14 march 2022, Oscar van Gelderen
De keuze van... Marc De Coninck
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel: Marc De Coninck (Executive Director bij EY Consulting, 55 jaar)
Wat betekent kunst voor u?
Kunst verschaft mij blijdschap, een positief gevoel en vooral ook energie. De laatste jaren was het voor mij – zoals voor zoveel mensen – vooral telewerken, en als je dat dan kan doen vanuit een kamer met verschillende kunstwerken om je heen, is dat toch een leuk gegeven. Elke ochtend ‘installeer’ ik mij ‘tussen’ enkele van mijn werken en dat geeft mij vreugde en energie.
Kunst is ook dat gevoel van verwondering, van je sokken geblazen worden, verbijsterd zijn als een werk je helemaal raakt, je ontroert. Ik heb dat nooit duidelijker gezien dan bij mijn zoon, toen hij op achtjarige leeftijd de ‘Guernica’ van Picasso zag en minutenlang roerloos voor het schilderij bleef staan.
Dat is voor mij trouwens misschien wel het belangrijkste criterium voor de aankoop van een werk, want dan weet ik dat het werk mij zal blijven boeien en raken.
Heeft u kunst van huis uit meegekregen of heeft u zelf uw pad moeten vinden?
Ik heb dat niet zozeer van thuis uit meegekregen of het moet genetisch bepaald zijn. Mijn grootvader langs vaders kant, die ik nooit heb gekend, want vroeg gestorven, schilderde. En toch wel op een zeker niveau. Bij ons thuis hangen nog verschillende werken van zijn hand. Mijn oom had ook talent. En ikzelf blijkbaar ook, al heb ik dit nooit ontwikkeld of in de praktijk omgezet. Maar ik heb dus wel een zekere interesse voor esthetiek, en kijk ook op een bepaalde manier naar kunst. In die zin heb ik dus wel mijn pad zelf uitgetekend; het blijft een boeiend pad met steeds weer nieuwe ontdekkingen en verrassingen.
Waar haalt u uw informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
De actuele kunstwereld volg ik niet zo. Mijns inziens wordt er enorm veel gehypet vanuit een economisch perspectief. Ik ‘moet’ dan ook niet deze of gene kunstenaar kopen om een bepaalde collectie – die dan allemaal op elkaar gaan lijken – bijeen te krijgen.
Wat ik wél doe is veel musea bezoeken, dikwijls ook tijdelijke tentoonstellingen. Schitterende evenementen verleden jaar in Mons, met de overzichtstentoonstellingen van Arne Quinze en Roy Lichtenstein. Dit jaar staan in Brussel Rinus Van de Velde in de Bozar en Christian Dotremont in de KMSK met stip genoteerd. En hoe verfrissend was de ‘BE.Modern’ exhibitie in het Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel niet, net na een nieuwe Corona lockdown?
Waar bekijkt u het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Over musea hebben we het dus al gehad. Daarnaast bezoek ik heel vaak galeries, vooral diegenen die om de paar maanden uitpakken met een nieuwe, tijdelijke exhibitie, waar verschillende, ‘andere’ kunstenaars een plaats krijgen. Een beursbezoek doe ik ook wel eens, maar ik ga liever gerichter te werk.
Hoe vaak per jaar koopt u kunst? Koopt u werk in oplage of liefst uniek werk?
Mijn echtgenote zou antwoorden: ‘Te vaak’. Ik ben volop bezig met de opbouw van mijn collectie, en dat stopt nooit. Ik koop nu eigenlijk altijd een werk wanneer het me raakt – en als het financieel haalbaar is natuurlijk. Dit jaar heb ik al twee werken gekocht en mijn akkoord gegeven voor een derde. Misschien wordt het nu een aantal maanden iets kalmer, maar ik heb al zicht op enkele aankomende exhibities in galeries waar ik vaak kom, en ik weet dat ik dan weer mooie werken zal zien.
Vroeger kocht ik vaker litho’s en/of etsen, vandaag de dag koop ik echter bijna uitsluitend uniek werk. Al is dat gebonden aan de kunstenaar. Belangrijk, uniek werk van bijvoorbeeld Christo, Roger Raveel of Pierre Alechinsky is niet voor mijn beurs weggelegd, of wil ik niet betalen.
En waar koopt u dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Ik koop meestal in een galerie. Het verhaal achter de kunstenaar – de duiding van het werk – is immers enorm belangrijk. Een goede galeriehouder denkt ook mee met de klant, geeft aan wat binnenkort interessant kan zijn.
Een paar keer heb ik werk van gevestigde kunstenaars gekocht op een veiling. Daarbij laat ik mij nooit emotioneel meeslepen, stel ik mijn limieten en houd mij daaraan.
En een heel enkele keer heb ik puur online geboden in een veiling, maar kende ik het werk wel. Ik vind dat je enkel een werk kan kopen dat je hebt gezien, ‘gevoeld’ als het ware. De echte kleur, afmetingen of staat van een werk zijn online heel moeilijk te beoordelen.
Is het belangrijk dat u en uw partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslist u/jullie?
Dit is een leuke vraag! Wij hebben één belangrijk principe: als mijn echtgenote een werk écht niet graag ziet en haar veto stelt, komt het er ook niet. Verder hebben we heel dikwijls dezelfde mening, dat helpt.
En tenslotte: als ik iets heel graag zie, dan koop ik het. En meestal moet men mij op termijn wel gelijk geven en wordt het werk door iedereen geapprecieerd.
Is er een galerie waar u een speciale band mee heeft?
Absoluut! Ik vermeld graag een waarschijnlijk onbekende, maar ongelofelijke mooie galerie in mijn woonplaats Mechelen: Modern Art. Ik kom er al bijna twee decennia, heb er geregeld gekocht, maar nog veel meer gepraat, gefilosofeerd, geleerd over kunst en kunstenaars. De galerie wordt gerund door Harry, ik denk nu 85 jaar oud, kwiek en werkelijk een wandelende encyclopedie. Wees er snel bij, want hij houdt er eind dit jaar mee op, al kan ik dat nog altijd niet geloven. Verder loop ik heel graag aan bij Stijn in de Coppejans Gallery, op het Falconplein in Antwerpen. Stijn is een echte kunstliefhebber en bouwt altijd een hele evenementenreeks rond zijn tijdelijke exhibities. Ook hier is er altijd tijd voor een interessante babbel, soms zelfs ook met een wildvreemde kunstliefhebber, waarbij het gesprek diverse richtingen uitgaat.
En recent heb ik NQ Gallery ontdekt, ook in Antwerpen. Niqui van Olphen brengt als Nederlandse galeriehoudster in Vlaanderen bekende kunstenaars (Johan Tahon, Marc Mulders, Ronald Zuurmond) samen met nieuw, jong talent. En dat werkt! Mijn twee meest recente werken heb ik daar aangekocht. En ook bij haar ben je altijd welkom voor een interessante babbel.
Marc Mulders, Hunt for Paradise 04.08.20, 2022, NQ Gallery/Kersgallery/ROOF-A
Als u een onbeperkt budget had, van wie zou u dan een werk aankopen?
Wat ik geweldig vind, zijn de ‘sombere’ marines van Léon Spilliaert. Geboren en getogen in Blankenberge, herken ik zo die grijzige, donkere kleuren van de Noordzee. En dan te weten dat de man eigenlijk nauwelijks een kunstopleiding heeft genoten. Fenomenaal!
Wie zijn uw favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Ik bewonder zoveel kunstenaars, maar laat het ons op enkele eigentijdse Belgische kunstenaars houden en bij uitbreiding enkele Nederlanders.
Denmark is in staat zijn boodschap van overproductie van gedrukt papier, van overconsumptie van informatie, telkenmale in een hernieuwde, creatieve vorm te brengen. Elke keer opnieuw sta ik verbaasd bij deze conceptuele kunstenaar.
Alain Arias-Misson heb ik recent ontdekt bij de Coppejans Gallery en daar ook het plezier gehad hem te ontmoeten en spreken. Van een energieke 80-plusser gesproken! Hij integreert woord en letter in driedimensionale constructies, steeds op een verrassende manier.
Dan Van Severen plaats ik in deze lijst omdat het een van de weinige kunstenaars is waar mijn vrouw en ik het nooit over eens zullen worden. Maar deze abstracte kunstenaar slaagt er in met enkele zeer eenvoudige geometrische figuren of enkele lijnen een bepaalde, rustgevende sfeer op te roepen. Misschien te minimalistisch voor sommigen, maar ik vind het heel bijzonder.
Marc Mulders heb ik via de NQ Gallery leren kennen. Heel bekend in Nederland, maar voor mij een echte ontdekking. Hij is een eigenzinnig kunstenaar, die een heel aparte toets geeft aan klassieke thema’s. Hij werkt in Brabant op een eigen landgoed, vanuit een draaiend atelier, dat hem telkenmale een andere blik op de natuur geeft. En dat zie je ook weerspiegeld in zijn werk.
En mag ik tenslotte een kunstenaar vermelden waarvan ik ooit hoop een werk aan te schaffen: Jan Schoonhoven. Zo’n werk in witte reliëf zou perfect in mijn leefwereld passen. Zo blijft kunst verzamelen telkens iets om naar uit te kijken!
Jan Schoonhoven, Geprägte Stukturen M VIII, 1972, BorzoGallery
