Deze handen illustreren dat de publieke domein in de afgelopen eeuw is toegenomen en chaotischer geworden. Foto's van politici verschenen zelden in de krant in 1920, maar eind jaren zestig waren politici te zien op tv-debatten in het Huis van Afgevaardigden, en vandaag tweeten ze selfies in stemhokjes. De toegenomen zichtbaarheid van politici in het publieke domein heeft niet noodzakelijk hun gedachten of acties transparant gemaakt. Integendeel, het lijkt de aandacht af te leiden van publieke en sociale belangen, vooral wanneer het onderwerp van discussie het pak van een politicus of motorfiets is. Door een keuze te maken uit een enorm aantal fragmenten, ze eigen te maken en ze vervolgens weer openbaar te maken, creëert Pittas een nieuwe betekenis, waarvan de waarde niet altijd duidelijk is. Deze strategie lijkt naadloos te passen in de hedendaagse realiteit, waarbij ook de betekenis van wat het betekent om openbaar te zijn onduidelijk blijft. Van alle mogelijke betekenissen van het publiek lijkt er vandaag maar één steeds krachtiger te worden: die van het publiceren of bekend maken aan de wereld. het publieke domein- zoals iets behoort tot of wordt geassocieerd met de overheid, de samenleving of een specifieke sociale groep (d.w.z. de publieke sector) - lijken te worden overschaduwd door het dominante publieke gevoel. Er is veel dubbelzinnigheid in het hedendaagse begrip van wat 'het publiek' is. De hand - het lichaamsdeel dat zo vaak in het publieke domein wordt aangetroffen - lijkt een zeer geschikt symbool om deze dubbelzinnigheid bloot te leggen.