De parade van mannen, vrouwen en mensen die van veraf op vliegen lijken, draaide om één evenement: de verfilming van een grootschalige parade, waaraan een bonte verzameling van zo'n 1000 Antwerpenaren en bezoekers van de stad deelnamen. Met behulp van een fictief classificatiesysteem probeerde ik orde te scheppen in de toenmalige chaos van de straat, de stad en in het verlengde daarvan, de steeds complexere, gepolariseerde wereld. Door de deelnemers in vijftig verschillende categorieën in te delen, wilde ik van De parade de plaats maken waar de stad zich presenteerde. Aan de ene kant was de parade een ode aan de straat, een viering van de rijke en gevarieerde openbare ruimte en haar bewoners, maar aan de andere kant maakte het onze eenzijdige, ordenende kijk op diezelfde openbare ruimte problematisch.
De parade werd bekeken vanuit een grote, gelaagde zitbank, opgericht op het Frederik Van Eedenplein op de linkeroever van Antwerpen. Verschillende grote stadionlampen staken in het donker de straat en de zitbank aan. In één enkele beweging kwam De parade langs de zitbank vol met toeschouwers. Het werd gefilmd en rechtstreeks uitgezonden door de lokale televisiezender ATV. Een jaar later ben ik begonnen met het verzamelen van de videobeelden die ATV tijdens de parade had gefilmd in een poging om nieuwe betekenislagen bloot te leggen in een monumentale montage-trilogie. De focus ligt op de relatie tussen de toeschouwer op de zitbank en de deelnemer op straat. Tussen de kijker en de bekekene. Geluidskunstenaar Senjan Jansen creëerde een betoverende geluidsset voor de installatie.