Collecties

Manuela Klerkx

Remembering Summer Vibes

Mijn zomervakantie zit er bijna op maar mijn zomergevoel zal nog lang nazinderen. En om dat gevoel te stimuleren heb ik een aantal kunstwerken geselecteerd die op de een of andere manier met zon en zomer te maken hebben. Zo kan ik mijn herinneringen - en wellicht die van u - aan een lange, hete zomer, weer tot leven brengen. Al is het in een virtuele wereld, een solarium, een jungle; met brandblussers of tegen de ondergaande zon. Alles is de moeite waarde om die ‘summer vibes’ zo lang mogelijk vast te houden.

Frederique Jonker

0 Media items ᛫ 18 Beschikbare kunstwerken

0 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Een solarium is een aan de zon blootgestelde buitenruimte die bestemd is om te zonnebaden zoals een terras dat op de zon ligt. In ‘Solarium’ geeft Frederique Jonker (1991) - zij studeerde aan de HKU, het Franck Mohr Instituut en aan de Rijksacademie in Amsterdam – op eigen wijze gestalte aan dit fenomeen. Ze maakt vaak gebruik van diverse materialen en technieken zoals stanleymessen, tape en spuitbussen, die haar werk een rauw en raadselachtig randje geven. In ‘Solarium’ zien we een gloeiende zon die lijkt onder te gaan achter een groen gekleurd vlak - is het een grasveld? - met oranje-rode rechthoeken. Alsof de zon uiteen is gevallen in haar eigen, gefragmenteerde spiegelbeeld – of zijn het handdoeken? Wat maakt het uit. Waar we feitelijk naar kijken is een schilderij waarin vorm en kleur een zonsondergang en een solarium zonder zonnebaders suggereren. Een tegelijk herkenbaar en bevreemdend, figuratief en abstract beeld.

Vertegenwoordigd door Galerie van Gelder

Koos Buster

0 Media items ᛫ 37 Beschikbare kunstwerken

5 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Het werk van Koos Buster (1991), die in 2018 afstudeerde aan de Gerrit Rietveld Academie met de presentatie van het, nu al legendarische, Grote Koos Buster Museum, behoeft eigenlijk geen introductie. Liever dan succes en geluk, celebreert Buster de ongemakken, doem en lulligheid des levens. Hoe gewoner en herkenbaarder de objecten die hij maakt, hoe meer deze kunstenaar in zijn nopjes is met het resultaat. Wie kent ze niet, zijn tot op het filter opgerookte keramieken sigarettenpeuken? Of zijn ‘sierborden’? Buster weet het het banale, rampzalige en lullige letterlijk tot kunst te verheffen op een ongedwongen, vanzelfsprekende manier. Voor hem geen Biedermeier, Wedgewood of Gropier, nee, geef Buster maar een omgevallen scooter, een tandenborstel of een natuur ramp en hij maakt er ‘chocola’ van. Zo ook van de zon. Uiteraard in de vorm van brandblussers. Immers, waarom zou je het leven van de zonnige kant bekijken als het ook anders kan?

Vertegenwoordigd door Galerie Vriend van Bavink / Galerie Fleur & Wouter

Bertien van Manen

1 Media items ᛫ 23 Beschikbare kunstwerken

5 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

De gelauwerde, internationaal vermaarde fotograaf Bertien van Manen (1935-2024), die ons helaas onlangs is ontvallen, kon met een grote eenvoud kleine, schijnbaar onbeduidende scènes uit het leven en mensen - vaak onder aan de sociale ladder - in een ander daglicht zetten. Niet door ze op een voetstuk te zetten of uit hun omgeving te isoleren maar door een doodgewone situatie of een zorgelijk gezicht als het ware ‘op te tillen’ waardoor je als kijker stilstaat bij de emoties die erachter schuil gaan. Het ging haar nooit om het perfecte plaatje, of het gebruik van techniek maar om dat ene moment waarin ze iets groots en abstracts als een menselijke emotie vertaalde naar iets kleins en concreets zoals het leven van mensen in een woonwagenkamp, slapende jongeren op de achterbank van een auto of een jonge vrouw die in een roodbadpak in het gras ligt, etc. Dat gevoel van verwondering voor het algemeen menselijke, in zijn puurste vorm, zit in al haar werken. De foto ‘Iftsino, Masja’ is een goed voorbeeld van zo’n klein, intiem moment, met veel betekenis: op een broeierige zomerdag – mogelijkerwijs ergens op het platteland in Oost-Europa – zien we twee jonge mensen, een man en een vrouw, in een open veld terwijl ze worden verwarmd en verlicht door hen omringende zonnestralen. Je krijgt het gevoel dat de broeierigheid van de zonsondergang de broeierigheid tussen deze twee mensen suggereert, maar zeker zullen we het nooit weten, en dat hoeft ook niet. Onze verbeelding doet zijn werk toch wel. We zien een zittende man, met de rug naar ons toe gekeerd, en een vrouw, haar blik naar beneden gericht. Er is geen sprake van een gesprek, of van een aanraking en toch…er lijkt iets te broeien. Juist door die zwoele atmosfeer. Het schilderij doet me denken aan de Zaaier van Van Gogh of de Arenleesters van Millet, waarin het grootse van de natuur en van de menselijke emotie samenvalt met een moment van eenzaamheid (Van Gogh) of van saamhorigheid (Millet).

Vertegenwoordigd door Annet Gelink Gallery

Toon Boeckmans

0 Media items ᛫ 9 Beschikbare kunstwerken

1 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

Met humor, minimale ingrepen en speelse elementen verwijst Toon Boeckmans (1993) naar existentiële thema’s als de menselijke nietigheid versus de kosmos en de zoektocht naar natuurverschijnselen zoals onze sterrenhemel en het begrip tijd en ruimte. Boeckmans haalt voorwerpen uit hun context en geeft er vervolgens een draai aan waardoor er nieuwe betekenissen en connotaties ontstaan. Hoe eenvoudig en ludiek zijn objecten ook lijken, vaak verwijzen ze naar grote thema’s als het ontstaan van de aarde, de evolutietheorie, vraagstukken uit de sterrenkunde of het heliocentrisme. Complexe, wetenschappelijke onderwerpen weet hij te reduceren tot kleurrijke monochrome en geometrische elementen. Zo lijkt hij in ‘Sulphur Sun’ de zon te interpreteren als een zwavelkristal, een opeenhoping van een geelkleurig niet-metaal (zwavel), die in de mythologie vaak in verband werd gebracht met de hel. Een groter contrast dan tussen zon en hel lijkt bijna niet mogelijk. Daarom is Boeckmans zon wellicht een zon van het kwaad die op een dag verdwijnt en ons nietige, aardse bestaan zich in donkere nevelen zal hullen.

Vertegenwoordigd door Art Gallery De Wael 15

Kubilay Mert Ural

1 Media items ᛫ 39 Beschikbare kunstwerken

7 shows ᛫ 0 Highlights ᛫ 0 Aanbevelingen

In de video ‘Bad seeds’ zien we twee virtuele speelgoedpoppetjes, een man en een vrouw, in de laadbak van een truck. Hun benen bungelen buitenboord. Misschien vormen ze een koppel, maar ook al zien we ze tegen de achtergrond van een ondergaande zon, er lijkt hier geen sprake is van een romantische situatie. Integendeel. Zijn het mensen op de vlucht? Wat wordt er bedoeld met ‘bad seeds’? Slaat de titel op deze man en vrouw die als ‘bad seeds’ (slechteriken, oplichters) worden gezien om de simpele reden dat ze hun eigen land proberen te ontvluchten op zoek naar een betere toekomst? Wat is daar ‘bad’ aan? Kubilay Mert Ural (1986, Istanboel), behaalde een Bachelor in Management of Performing Arts en een Master in Design aan het Sandberg Instituut en voltooide een residency aan de Rijksacademie waar hij verbleef tussen 2017 en 2018. In zijn werk staan maatschappelijke ongelijkheid, machtsstructuren, en menselijk onrecht centraal. De nietige burger met zijn/haar verlangen naar een nieuwe, betere wereld en zijn/haar dromen over de toekomst komt vaak bedrogen uit. De realiteit van een leven in de illegaliteit, zonder enige vorm van veiligheid doen hun dromen in rook opgaan. Zoals de ondergaande zon suggereert, blijkt het leven vaak minder rooskleurig dan het lijkt. De man richt zijn blik tot de vrouw die met een zorgelijk gezicht strak voor zich uit kijkt. Als willoze poppen lijken ze de vernedering van een clandestiene rit in de achterbak van een truc te ondergaan tot ook de laatste zonnestraal en het laatste sprankeltje hoop zijn verdwenen.

Vertegenwoordigd door Ellen de Bruijne Projects