De materiaalkeuze van Jef Meyer is gewaagd. Het overgrote deel van de werken die hij nu al bijna tien jaar produceert, is gemaakt van een composietmateriaal dat bestaat uit fijn en grof aggregaat dat is gebonden met een vloeibaar cement dat na verloop van tijd verhardt: beton. In de loop der jaren heeft hij geëxperimenteerd met tientallen verschillende mengsels en technieken, wat heeft geleid tot een indrukwekkende reeks spectaculaire resultaten. Van glad en zijdeachtig tot ruig en ruw, en van mat tot glanzend en elke gradatie daartussenin: elk stuk is uniek. Schittering en rauwheid vullen elkaar aan. Door verschillende pigmenten toe te voegen en te spelen met droogperiodes en temperaturen, is de resulterende textuur altijd anders. En heel belangrijk: de schoonheid zit in de imperfecties.
In zijn nieuwe serie verkent Jef nieuwe vormen, waarbij hij hier en daar gaten en openingen toevoegt, sommige benadrukt door een intern houten frame. Soms weigert het werk om gekooid te worden en blijft het frame helemaal achterwege.
Het volgende deel van de reis is voor de bezoeker. Benader de werken vanuit verschillende hoeken en zie hoe het licht de oppervlakken raakt en de stukken tot leven wekt. Wolken, zeegezichten, het heelal... Het werk van Jef Meyer roept het allemaal op. Heeft hij deze keer de grenzen van zijn verbeelding bereikt? We wouldn’t bet on it.
Ander hedendaags en naoorlogs abstract werk in de expo van Andreas Biront, Filip Collin, Jan De Bondt, Hugo De Clercq, Winfred Gaul, Félix Hannaert, Anish Kapoor, Pol Mara, Luc Peire, Walter Ponsaert, Lothar Quinte, Guy Vandenbranden, Kees van de Wal, Mark Verstockt, Ludwig Wlding, John Zoller.