Uit de 3D-simulatievideo geëxtraheerde spiegelreflectie-scène
Weergegeven op een rond LED-scherm
In Omnishambles reconstrueert Jaehun Park een dag in een kamer waarvan het plafond nog niet waterdicht is — een huishoudelijke ramp weergegeven in virtuele ruimte. De video ontvouwt zich op een cirkelvormig LED-scherm, wat echoot naar de bolle spiegel in het hart van Jan van Eycks Arnolfini-portret (1434). Elk object in de scène — de plaatsing, vorm, kleur — is direct ontleend aan dat iconische schilderij.
Maar hier draait Park de camera naar de spiegel, en neemt de positie in waar van Eyck zich ooit zelf in weerspiegelde. Door dit te doen, wijst hij naar de digitale systemen achter de illusie: de onzichtbare hand van de simulatie.
Geworteld in Parks eigen ervaring met een ernstige waterlekkage in zijn studio, mengt Omnishambles persoonlijke kwetsbaarheid met historische verwijzing. Het werk vangt een gevoel van machteloosheid op tegenover een keten van mislukking — een stille chaos die zowel alledaags als monumentaal is.