Is hij een beeldhouwer, een schilder of een tekenaar?
In de jaren negentig werd zijn opmars ingezet met sculpturen: beelden van de mens of op zijn minst over de mens. Tot vandaag worden zware thema's aangepakt. Maar ernst en luchtigheid buitelen over elkaar.
Van meet af aan reflecteerde zijn werk over de maatschappij, veranderingen en gevolgen voor de menselijke conditie. Hij deinsde niet terug voor ongebruikelijke materialen als suiker, bloem en broodkoolstof van verkoold brood. Vuur was al vroeg een belangrijk creatiemiddel.
Wat niet is weg te slaan uit zijn werk is het gebruik van zwart, hoe subtiel ook.
Spleten en gaten met rook zijn een terugkerend motief dat een opening naar een andere wereld suggereert. Een mogelijke parallelle wereld in de parallelle wereld, die wordt opgeroepen in het schilderij.
Tegenwoordig maakt de kunstenaar geen sculpturen meer, maar in zijn omgang met het schilderij sluipen echo's van de beeldhouwkunst. En van de tekenkunst.
Waar hij vandaag mee bezig is, vloeit voort uit waar hij eerder mee bezig was. Niet dat de reeksen elkaar eenvoudigweg opvolgen. Er zijn chronologische overlappingen en inhoudelijke verwantschappen.
Eindeloze lege landschappen, dominiq V.D. wall. evoceert ze zowel op groot als klein formaat. Op quasi minimalistische wijze schept hij ruimtelijkheid met meestal spaarzaam aangebrachte motieven. Zijn schilderijen balanceren geregeld op het omslagpunt tussen abstractie en figuratie. Van ver kunnen ze er volkomen abstract uitzien en van dichtbij blijkt er toch een soort figuratie te zijn.