Jacco Tulp (1965) is een psychiater die zijn vrije tijd verdeelt tussen zijn twee grootste passies: het bekijken van kunst en het beluisteren van jazz en vrije, geïmproviseerde muziek. Grote kans dus dat u Jacco in een galerie of concertzaal tegen het lijf loopt of al bent gelopen. Sinds kort is hij fanatiek Instagrammer en sindsdien is zijn kunstkooplust beslist niet afgenomen.
Met de - aan Louis Paul Boon ontleende - titel ‘Ook de afbreker bouwt op’ baseer ik mijn collectie op een aantal kunstwerken die, ondanks hun onderlinge verscheidenheid, een onderliggend proces van constructieve en destructieve krachten met elkaar delen. Hoewel het oppervlak daar wellicht geen sporen van vertoont zijn de werken wel het resultaat van deze krachten.
Bij alle werken in deze collectie is er sprake van een balans tussen elementen van fragmentatie, opbouw en afbraak en achtergebleven sporen van vandalisme. Daardoor valt er een vergelijking te trekken met archeologie waarbij onderliggende zaken niet opengelegd kunnen worden zonder de oppervlakte aan te tasten. Immers alleen vanuit het verval, vanuit de ontstane ruïnes, kan de Phoenix herrijzen. Het zijn vaak beelden die zich onttrekken aan een eenduidige definitie van schilderij of sculptuur. De grenzen van het materiaal worden afgetast en getest. Betekenissen liggen rauw aan de oppervlakte of worden juist verhuld. Tags of boodschappen worden op ruwe materialen of urbane oppervlakten achtergelaten.
Het is vooral de jongere generatie ‘post-graffiti’ kunstenaars die hiermee bezig is maar er zijn zeker paralellen te trekken met de eerste ‘handtekeningen’ in prehistorische grotten, de ‘gekerfde’ muren van Antoni Tàpies of de Nederlandse Rik van Bentum, de afgepelde posters van Raymond Hains en Jacques Villeglé of de met vuur gemaakte schilderijen en beelden van Yves Klein en Otto Piene. Mocht je interesse hebben in deze stroming dan raad ik je beslist aan de account post_vandalism op Instagram te volgen.’