Voices of the Walls is een tentoonstelling die de geschiedenis en visuele cultuur van de beruchte Kowloon Walled City in Hongkong onderzoekt, aan de hand van foto’s van Ian Lambot, Greg Girard, Bianca Tse en Keeping Lee.
De tentoonstelling biedt bezoekers de mogelijkheid om diep in de rijke visuele geschiedenis van deze ooit controversiële stedelijke enclave te duiken.
Fotografie dient als een essentieel medium om collectief geheugen te archiveren en erfgoed te bewaren, vooral van plekken die uiteindelijk zullen verdwijnen—zoals de Walled City. Hoewel maar weinigen het aandurfden om erheen te gaan, waren er nog minder die het documenteerden. Toch deden Ian Lambot en Greg Girard dat juist in de jaren voorafgaand aan de sloop, wat culmineerde in het iconische boek City of Darkness, uitgegeven door Watermark, dat tot nu toe meer dan 20.000 exemplaren heeft verkocht. Deze verzameling behoudt niet alleen het erfgoed van de beruchte Walled City via beelden en verhalen, maar inspireert ook volgende generaties kunstenaars. Dit beïnvloedt alles, van videogames en AI-gegenereerde beelden—zoals het werk van Bianca Tse dat in deze tentoonstelling te zien is—tot films zoals de recente blockbuster Twilight of the Warriors: Walled In.
Oorspronkelijk opgericht als een militaire uitvalsbasis tijdens de Song-dynastie, ontwikkelde Kowloon Walled City zich na de Tweede Wereldoorlog tot een toevluchtsoord voor ontheemden, wat leidde tot een snelle en grotendeels ongecontroleerde groei. Decennialang bestond het in een bijna volledig bestuurlijk vacuüm, met minimale controle van zowel de Hongkongse overheid als de Chinese autoriteiten. Op zijn hoogtepunt huisvestte de Walled City ongeveer 30.000 tot 50.000 bewoners op slechts 6,4 acres, waardoor het een van de dichtstbevolkte plekken ter wereld was. De nederzetting werd gekenmerkt door dicht opeengepakte hoogbouw, vaak gebouwd met weinig aandacht voor bouwvoorschriften. De meeste gebouwen hadden vier tot zes verdiepingen, sommige zelfs tot twaalf. Smalle, labyrintachtige steegjes slingerden door de stad en waren vaak nauwelijks breed genoeg voor voetgangers. De bewoners ontwikkelden een zelfvoorzienende gemeenschap met winkels, kleine fabrieken, restaurants en voorzieningen—waaronder scholen, tandartsen en medische faciliteiten—alles binnen de muren van de Walled City.
De leefomstandigheden waren vaak krap en ongezond, met beperkte toegang tot basisvoorzieningen zoals water- en rioleringssystemen. Het ontbreken van formeel bestuur bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde ook voor een unieke informele sociale orde, waarin lokale bendes en triades een belangrijke rol speelden.
Sinds de sloop in 1994 heeft de Walled City een soort punk-immortaliteit en visuele esthetiek verworven, die een modernistische dystopie oproept—een mengeling van vuil, duisternis, willekeurige betonnen bouwsels en overbevolking. Dit verontrustende maar fascinerende beeld is een terugkerend motief geworden in kunst, literatuur, videogames en film, zoals geïllustreerd door Twilight of the Warriors: Walled In.