Een barokke knipoog naar popart
Met de tentoonstelling Hola brengt Galerie De Wael 15 een speelse en gelaagde introductie tot het werk van autodidact Karl Mechnig (°1959, Aalst). Zijn praktijk omschrijft de kunstenaar zelf als een evenwichtsnummer tussen barokke verfijning en popart-speelsheid, waarbij hij zijn creatieve vrijheid hoog in het vaandel draagt. Het werk voelt als een knipoog, een uitnodiging om te reflecteren op de kracht van woord en beeld in een wereld vol visuele prikkels.
Collages als fundament
Mechnig start zijn creatieproces met collages, een methode die hij zich al vroeg eigen maakte. Ooit werkte hij met schaar en lijm, tegenwoordig gebruikt hij digitale technieken. Toch blijft intuïtie leidend; ratio laat hij achterwege. "Ik vertrek vanuit gevoel," zegt hij zelf over zijn artistieke praktijk. “Mijn collages combineren iconografische beelden uit vroegere tijden met hedendaagse invloeden, zoals stripkunst en cartoons. De werken krijgen daardoor een haast cinematografische intensiteit, alsof ze stills zijn uit een nooit vertelde film.” Dit wordt versterkt door een storyboardachtige presentatie, waarbij de werken naast elkaar opnieuw nieuwe verhalen suggereren.
Barok en popart: tussen Rubens en Raysse
De hybride stijl van Mechnig weerspiegelt zijn fascinaties: de barokke dynamiek van Rubens en de kleurenpracht van Martial Raysse. Net zoals bij Rubens zien we in Mechnigs schilderijen een nadruk op beweging en emotie. Maar waar Rubens verhalen vertelt over mythologie en religie, zoekt Mechnig naar een ironische – of is het iconische- knipoog. Zijn werken lenen elementen uit Amerikaanse strips en popcultuur, maar tegelijkertijd dwalen er ook Oude Meesters door zijn werk.
Ritme van woorden en beelden
Naast de visuele impact speelt tekst een belangrijke rol in zijn werk. Mechnig gebruikt woorden niet als uitleg, maar als associatieve impulsen. Soms vertaalt hij geluiden in schrift, een voorbijrijdende wagen of achtergrondmuziek worden visueel aan het doek toegevoegd. Op andere momenten fungeren de woorden als collage-elementen, zonder directe relatie tot het beeld. Deze vrije associatie maakt de werken gelaagd; ze nodigen de kijker uit om steeds opnieuw betekenissen te ontdekken.
Mechnigs materiaalgebruik is net zo veelzijdig: een mix van olieverf, oliepastel en houtskool. De combinatie van technieken geeft zijn schilderijen een tactiele kwaliteit, waarbij sommige delen haast fotografisch ogen, terwijl andere schetsmatig blijven. Dit contrast benadrukt opnieuw de dualiteit in zijn werk: tussen orde en chaos, humor en ernst.
Stripkunst als levenslijn
Mechnigs passie voor strips is meer dan een esthetische keuze; het is een rode draad in zijn leven. Op 24-jarige leeftijd opende hij zijn eigen stripwinkel, gedreven door een verlangen naar zelfstandigheid. Amerikaanse strips, zoals Tarzan, hebben zijn visuele taal sterk beïnvloed. De beeldende kracht van deze strips echoot in zijn schilderijen, waarin heldhaftige figuren vaak een centrale rol spelen. Deze fascinatie voor heroïek sluit aan bij zijn liefde voor de epische verhalen van Homerus. Het is alsof Mechnig met elk werk een ode brengt aan de helden van toen én nu.
Satire en speelsheid
Wat de expo bijzonder maakt, is de speelse en soms satirische toon. De titel zelf, afgeleid van een van zijn droedels, roept een gevoel van luchtigheid en humor op. Maar achter deze luchtigheid schuilt een scherp observatievermogen. Mechnig stelt vragen over authenticiteit en betekenis. Zijn werken, hoe gelaagd ook, blijven toegankelijk. Ze nodigen de kijker uit om zonder vooroordelen in zijn kleurrijke wereld te stappen.
Open einde
Karl Mechnigs werk biedt geen pasklare antwoorden; het daagt uit, verrast en amuseert. Hola voelt als een groet, een uitnodiging om het leven door een andere lens te bekijken. Net zoals Mechnig zelf zijn proces omschrijft als een zoektocht zonder vooropgesteld plan, zo nodigt hij de kijker uit om zonder vaste verwachtingen naar zijn werk te kijken.
Zijn werkwijze is een ode aan de kracht van de verbeelding. Hola is niet alleen een tentoonstelling; het is een dialoog, een moment van uitwisseling tussen kunstenaar en publiek. In de woorden van Mechnig zelf: "Kijk eens. Wat zie je? En laat het weten.”
- YVES JORIS