Van 16 tot en met 18 september gaat Unseen van start, dé fotografiebeurs voor hedendaagse fotografie. Vandaag lichten we een aantal interessante fotografen uit die volgende week hun werk tonen in de Westergas. Nieuwsgierig naar wat er nog meer te zien zal zijn? Dit weekend verschijnt de beurscatalogus met alle getoonde werken op GalleryViewer.
Donavon Smallwood — galerie wouter van leeuwen
Tijdens Unseen kun je onder meer kennismaken met het werk van Donavon Smallwood, een fotograaf uit New York die onlangs door Foam werd opgenomen in de Foam Talents van 2022. Tijdens Unseen toont hij werk uit zijn serie 'Languor', een ode aan een onbekende geschiedenis achter het meest beroemde park van New York: Central Park. Want wat veel mensen niet weten is dat een deel van het park vroeger de locatie was van Seneca Village, een bloeiende gemeenschap van overwegend Afro-Amerikanen. Veel van hen bezaten een huis en hadden om die reden stemrecht. Tussen 1853 en 1857 finaliseerde de stad de nieuwe plannen voor Central Park en werden 1600 inwoners verdreven uit het gebied — een herinnering aan het feit dat gentrificatie geen nieuw probleem is. Vorig jaar sleepte Smallwood onder meer de Aperture Portfolio Prize in de wacht en zijn werk verscheen onder meer in publicaties als The Atlantic, The New York Times, The New Yorker en The Guardian.
Joost Vandebrug — Ingrid Deuss Gallery
De persoonlijke reeks ‘Exhilarating’ van de Nederlandse fotograaf, film- en documentairemaker Joost Vandebrug gaat over licht en positiviteit, maar vond haar start in een donkere periode in het leven van de kunstenaar. In 2017 verbleef Vandebrug in zijn huis op het platteland van Frankrijk, waar hij probeerde om zijn angsten onder bedwang te krijgen. Hij beperkte zijn levensruimte grootdeels tot een oude chaise longue naast het raam waar hij de dagen van licht naar donker naar licht zag gaan. Het werd een manier om het beheersbaar te maken, controleerbaar. Ieder werk uit deze serie bestaat uit honderd kleine handgemaakte afdrukken waarin overweldigende berglandschappen worden verbeeld die iedere dag voor zonsondergang werden vastgelegd. Samen vormen ze een overzicht van de visueel magische overgangsperiode tussen licht en donker. De honderd beelden worden met speldjes bevestigd om de broosheid van het proces te benadrukken. Voor de fotograaf symboliseert het werk de berusting in de gedachte dat die duisternis altijd opnieuw haar kop op kan en zal steken, maar dat deze uiteindelijk onmiskenbaar verbonden is met het licht.
Satijn Panyigay — Galerie Caroline O’Breen
We schreven eerder al over de reeks ‘Twilight Zone’ en de fascinerende manieren waarop Satijn Panyigay lege musea vastlegt. Tijdens Unseen krijg je de kans om haar nieuwste reeks te ontdekken, waarin ze de muren van Foam vereeuwigt, één van de meest toonaangevende musea voor fotografie in Nederland. Panyigay laat zien dat het museum meer is dan een reeks witte achtergronden. Want hoe bepalend zijn de ruimtes waarin we naar kunst kijken voor de manieren waarop we die kunst ervaren?
Jan Pypers — Contour Gallery
Fotografen gaan tegenwoordig steeds vaker mediumoverstijgend te werk, waarbij ze analoge en digitale technieken op innovatieve manieren combineren. Zo ook de Belgische kunstenaar Jan Pypers, die voor zijn foto’s zorgvuldig uitgewerkte maquettes maakt die iets weghebben van filmsets. De kunstenaar heeft een achtergrond in de filmwereld, waar hij een cinematografisch oog ontwikkelde en kennismaakte met de mogelijkheden van decors, waaronder bijvoorbeeld geforceerd perspectief. Pypers houdt in zijn zorgvuldig gebouwde schaalmodellen rekening met de kleinste details. Vervolgens bewerkt hij de foto’s digitaal na. Als het beeld compleet is vernietigt Pypers het schaalmodel, waardoor de foto het enige bewijs is dat deze miniatuurwereld ooit bestaan heeft. De resulterende beelden zijn schitterend, mysterieus, poëtisch en droomachtig. Ze dagen je verbeeldingskracht uit, roepen vragen op en zijn tegelijkertijd vervreemdend en herkenbaar.
Marjolein Blom — galerie dudokdegroot
De praktijk van de Nederlandse kunstenaar Marjolein Blom wordt geïnformeerd door haar diepgewortelde nieuwsgierigheid naar hoe ons universum in elkaar steekt. En, in het verlengde daarvan, de manieren waarop mensen daar grip op proberen te krijgen via de wetenschap. Ze is met name gefascineerd door de spanning die ontstaat door theorieën die tegen onze intuïtie in lijken gaan, zoals de kwantumfysica en de speciale relativiteitstheorie. Ze laat daarbij vaak ruimte over voor humoristische en toevallige elementen. In de serie ‘Failing Forward’ (2021) onderzoekt Blom de relatie tussen kunst en wetenschap en de constatering dat wetenschap en het brede publiek uit elkaar gegroeid zijn in de afgelopen jaren. Ze maakte voor deze reeks onder meer gebruik van beelden uit het NASA archief.