03 february 2023, Flor Linckens
Vijf opvallende werken op Art Rotterdam
Van 9 t/m 12 februari vindt in de iconische Van Nelle Fabriek de 24e editie plaats van Art Rotterdam. Op de beurs tonen ruim honderd galeries uit binnen- en buitenland het werk van opkomende en gevestigde kunstenaars, op een vloeroppervlak van 10.000 m2. Op GalleryViewer vind je de beurscatalogus, met daarin een overzicht van alle getoonde werken op de beurs. In dit artikel lichten we alvast enkele opvallende werken uit.
Ruth van Beek | The Ravestijn Gallery
De Nederlandse kunstenaar Ruth van Beek verzet zich niet alleen tegen de traditionele regels en visuele codes binnen de fotografie, maar werkt volledig vanuit haar eigen belevingswereld. Voor haar collages maakt ze onder meer gebruik van fotoboeken, Europese en Amerikaanse tijdschriften uit de jaren ’50, ’60 en ‘70 en zelfs gebruiksaanwijzingen. Veel van deze objecten vindt ze in obscure kringloopwinkels. Met deze uit hun context gehaalde beelden, die vaak onderling weer met elkaar in dialoog gaan, probeert Van Beek een nieuw en achterliggend, ietwat surreëel universum bloot te leggen. Ze voegt daar met name in haar nieuwere werk grote, organisch gevormde kleurvlakken aan toe, in zachte waterverfkleuren. Haar beeldtaal, de onverwachte combinaties en vrije associaties getuigen van een grote verbeeldingskracht en stemmen tot nadenken. Herhaling, actie en toeval spelen hierbij een belangrijke rol en Van Beek gaat hierbij heel fysiek te werk: ze vouwt, snijdt, contrasteert, voegt stukjes geverfd papier toe, herschikt ze en manipuleert ze. Kleine details zijn zichtbaar achter grote kleurvlakken, andere details worden verborgen. Maar hier gaat geen uitgewerkt plan aan vooraf, ze gaat vooral intuïtief te werk. Als kijker maakt het nieuwsgierig, zou je niet heel voorzichtig achter dat flapje kunnen kijken? Maar is je verbeelding eigenlijk niet veel interessanter? Van Beek behaalde een master aan de Gerrit Rietveld Academie en haar werk is wereldwijd tentoongesteld. Haar collages waren onder meer te zien in Foam Magazine, Time Magazine, The British Journal of Photography, The Aperture Photobook Review, de Financial Times en The New York Times. Daarnaast werkte ze samen met modemerken als Marni.
Dion Rosina studeerde in 2021 af aan de Breitner Academie in Amsterdam, maar zijn carrière gaat als een speer. Zo werd hij genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en was zijn werk onder meer te zien in de tentoonstelling ‘Hier. Zwart in Rembrandts tijd’ in Museum het Rembrandthuis, in Documenta Fifteen en in OSCAM, in een groepsexpositie die werd gecureerd door Patta curatoren Violette Esmeralda (head of photography) en Lee Stuart (brand director). De tentoonstelling in het Rembrandthuis liet zien dat Zwarte mensen, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, ook in de zeventiende eeuw wezenlijk onderdeel waren van de Nederlandse maatschappij. Toch zijn zij onderbelicht gebleven in de (kunst)geschiedenis en als ze al verbeeld werden dan hadden ze meestal weinig macht en agency. Rosina is geïnteresseerd in de Afrikaanse diaspora en (historische en hedendaagse) representatie en in zijn werk geeft hij hier op zijn eigen manier uiting aan. De Amsterdamse kunstenaar maakt voor zijn werk veel gebruik van bestaand beeldmateriaal, waar hij vervolgens zijn eigen verbeelding op loslaat. Zijn aan collage refererende schilderijen bevatten vaak een combinatie van figuratie en abstractie en refereren aan echte gezichten. Mensen op straat, het internet, gezichten uit reclames of historische foto’s uit archieven. Zo kwam hij een reeks bijzondere foto’s tegen die werden genomen in Brazilië rond 1870. Rosina is daarbij vooral geïnteresseerd in foto’s met een bepaalde lading en een ondefinieerbare context, een doordringende blik of een interessante sfeer. Die foto’s voorziet hij vervolgens van een nieuwe context, zeker wanneer hij combinaties van gezichten maakt. Hij schildert de foto’s op realistische wijze na en het resultaat heeft altijd iets raadselachtigs, omdat je als kijker benieuwd bent naar het verhaal achter deze interessante gezichten — en daar je eigen invulling aan kunt geven. Op dit moment is zijn werk ook te zien in de tentoonstelling ‘Realisme van 1900 tot nu’ in Museum MORE.
Marco Maria Zanin | Spazio Nuovo
De Italiaanse kunstenaar Marco Maria Zanin studeerde literatuur en wijsbegeerte, naast internationale betrekkingen en psychologie. Zijn werk is geïnspireerd door zijn vele reizen over de hele wereld, maar ook door de plaats waar hij opgroeide: de Veneto regio in Italië. Zijn werk beweegt zich langs verschillende grenzen: tussen kunst en artefact, tussen dagelijks en ritueel object, tussen lokale en specifieke eigenschappen van verre culturen en mogelijke gemeenschappelijkheden. De objecten — verzameld tijdens reizen in verschillende delen van de wereld en in nauw contact met gemeenschappen die leven in verbondenheid met de aarde — hebben een ceremonieel karakter en komen uiteindelijk terecht in de studio van de kunstenaar. Daar komen ze in contact met een andere categorie voorwerpen, afkomstig van het nabijgelegen platteland van Veneto: gebruiksvoorwerpen die vaak door boeren worden gebruikt voor de landbouw en het bewerken van het land. Deze verschillende categorieën objecten ontmoeten elkaar in het werk van Zanin. Ze overlappen elkaar en vloeien samen om zo hybriden te creëren die nieuwe mogelijke interpretaties bieden. De kunstenaar hoopt hiermee eveneens bepaalde eurocentrische perspectieven bloot te leggen en te weerleggen.
Daniela Comani | Galleria Studio G7
Op het eerste oog is het misschien niet direct zichtbaar wat er hier niet klopt, maar als je iets langer kijkt dan zie je dat de beroemde Madame Bovary hier heeft plaatsgemaakt voor Monsieur Bovary. In haar ‘New Editions by Daniela Comani’ speelt de Italiaanse kunstenaar met geschiedenis, taal en onze vooroordelen over gender en identiteit. Het laat denken aan het raadsel dat een tijdje geleden rond ging: een vader en zoon hebben een vreselijk auto-ongeluk waarbij de vader om het leven komt. De zoon wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Net als hij op het punt staat onder het mes te gaan, zegt de chirurg: "Ik kan niet opereren - die jongen is mijn zoon!”. Wie is de dokter? Uit een onderzoek van Boston University bleek dat maar 14 procent van de ondervraagden het juiste antwoord gaf: de dokter is de moeder van het kind.
In de beroemde roman van Gustave Flaubert uit 1856 lezen we hoe Emma Bovary probeert te ontsnappen aan haar intens saaie, lege en beperkte bestaan op het platteland als vrouw van haar tijd. Ze geeft zich over aan een reeks affaires en uitbundige aankopen, wat uiteindelijk leidt tot haar financiële en emotionele ondergang, en uiteindelijke zelfmoord — want waar de hedendaagse lezer ongetwijfeld mededogen kan opbrengen voor haar situatie diende het boek destijds voornamelijk als moralistische waarschuwing. Wanneer ‘madame’ ineens verruild wordt voor ‘monsieur’ verandert de hele context. Niet op zijn minst omdat vreemdgaan en geld verkwisten (bijvoorbeeld gokken) voor mannen in haar tijd een veel alledaagser en meer maatschappelijk geaccepteerd fenomeen was. De genderwissel roept daardoor een bepaald ongemak op. Hetzelfde ongemak dat de mensen ervaarden toen ze het antwoord op bovenstaand raadsel hoorden en werden geconfronteerd met hun onbewuste bias/veronderstellingen. En het is precies dat ongemak waar de interesse van de kunstenaar ligt. Het werk is onderdeel van een reeks covers waarin de kunstenaar de covers van toonaangevende literaire klassiekers bewerkte. Comani hoopt ons te laten nadenken over vastgeroeste rolpatronen en stereotypen. Ze studeerde aan de kunstacademie en universiteit van Bologna, gevolgd door een opleiding aan de Universität der Künste in Berlijn. In 2011 was haar werk te zien op de Biënnale van Venetië in het paviljoen van San Marino.
Peter Rothmeier Ravn | Galleri KANT
