Eline Kersten (1994) voelt zich aangetrokken tot de mysteries van onze aarde, tot de schoonheid van grootse natuur die nauwelijks plaatsheeft in het ontworpen en gestileerde Nederlandse landschap. De relatie van de mens tot de aarde, of meer lokaal, de mens tot zijn directe omgeving, vormt een rode draad in haar werk. Kersten is geïnteresseerd in de betekenis die we toekennen aan landschappen door de verhalen die we erover vertellen. In haar werk, veelal films en audio, richt ze zich op specifieke locaties en op de microverhalen die in het landschap te vinden zijn. Tegelijkertijd is Kersten, die na de academie in Maastricht een master Curating volgde aan Goldsmiths, University of London, tentoonstellingsmaker. Samenwerking is voor haar belangrijk. Ze werkt regelmatig met externe deskundigen zoals een geoloog, een archeoloog of een vulkanoloog omdat ze via de wetenschap manieren vindt om het ‘onwaarneembare’ te transformeren naar het, voor de mens, waarneembare. Kersten onderzoekt ook in welke mate het landschap ons beïnvloedt. “Als je onderdeel uitmaakt van het landschap waarin je je bevindt, dan heeft het zorgdragen voor dit landschap direct meer betekenis en waarde, omdat het niet alleen ‘het andere’ aangaat, maar ook jezelf. Dit bewustwordingsproces wil ik door mijn werk heen weven, hopende hiermee ook een verschuiving teweeg te brengen in het denken van de toeschouwers van mijn werk.