Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Manuela Klerkx
De Schreeuw van Munch anno 2021
Om eerlijk te zijn zakt me de moed soms in de schoenen. Er gebeurt zoveel verdrietigs en pijnlijks op het wereldtoneel dat het schrijven van een Collectie opeens een futiliteit lijkt. Een gedachte die ik meteen wegdruk omdat ik kunst, juist in een periode van maatschappelijke en politieke onrust, van het grootste belang vind. Kunstenaars signaleren vaak nieuwe ontwikkelingen en tendenzen die ze, bewust of onbewust, verwerken in hun werk. Van de klimaatcrisis en het Covid-virus tot de overheersing door de Taliban in Afghanistan en de groeiende ongelijkheid tussen rijk en arm, het gaat maar door. Kan kunst nog troost bieden, kunnen we ons nog laven aan haar schoonheid of betekenis? Zomaar een aantal vragen die in me opkomen en ik zal illustreren aan de hand van de volgende kunstwerken die op de een of andere aansluiten bij de zorgwekkende toestand van vandaag en ik ervaar als een eigentijdse ‘Schreeuw van Munch’.
1 Media items ᛫ 7 Beschikbare kunstwerken
1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De ‘multiscape’ sculpturen van Pim Palsgraaf (1979, woont en werkt in Rotterdam) zijn het resultaat van zijn ambigue relatie met de omgeving die alsmaar verstedelijkt en steeds minder ruimte biedt aan de natuurlijke en primaire behoeften van mens en dier. Titels als ‘Questioning reality’, ‘Traces of existence’, ‘Traces of emptiness’ duiden de thema’s in zijn werk zoals bouw en verval, werkelijkheid en herinnering. Begonnen als schilder ontwikkelde hij zich steeds meer in de richting van wandobjecten en 3D installaties, gebruik makend van allerlei materialen als stukjes hout en flarden karton en papier die hij, in vorm geknipt, op het canvas plakte. Door huisjes, spoorbanen en tunnels op elkaar te stapelen creëert hij dystopische kunstwerken die de gespannen verhouding tussen zijn haast apocalyptische wereldbeeld en de erosie van de stad illustreren. Een soort schreeuw van Munch maar dan in de vorm van een ‘geïmproviseerde’ architectuur en een ‘no nonsense’ mentaliteit.
(NL=US Art)
(NL=US Art)
Cléo Totti
0 Media items ᛫ 15 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Het werk van Cléo Totti (1989, woont en werkt in Brussel) sluit perfect aan bij de vele vraagstukken van deze tijd over geslachtsidentiteit en ‘fluidity’, de verschillende sociale codes ten opzichte van hetero- en homoseksualiteit, de MeToo-beweging, etc. In haar werk probeert ze bestaande codes te kraken en toont ze haar belangstelling voor het herdefiniëren van normen en waarden die niet meer aansluiten bij onze snel veranderende wereld. Haar grote passie is ‘de veranderlijkheid van de soorten’. Ze heeft een afkeer van hokjesdenken en definieert haar werk als volgt.
Mijn werk is hybride en multidisciplinair. In de schilder- en beeldhouwkunst en in installaties zoekt het definitieve vormen naargelang de thematieken (en problematieken) van het project. Ik werk vanuit de gevoeligheid voor een materiaal. Wanneer ik in een winkel bijvoorbeeld een leidingpomp zie die me aanspreekt, dan beschouw ik die als een vorm of een voorwerp dat deel kan uitmaken van een toekomstige sculptuur.
https://www.wawmagazine.be/nl/etiquettes/cleo-totti
Vormen uit het dagelijks leven maar ook een natuurlandschap, alles kan haar inspireren maar vooral de lichamelijke verschijning van mensen die tot een sociale minderheid behoren. Ze houdt ervan om een perfect mannelijk of vrouwelijk lichaam te ‘verdraaien’ tot een meer hybride, androgyn lichaam dat buiten de klassieke categorieën valt. Een ambitie die voortkomt uit haar geloof in de veranderlijkheid en de maakbaarheid van de mens en de kunst.
(Galerie EL)
Mijn werk is hybride en multidisciplinair. In de schilder- en beeldhouwkunst en in installaties zoekt het definitieve vormen naargelang de thematieken (en problematieken) van het project. Ik werk vanuit de gevoeligheid voor een materiaal. Wanneer ik in een winkel bijvoorbeeld een leidingpomp zie die me aanspreekt, dan beschouw ik die als een vorm of een voorwerp dat deel kan uitmaken van een toekomstige sculptuur.
https://www.wawmagazine.be/nl/etiquettes/cleo-totti
Vormen uit het dagelijks leven maar ook een natuurlandschap, alles kan haar inspireren maar vooral de lichamelijke verschijning van mensen die tot een sociale minderheid behoren. Ze houdt ervan om een perfect mannelijk of vrouwelijk lichaam te ‘verdraaien’ tot een meer hybride, androgyn lichaam dat buiten de klassieke categorieën valt. Een ambitie die voortkomt uit haar geloof in de veranderlijkheid en de maakbaarheid van de mens en de kunst.
(Galerie EL)
0 Media items ᛫ 20 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De tekening van de voorovergebogen vrouw door de Italiaanse kunstenaar Samuele Canestrari (1996) trof mij deze dagen in verband met de overwinning van de Taliban in Afghanistan. Deze kwetsbare vrouw wier ogen zijn weggekrast en die angstvallig een lap stof (het zou ook een bos afgeknipt haar kunnen zijn) in de mond houdt symboliseert voor mij de onderdrukking van de vrouw die niets mag zien en niet mag praten en die niet gezien of gehoord mag worden. Ze is geheel naakt en daarmee extra kwetsbaar hoewel haar geslachtsdelen bedekt zijn. Het gaat de kunstenaar duidelijk niet om het vrouwelijk lichaam als object van seksueel verlangen, maar om het naakte lichaam als symbool van kwetsbaarheid. Met deze tekening van één enkele vrouw heeft Canestrari vorm gegeven aan alle vrouwen die in hun onderdrukking zijn gereduceerd tot een blind en doof lichaam. Een hedendaagse vorm van de schreeuw van Munch. Maar dan zonder geluid.
(Chrysalid Gallery)
(Chrysalid Gallery)
0 Media items ᛫ 5 Beschikbare kunstwerken
2 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Stief Desmet (1973) zou het liefst vertoeven in een wereld zonder tegenstellingen tussen stad en natuur, mens en dier, realiteit en fantasie. Hoe mooi zou het zijn als je elementen uit het leven en de verbeelding kunt samenvoegen om zo tot een volmaakte wereld te komen. Zijn werk komt ‘uit zijn buik’ en wordt geïnspireerd door bestaande beelden uit zijn omgeving en ons collectieve geheugen die hij samen met andere beelden en teksten ‘samplet’ tot een nieuw beeld met een nieuwe betekenis. Hij voelt zich verwant aan de Duitse Neue Wilden die net als hij op een haast impulsieve wijze op zoek waren naar waarachtigheid en puurheid. Hij houdt ervan de kijker op een dwaalspoor te brengen, verwarring te veroorzaken door op fysieke wijze nieuwe contexten te creëren voor bestaande beelden zoals bv dat van een hert als zijn versie van de Schreeuw van Munch:
In vroegere tijden waren herten overvloedig aanwezig in onze contreien. Ze zijn verdwenen door overbejaging, verstedelijking enz.. Nu wordt het hert op een artificiële manier gerecupereerd door bronzen in het park, logo's bij slagers en apothekers, porseleinen postuurtjes, hertenfarms,… Het hert is maar één voorbeeld. Maar het gaat veelal om een gemis van iets dat leeft onder de mensen, waarmee ze zich toch koste wat kost willen omringen.
(MPV Gallery)
In vroegere tijden waren herten overvloedig aanwezig in onze contreien. Ze zijn verdwenen door overbejaging, verstedelijking enz.. Nu wordt het hert op een artificiële manier gerecupereerd door bronzen in het park, logo's bij slagers en apothekers, porseleinen postuurtjes, hertenfarms,… Het hert is maar één voorbeeld. Maar het gaat veelal om een gemis van iets dat leeft onder de mensen, waarmee ze zich toch koste wat kost willen omringen.
(MPV Gallery)