31 january 2019, De kunstmeisjes
De Kunstmeisjes tippen - Art Rotterdam
De kunstbeurs Art Rotterdam is in aantocht. Word je ook zo nerveus van het enorme aanbod? Helemaal niet nodig, wij helpen je graag op weg. Leg de zweetbandjes maar terug in de kast en vervang het zakje rustgevende kamillethee door een heerlijke bak koffie, want wij hebben tien kunstwerken uitgekozen onder de € 4.000 waar je even wat langer bij stil wil blijven staan. En mocht je net zo hebberig worden als wij, dan kun je zelfs met de KunstKoopRegeling een van de werken aanschaffen en maandelijks afbetalen. Whoop whoop, here we go!
1] DMW Art Space - Caroline Van den Eynden,’02:33:12PM’, 2016
Steel base, polyester, wood, glass, lacquer, acrylic paint
De kleine constructies van Caroline van den Eynden hebben iets rustgevends. De maquettes zijn bij nadere inspectie alleen niet zo perfect als ze lijken. Verbrande stukjes glas zorgen voor een vreemd element in de schijnbaar serene bouwsels van glas en staal. De controle over vuur is een terugkerend element in haar werk. Zeker bij deze kleine stukjes vragen wij ons af hoe je vuur überhaupt kunt bedwingen. Het samenbrengen van de bijna vernielde elementen en de architectonische zoektocht naar perfectie mondt uit in een prachtig en spannend bouwsel. We kunnen alleen maar hopen dat ze ambities heeft om ze in het groot uit te voeren.
2 ] Mariondecanniére - Sarah Smolders, ‘VII’, 2018 (oplage 1/3)
digital epson print on photo rag 305 gr. mounted on dibond, metal frame, 133,5 x 93 cm
Sarah Smolders werkt in verschillende fases. Geïnspireerd door ruimtes laat ze bezoekers toetreden tot kamers en gebouwen waar zij moderne trompe-l'oeils creëert door muren opnieuw te schilderen, behang te imiteren en vloeren te betegelen met beschilderde stenen. Ze legt deze herinterpretaties van de ruimtes nauwkeurig vast op foto. Ze zijn een bewijsstuk van haar werk en de laatste schakel in het proces. Wij verdwalen maar al te graag in haar gelaagde werk.
3] MIEKE VAN SCHAIJK - Kenichi Ogawa,’Untitled (Sleepers)’, 2015
silicone, 32 x 41 cm
Deze kleine schilderijtjes van de Japanse Kenichi Ogawa zijn een cuteness overload. Hij werkt met een onderlaag van gekleurde verf die hij bedekt met siliconen. Hierdoor moet hij snel werken, want anders droogt de toplaag al voordat er een afbeelding ontstaat.
Het materiaal silicoon komt volgens Ogawa dichtbij de menselijke huid en de intimiteit van aanraking. Wij dromen weg bij dit snoezige werkje, van een ouder met kind in bed. Kan het nog liever?
4 ] MIEKE VAN SCHAIJK - Juan Pablo Plazas,’Srogenoue Soundr’, 2015
Paper, rubber, thread, metal.
Heel even dachten wij een opeenstapeling rookworsten te zien. En omdat wij erg van rookworst houden, was het liefde op het eerste gezicht. Toen echter bleek dat het helemaal niet om deze ovale lekkernij ging, waren we al overstag en konden we niet meer terug. Binnenin deze rubberen buitenkant zijn pagina’s van boeken zo gevouwen dat de tekst niet meer leesbaar is. Ze verliezen zo hun doel: gelezen worden. De kunstenaar wil beelden maken die aan een definitie ontkomen, en een plekje vinden in zijn imaginaire wereld.
5 ] Frank Taal - Bram Braam, ‘Surface Matters’,144 x 23,5 x 3 cm
wood, black plexiglass, aluminium
Enige jaren geleden, ook op de Art Rotterdam, zagen wij het werk van Bram Braam waarbij hij stukken bouwmuur opstapelde en in glazen omlijstingen presenteerde. Sindsdien hebben we de kunstenaar op de voet gevolgd en staan we nu weer vooraan om zijn nieuwe werk te bekijken. Dit donkere kunstwerk gaat over oppervlaktes: glad versus ruw en glimmend naast mat. Braam neemt ons verder mee naar buiten: van het binnenste van muren mee naar de donkere bovenlaag.
6 ] Galerie van den Berge - Harry Markusse, ‘Stacked Painting #7’, 2018
Meerdere, gevouwen schilderijen (acryl op linnen) in plexiglas box, 36,5 x 27 x 4 cm
Verliezen is niet per definitie mislukken, bewijst Harry Markusse met zijn serie ‘Stacked Paintings’. Ruim vijf jaar lang bewaarde hij gemaakte schilderijen waar hij niet helemaal tevreden mee was, of om andere redenen had weggelegd. Nu herordend, stapelt en vouwt hij deze werken, zodat ze samen in een perspex box een nieuw werk vormen. Noem het recyclen, helemaal hip.
7 ] Cokkie Snoei - Ulla-Stina Wikander, ‘Iron’, 2019
Gemengde techniek
Al bijna 10 jaar lang verzamelt Ulla-Stina Wikander geborduurde stukjes. Wij krijgen er helemaal warme en wollige flashbacks van naar het huis van onze oma. Om deze borduursels nieuw leven in te blazen en ze te ontdoen van hun kitscherige imago, gebruikt Wikander ze als bekleding voor typische huishoudelijke voorwerpen. Wij zien het als feministisch statement: twee voorheen vrouwelijke bezigheden, borduren en strijken, ostentatief samengevoegd. Plus en plus is min, toch?
8 ] White Noise Gallery - Mar Hernández, ‘Cocina de la casa grande’, 2018
gemengde techniek , 76 x 116 cm
De keuken, woonkamer en studeerkamer lijken te versmelten in dit nostalgische werk van de Spaanse kunstenaar Mar Hernández. Het is net alsof we kijken naar een herinnering, waaruit steeds meer elementen langzaam vervagen. De kunstenaar probeert om het idee van tijd te doorbreken. Voor ons lijkt de tijd stil te staan en tegelijkertijd word je het verleden ingetrokken door de afbladderende stukken behang en de vale kleuren.
9 ] BorzoGallery - Ronald Zuurmond, ‘Untitled’, 2018
Inkt op papier
Ronald Zuurmond kennen we van zijn ietwat mysterieuze werken, waarbij hij verf dik aanbrengt en soms laag voor laag opbouwt en afschraapt. Touw en klodders verf geven het werk extra diepte en structuur. Daarom is het bijzonder om te zien dat deze fragiele tekening ook van zijn hand is. Elke dag bestudeert hij opnieuw een plant die al sinds lange tijd in zijn atelier staat. En elke dag maakt hij een nieuwe schets, met een enkele penstreep tovert hij zo subtiel een heel mooi stukje natuur tevoorschijn. Het doet ons denken aan de prachtige tekeningen van Ellsworth Kelly, en aan hem denken we graag.
10 ] Dürst Britt & Mayhew - Alex Farrar, ‘Semblable Stump’, 2018
Brons, 20 x 24 x 14 cm
Ooit gedacht helemaal idolaat te kunnen worden van een afgezaagd boomstronkje? Dit bronzen beeldje van Alex Farrar steelt meteen je hart. Misschien wel omdat het haast iets dierlijks heeft; een pootje steekt opzij en als je goed kijkt, lijkt het wel alsof ons fantasie-boombeestje op zijn kontje rust. Hij wacht tot we ‘m een aai over zijn bol geven. We proberen ons te beheersen.
