In de donkere betonnen kamer draait een enkele tak langzaam rond, waardoor een dynamische waterval ontstaat. Beton is een mengsel van cement en water dat al sinds het oude Egypte en de Romeinse tijd wordt gebruikt. Het is de op een na meest gebruikte stof ter wereld, na water. Veel mensen leven, slapen en werken in betonnen constructies in ontwikkelde steden, en de aanwezigheid ervan breidt zich snel uit. Misschien zal over een paar eeuwen het hele oppervlak van de aarde bedekt zijn met dit solide en grijze kunstmatige gesteente. In dit kunstwerk zit een eenvoudige gebroken tak van een boom gevangen in de betonnen gevangenis, en met behulp van computer gegenereerde 3D-wateranimatie creëert het op miraculeuze wijze een waterval vanuit zijn gebroken lichaam. Dit surrealistische en symbolische landschap roept vragen op over de symbiotische relatie tussen de natuur en de ontwikkeling van en het hele aardoppervlak bedekt?
Wat zegt dit over onze relatie met de natuur en onze verantwoordelijkheid als menselijke beschaving?