliteit als kunstenaar, omdat ik didactische en illustratieve neigingen vermijd, en in plaats daarvan streef naar een overdracht van gevoel... meer poëzie dan ‘punt’.”
Zijn visuele beeldtaal is herkenbaar en veelzijdig en de werken in deze tentoonstelling refereren aan bekende Westerse kunstuitingen, waaronder Griekse mythologie, literatuur van James Joyce en Alfred Tennyson, schilderijen van Manet en Puvis de Chavannes en zelfs John Lennon. “De werken in deze show tonen een verscheidenheid aan culturele referenties die ik in verband breng met deze tegenstrijdige mythe van het Westen als uitgangspunt, en ik orden ze vervolgens in mijn eigen taal.”
Lumen Travo Galerie presenteert het activistische en filosofische werk van de Nederlandse multimedia-kunstenaar Mariëlle Videler in de solotentoonstelling ‘Bird Bath’. Videler begint haar werk met de vraag “willen we het hart van een vogel sneller laten kloppen?”. Ze deed hiervoor uitgebreid onderzoek naar vogels en dan met name naar de (gemarginaliseerde) manieren waarop zij functioneren in een stedelijke context. Ze keek ook uitgebreid naar onze relatie met vogels. De resultaten van dit onderzoek zijn nu te zien in de galerie. Videler creëerde een optimaal microklimaat voor deze vogels op haar balkon, met een druppeldouche, zaden, kleuren en uitzichten.
Lumen Travo Galerie
Bij Galerie Ron Mandos kunnen we het werk zien van de Vlaamse kunstenaar Koen van den Broek. De galerie toon de 21 mooiste werken uit de carrière van de kunstenaar, die eveneens 21 jaar spant. Van den Broek schildert uitzichten in brede zin: zeegezichten en wijdse landschappen, maar net zo goed snelwegen, stoepranden, regenbogen en balkons. Hij laat zich hierbij niet alleen inspireren door landschappen en kunstenaars als Matisse, De Kooning, Mondriaan, Kline en Bruegel, maar ook door zijn eigen, eerdere werken. De foto’s die Van den Broek maakt tijdens zijn vele reizen - de basis voor voor zijn schilderijen - laten zien hoe mensen ingrijpen in het landschap, het liefst zo universeel en niet-plaatsspecifiek mogelijk en op het abstracte af. Hij werkte ook langere tijd samen met de beroemde Amerikaanse kunstenaar John Baldessari.
Bij Slewe Gallery is een tentoonstelling te zien van de Duits-Amerikaanse kunstenaar Jerry Zeniuk. Kleur speelt een bepalende rol in zijn schilderijen omdat kleuren volgens de kunstenaar niet alleen dragers zijn van emotie: de manier waarop kleuren op elkaar reageren is volgens Zeniuk ook een weerspiegeling van sociale en menselijke relaties. De stippen op zijn schilderijen hebben op ieder werk een andere relatie met elkaar: sommige stippen zijn scherp en helder, op andere werken lijken ze veel intuïtiever en emotief op het doek aangebracht. Schoonheid, zowel in filosofische en visuele zin, speelt hierin een belangrijke rol. In 1975 was zijn werk onderdeel van een grote tentoonstelling in het Stedelijk.
Stigter van Doesburg toont vanaf 15 mei het werk van Loes Koomen in de tentoonstelling ‘Happy Buildings Sad Trees’, maar de tentoonstelling is nu al online te bekijken. De kloof tussen stad en platteland staat centraal in deze schilderijen. Het kleurgebruik van Koomen is buitengewoon kleurig: ze gebruikt slechts vier kleuren (geen zwart) die ze vaak zo combineert dat ze schuren. Haar abstracte vormen refereren aan herkenbare vormen als tafellakens in boerenbont, bloemen, een tuinhek of een tractorwiel. Toch zijn de onderliggende emoties in haar werk niet simpelweg vrolijk, Koomen hoopt de kijker ook na te laten denken over de maatschappelijke effecten van de tegenstelling tussen stad en platteland zoals economische ongelijkheid.
Bij tegenboschvanvreden is op dit moment een groepstentoonstelling te zien met werk van Christopher Mahon, Vera Gulikers, Carole Vanderlinden, Ricardo van Eyk, Evi Vingerling, Anouk van Zwieten en Anna Ostoya. In ‘THE PAINTING SHOW’ zien we werk van zeven hedendaagse kunstenaars die zichzelf uitdagen om schilderkunst opnieuw te definiëren, om na te denken over schilderkunst in deze tijd en context.
Christopher Mahon - tegenboschvanvreden
Bezoek de online viewing rooms
