Vita Duffeleer ervaart haar autodidactische parcours als een katalysator om beelden vrij en authentiek vast te leggen. Ze gebruikt de beelden, gevat door haar netvlies, als taal en haar fototoestel als tolk. De vastgelegde beelden faciliteren reflectie over en vrije interpretatie van de veelheid aan beelden en prikkels die haar denken beïnvloeden. Vita laat de kijker de vrijheid om zelf betekenis te genereren, om het te interpreteren, om zintuigen en gedachten te prikkelen. Doordringend niet dwingend.