In de oudere, figuratieve tekeningen van Sigrid van Woudenberg doet het zinderen van licht en warmte je in een fata morgana belanden. Je raakt gehypnotiseerd door deze luchtspiegelingen en blijft gefascineerd kijken. Haar tekeningen zijn bijna fotografisch, als stills uit een film. De grote formaten tonen kleine mensfiguren in een overweldigende natuur. De kleinere tekeningen zoomen juist daarop in.
Van Woudenberg werkt associatief met papier, Siberisch krijt en potlood. Zij boetseert haar materiaal heel fysiek, als een beeldhouwer en met grote precisie. Het zwart is in elk geval intens diep op de voorgrond tegen een scherp afstekend wit. Het licht tintelt tussen de grijze nuances. In de schaduw van dat licht, waarmee het donker sterk contrasteert, bevindt zich vaak een gebeurtenis.
Haar nieuwe werken tonen herhalende, kleurrijke en abstracte patronen met veel rondingen en schaduwwerking. De fascinerende vormen lijken op een aaneenrijging van weefsels, die schijnen te vibreren, te ademen als levende organismen. Ze zijn onbestemd en tegelijkertijd ook vrolijk makend. Qua afmeting doen ze zich groter voor dan ze zijn. Soms verraadt een poëtische titel haar binnenwereld. In alle tekeningen van Van Woudenberg kun je ongestoord dwalen en maakt zij je deelgenoot van een ongebreidelde verbeelding.