Voor Pierre Menard's paradox bouwde ik een kopie van het Marokkaanse koffiehuis Tanger, dat aan de overkant van de tentoonstellingsruimte stond. De installatie beschreef het interieur van het koffiehuis als een paradox, een plaats van hier en elders, zowel vertrouwd als vreemd. Ik bracht een hele zomer door met het bouwen van de kopie van café Tanger. Elke dag stak ik de straat over om alle details te meten en te fotograferen. Het resultaat was een intense dialoog tussen het echte café Tanger en zijn kopie. Tussen de ene kant van de straat en de andere.
Ik wilde niet alleen een kopie in de ruimte maken, maar ook een kopie in de tijd. Dus besloot ik een stukje van de geschiedenis van het echte café Tanger na te spelen. Op de openingsdag hebben de oorspronkelijke stamgasten van café Tanger een stukje van het caféleven dat tien dagen eerder had plaatsgevonden, gereproduceerd. Het publiek kon de voorstelling bekijken door de verschillende ramen en deuren. Er ontstond een interessante spanning tussen binnen en buiten. Tussen de kijkers en het bekekene.