Invisible Choreographies brengt werk samen van Pere Llobera, Iva Gueorguieva, John Baldessari en David Lindberg. Deze tentoonstelling onderzoekt hoe beelden niet zomaar ontstaan, maar zich ontvouwen vanuit herinneringen die blijven kleven, keuzes die sturen, en een spel van verleiding en verschuiving dat het oog meesleurt. Elk van deze kunstenaars spreekt een eigen visuele taal en onthult hoe ogenschijnlijk losse scènes in werkelijkheid onzichtbaar verbonden zijn — door lijnen van invloed, fluisteringen uit het verleden, en subtiele suggesties.
Pere Llobera ziet schilderkunst als een denkruimte waar verhalende spanning en twijfel elkaar ontmoeten. Zijn werk balanceert tussen figuratie en abstractie, met een licht ironische ondertoon. In Jaume Clotet Puppet Show zien we een man die een basketbalspel regisseert aan touwtjes die zichtbaar zijn — een geladen tableau waar macht en toeschouwerschap samenvloeien. Llobera bouwt een visuele paradox: wie controleert hier wie? Wie kijkt, en wie wordt bekeken? Zijn werk schuurt tegen de grens tussen speler en speelbal.
Iva Gueorguieva gaat een andere kant op: haar Animal 2 pulseert van chaos, expressie en ruwe energie. Het schilderij, opgebouwd uit lagen, lijnen en texturen, krijgt kracht door een intuïtieve, gelaagde aanpak. Abstract als het is, roept het tastbare sensaties op. Kleuren en lijnen openen innerlijke landschappen, tijdelijke constellaties waar orde en ongrijpbaarheid met elkaar vechten. In Gueorguieva’s beeldtaal is beweging een vorm van denken, schilderen een fysieke choreografie waar controle en overgave in elkaar grijpen.
John Baldessari’s Intersection Series introduceert een conceptueel spel. Zijn collages — een mix van fotografie, filmstills, grafische elementen en tekst — ontregelen betekenis, herschikken en ondergraven. Werken als Upside Down Person (With Onlooker) stellen het perspectief en de interpretatie op scherp. Lichamen worden gefragmenteerd, gedraaid, uit hun context getrokken. Wat overblijft is een spel van verwarring dat je dwingt tot inzicht. Baldessari zet je stil, nodigt uit om opnieuw te kijken, om te heroverwegen wat zien eigenlijk betekent.
David Lindberg werkt vanuit de materie zelf. Zijn epoxywerken zijn semi-transparante, bijna fragile structuren die reageren op het licht en de ruimte om hen heen. Het getoonde werk roept een imaginaire binnenruimte op — een ‘cabin’ als mentale schuilplek. Door pigment, licht en epoxy creëert Lindberg een architectuur van kwetsbaarheid waarin het fysieke en het denkbeeldige samenvloeien. Zijn werk is sculptuur en huid, scherm en omhulsel tegelijk. Het fluistert eerder dan het spreekt.
Invisible Choreographies laat zien hoe beeldende kunst een veld van frictie, suggestie en controle is. Hier is geen beweging neutraal. Elk beeld draagt spanning, richting en twijfel. De choreografie achter de scènes blijft onzichtbaar, maar is voelbaar — een subtiele dans tussen maker, materiaal en kijker.