Openings PERFORMANCE door Mel Chan in samenwerking met Davide Ghelli Santuliana
The Last Cigarette Before the End of the World
op zaterdag 04.02.2023 om 16.00 uur in aanwezigheid van de kunstenaars. Kijk op www.franzisengels.nl voor meer informatie.
Voor deze expositie geen tekst, geen woorden. Beelden zeggen meer dan genoeg.
Want welke woorden kun je gebruiken voor de vernielingen rondom ons? Vanuit oorlogen die overal gaande zijn of dreigen te beginnen, van de klimaatverandering en al die mensen die hierdoor geraakt zijn en nog gaan worden. Het lijkt wel of we onze mooie planeet om zeep aan het helpen zijn. De wereld zal wel door blijven draaien, maar tegen welke prijs....
Patrick Bergsma
Het werk van Patrick Bergsma gaat voornamelijk over de mens in relatie met de natuur.
De mens die wel eens vergeet dat hij zelf onderdeel is van de natuur heeft te kampen met groeiende problemen door de toenemende overbevolking. Maar wat voor zooi we er ook van maken, de natuur heeft een sterk aanpassingsvermogen en vindt onder nieuwe omstandigheden altijd weer een manier om te overleven.
Mel Chan
Haar artistiek onderzoek traceert de ingewikkelde relaties tussen onze dystopische situatie en de erfenis van het kolonialisme en (neo-)kolonialisme. Haar werk omvat participatieve performances, hypnotherapie, verhalen vertellen, schilderen en video, en begeleidt niet alleen mensen om met de crisis te leven, maar is ook een erkenning van de historische oorzaak en een onderzoek naar remedies en hoop in tijden van precariteit.
Kim Habers
Kim Habers creëert laag voor laag een duizelingwekkend perspectief, dat associaties oproept met stedelijke patronen zoals plattegronden van metrolijnen en infrastructurele systemen. Het geheel eigen universum dat ze voor ons ontvouwt, doet desolaat aan. Er is geen spoor van leven. Het werk ziet eruit of er een aarbeving is geweest, of aardverschuivingen. Het werk is van een adembenemende schoonheid, maar ook de gedachte aan wat er gebeurd kan zijn doet de adem stokken.
Judy van Luyk
Judy van Luyk lijkt met haar benadering van kunst te protesteren tegen de hedendaagse cultuur en haar focus op marktwaarde en vastgoed. Haar werk kenmerkt zich door installaties, wandobjecten, video, fotografie, performance en guerrilla acties, waarbij imperfecties op een voetstuk worden geplaatst.Ze gaat met een boormachine, of geweer aan de slag om een wand te doorboren, Net zo lang tot dat het object uit elkaar begint te vallen. Ook in haar video’s is het verval terug te zien, want voor Judy is het belangrijk om imperfecties toe te laten; het zijn juist deze details die het leven spannend maken en een stad levendig.
Leon van Opstal
Leon van Opstal's werk gaat vooral over de de nonchalante manier waarop de mensheid omgaat met insecticiden. Zijn werk toont de emoties van een kunstenaar die oplossingen zoekt voor de problemen die hij tegenkomt. Want als de bestuivers uitsterven, hebben we als mensheid dus echt een groot probleem. Dan wordt de voedselketen gebroken en komt wereldwijd de voedselvoorziening in gevaar. De oplossingen die Leon aandraagt zijn zeer boeiend om naar te kijken en technisch zeer creatief.
Pim Palsgraaf
Het is de haat – liefde verhouding met onze industriële omgeving die de basis vormt voor het werk van Pim Palsgraaf. Zijn 'platte' werken zijn gebaseerd op de inwendige stad. Lege ruimtes, oude gangen en plafonds die op het punt staan in te storten tonen de fascinatie voor verval. Het verbeeldt de erosie van de stad, het ‘natuurlijke’ domein van de mens dat in vergetelheid raakt.
Rob Regeer
Het offer, de wreedheid die voor het brengen van het offer onontkoombaar is, het was eind jaren tachtig -tijdens de afstudeerperiode aan de Willem De Kooningacademie- het belangrijkste thema in de schilderijen van Rob Regeer. De toon was gezet, het wereldbeeld van deze kunstenaar is weinig behaaglijk. In zijn laatste werken komt de rauwheid weer terug. In de schijnbaar aantrekkelijke landschappen zien we de onheilspellende wereld waarin we nu leven.
Art van Triest
Centraal in het werk van Art van Triest staat de menselijke neiging om onze fundamentele angst en onzekerheid te bezweren met een ordening, een systeem. Hij beschouwt dit als een poging om vat te krijgen op de wereld om ons heen, die voortkomt uit een diepe behoefte aan controle, of de illusie van controle. Hoe broos die illusie is, ervaren we als we zien hoe deze hardhandig aan diggelen wordt geslagen. Wat blijft er over als de ordening verbroken is? Volgens Art van Triest kunnen hier ook mooie zaken uit tevoorschijn komen en is destructie niet alleen negatief.