Met veel plezier openen we het nieuwe kunstseizoen met een dubbele expositie van vijf vrouwelijke kunstenaars. Vier ervan presenteren hun abstracte schilderijen in de expositie 'Intuitive Abstraction'. En in de voorruimte van de galerie introduceren we een recent afgestudeerde fotograaf met een serie werken uit 'El Último Islote'.
Bij het zien van de zorgvuldig gemaakte werken van Geertje van de Kamp (1986) krijg je de indruk dat het hier gaat om tamelijk rationele beslissingen. Het is werk dat uitblinkt in ordening en geometrie. Nadere informatie leert dat gevoelsmatige en culturele overwegingen ook een rol spelen. Ordening lijkt te overheersen maar dan wel via culturele betekenissen van vormen en kleuren.
Kleuren, vormen, overlap in composities en patronen tonen een afspiegeling van haar innerlijk landschap. Elka Oudenampsen (1967) brengt iets tot leven. Onderzoekend naar wat kleur zoal doet, wat het oog opmerkt. Contrasten leveren nieuwe ervaringen en zetten alles in ander perspectief.
Annemarie Slobbe (1990) creëert haar eigen voorwaarden om te schilderen. Zij hanteert de scratchboard techniek, die veel tijd, geduld en vooral aandacht vergt. Linnen en olieverf vormen de basis, zodat structuur en textuur van de verf goed uitkomen. Zij laat zich door alle tijd en ruimte vrijwillig inpalmen, om in de flow werk te maken.
Inez Smit (1967) begint met een eerste opzet, dat tijdens het verdere proces steeds onderbroken wordt door een nieuw uitgangspunt, waarbij de weerslag van het vorige zichtbaar blijft. In een afwijkende vorm, lijndikte of kleur, lijkt het ‘patroon’ te worden voortgezet met een andere insteek. De resulterende ordening komt niet voort uit een vooropgezet plan, maar uit het schilderproces zelf.
In de fotoserie ‘El último Islote’ van Sabrina Charehbili (1992) wordt ons een andere blik gegund op het doorgaans verfoeide plastic in natuurlijke omgevingen:
“Plastic is voor mij een materiaal dat ik transformeer tot een nieuwe werkelijkheid, waarin organische en anorganische elementen samenkomen. Na transformatie is plastic een beeld geworden dat van nature in mijn wereld past. Door te spelen met licht en beweging zoek ik naar dynamiek en abstractie. Niet de last van plastic staat centraal, maar juist een hoopvolle kijk: het begin van iets nieuws.”