Inloggen
Registreren
NL
Collecties
Flor Linckens
Grensverleggende portretten
Portretten bestaan al zo lang als kunst zelf en zullen ook altijd een plek hebben binnen de kunstwereld. Maar kan een portret ook zorgen voor meer rechtvaardigheid, of meer bewustzijn over het klimaat? Kan een portret de geschiedenis deels rechtzetten en hoe ziet een portret er uit door de ogen van artificial intelligence? In deze collectie zie je vijf werken van kunstenaars die portretkunst op een bijzondere manier vormgeven.
Renzo Martens
3 Media items ᛫ 3 Beschikbare kunstwerken
0 shows ᛫ 1 Highlights ᛫ 2 Aanbevelingen
Renzo Martens zet zich in voor betere werk- en leefomstandigheden in Afrika. In zijn documentaire Enjoy Poverty stelt hij dat armoede het grootste exportproduct is van het continent, maar het valt hem tegelijkertijd op dat de documentaire paradoxaal genoeg meer opleverde voor het westen - waar men er scripties over schreef of universitaire vakken voor bedacht - dan voor Afrika zelf. Daarom richtte Martens in 2010 het Insititute for Human Activities op in Boteka in Congo, waar hij lokale plantagearbeiders kunst laat maken. Het meest bekend zijn de zelfportretten van rivierklei, die vervolgens met 3d-scanners worden gedigitaliseerd en worden uitgevoerd in een mal. In Amsterdam verworden deze afgietsels tot sculpturen. Hij gebruikt daarvoor geen klei, maar het iconische product van de lokale plantages in Congo: chocolade. De sculpturen worden getoond in galeries en musea (waaronder het LAM Lisse en het Van Abbemuseum) en de opbrengsten gaan daarna terug naar de makers. Per gram levert hen dat 7000% meer op dan wat ze normaliter per gram chocolade zouden verdienen.
(Galerie Fons Welters)
(Galerie Fons Welters)
2 Media items ᛫ 15 Beschikbare kunstwerken
4 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
De oorspronkelijke inwoners van Australië hebben zich altijd hevig verzet tegen het medium fotografie. De Aboriginals geloven dat je door het maken van een foto hun ziel steelt en dat het verbeelden van doden en heilige plaatsen respectloos is richting hun voorouders. Toch hadden koloniale overheersers hier weinig respect voor, getuige de vele foto’s die er van hen gemaakt zijn. De Britse fotograaf en kunstenaar Patrick Waterhouse geeft deze groep, die in het verleden geen invloed had op hoe ze werd gerepresenteerd, opnieuw agency. Hij maakte zijn ‘Restricted Images’ series in samenwerking met de Warlpiri-bevolking in Centraal-Australië, gedurende een periode van vijf jaar. Hij drukte de prints vervolgens af in Engeland en keerde terug naar Australië om de beelden daar, met lokale kunstenaars, te ‘restricten’ met traditionele technieken. Door intensief met hen samen te werken komen ze tot een resultaat waar iedereen tevreden over is. Waterhouse is geïntrigeerd door het feit dat we steeds anders naar onze geschiedenis kijken, omdat De Geschiedenis uiteindelijk altijd een construct is, steeds aangevuld met nieuwe kennis en perspectieven.
(The Ravestijn Gallery)
(The Ravestijn Gallery)
3 Media items ᛫ 40 Beschikbare kunstwerken
8 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen
Een portret is in essentie een fysieke manifestatie van een herinnering, maar wetenschappelijk onderzoek toont aan dat ons brein ook herinneringen fabriceert. Zo kunnen we ons gebeurtenissen die nooit gebeurd zijn soms toch heel levendig herinneren. De Duitse kunstenaar Daniela Schwabe voert die manipulatie bewust toe. Samen met ontwerper Casper Schipper ontwikkelde ze een zogenaamd neuraal netwerk, dat ze vervolgens trainden op basis van haar persoonlijke familiearchief. Het algoritme interpreteert de foto’s en leert zo in feite wat een portret is. Dat proces begint met het invoeren van formele foto’s, waarna foto’s worden toegevoegd die moeilijker te interpreteren zijn, zoals vakantiefoto’s en meer alledaagse beelden. Daarmee wordt een proces in gang gezet waarbij de artificial intelligence zich ontwikkelt op basis van leren, onthouden en uitbreiden. Als dat proces voltooid is dan kan het algoritme zelf nieuwe gezichten genereren, op basis van ervaring en geheugen — maar alleen gebaseerd op haar persoonlijke familieportretten. Schwabe schildert deze weergaven vervolgens na met het traagste medium dat er is: de schilderkunst.
(galerie dudokdegroot)
(galerie dudokdegroot)