FORTIA is een project dat de kunst van handgemaakte, gerecyclede maskers en fotografie gebruikt om tekortkomingen poëtisch te tonen en de waarnemers bewust te maken van onze impliciete vooroordelen met betrekking tot handicaps. FORTIA gaat over hoe handicaps kunnen worden afgebeeld en tentoongesteld op een manier die kwetsbare groepen sterker maakt, door kunst te gebruiken als een manifestatie die hun menselijke waardigheid bevestigt door middel van kunst.
Lola Keyezua, een dochter van een gehandicapte man gebruikt een vrouwelijk lichaam om de verhalen te verbeelden van een groep gehandicapte mannen die vervreemd zijn van hun eigen samenleving. Het project FORTIA is gebaseerd op persoonlijke ervaringen die verdriet, verlorenheid en overleving onderzoeken, tentoongesteld in audiogesprekken tussen de kunstenaar en Tito Cruz, een gehandicapte man die als ambachtsman werkt in Luanda, Angola. Elk masker geeft een gevoel van het verstrijken van een tijd. Het ontwerp bevat patronen uit stamtekeningen die het als een taal gebruiken met zijn motieven, vorm en kleuren die in elk masker de identiteit van Keyezua als Angolees maar ook als Nederlandse vrouw onthullen. In een fotografisch portret van een keizerin in een lange rode jurk die het bestaan van een handicap romantiseert via het vrouwelijk lichaam wordt de toeschouwer uitnodigt om te visualiseren hoe onze samenleving handicap emotioneel en fysiek portretteert in de kunsten.