09 september 2025, Flor Linckens
Art Central Rotterdam XS: ontdek de start van het culturele seizoen in Rotterdam
Op 13 en 14 september luidt Rotterdam het culturele seizoen in met Art Central Rotterdam XS. Tien galeries in het centrum en het westen van de stad openen tussen 13:00 en 17:00 uur hun deuren met nieuwe tentoonstellingen. Onder de deelnemers bevinden zich ook vijf galeries die zijn aangesloten bij GalleryViewer: Contour Gallery, Studio Seine, NL=US, Phoebus en Westerkade Galerie (Westerkadekunst).
Studio Seine opent het seizoen met ‘Silent Earthquake’, een solotentoonstelling van de Belgische kunstenaar Steven Antonio Manes. In zijn tekeningen en sculpturen kerft hij emoties letterlijk in het materiaal, waarbij elke kras de intensiteit van een innerlijk conflict voelbaar maakt. Soms refereert zijn werk juist aan de ruige landschappen van Zuid-Italië. De kunstenaar werkt daarvoor met uiteenlopende materialen, van muurverf en oliepastel tot grafiet en email, en weet daarin iets universeels te raken. Zijn praktijk is rauw en direct, als een dagboek dat zichtbaar maakt wat moeilijk in woorden te vatten is. De tentoonstelling is nog tot en met 1 november te zien in de galerie.
Contour Gallery brengt in ‘Axis Natura’ vier kunstenaars samen die landschappen benaderen vanuit de complexe wisselwerking tussen natuur, technologie en waarneming. Sandra Kantanen, Georg Küttinger, Paco Dalmau en Anni Mertens scheppen hier werelden waarin het vertrouwde even kantelt. Hun werken balanceren ergens tussen herkenbaarheid en vervreemding: stille bossen veranderen in mysterieuze, haast sacrale verschijningen en panoramische vergezichten blijken te zijn opgebouwd uit honderden fragmenten. De kunstenaars begeven zich daarbij op het snijvlak van fotografie, sculptuur en digitale beeldvorming. ‘Axis Natura’ is nog tot en met 31 oktober te zien in Contour Gallery.
NL=US Gallery presenteert de duo-expositie ‘The skyline is like skin’, waarin Alexandra Roozen en Esther Jiskoot onderzoeken hoe spanning ontstaat tussen lichaam en geest, licht en schaduw, en nabijheid en afstand. Roozen onderzoekt in haar nieuwste werken op hoe papier zich kan gedragen als een huid, variërend van zacht en doorschijnend tot ruw en absorberend. Jiskoot toont een reeks sculpturen met een tastbare intimiteit, die het midden houden tussen lichaamsvorm, abstractie en object. Haar werk refereert aan kwetsbaarheid als kracht en verwijst naar manieren van overleven, waardoor ze een lichamelijke en instinctieve ervaring oproepen. Beide kunstenaars werken vanuit een fysieke benadering die diep geworteld is in het lichamelijke en het menselijke.
Bij Phoebus Rotterdam is nu werk te zien van de Braziliaanse kunstenaar Célio Braga, die in 2023 nog een solotentoonstelling had in Kunstmuseum Den Haag. Voor de reeks ‘Perfect Friends – Perfect Lovers’ verwerkte hij gedragen en geschonken overhemden van vrienden en (semi-)bekenden tot 42 intieme portretten. Daarvoor sneed Braga de stoffen zorgvuldig in stukken en stikte hij ze met de hand op houten spieraamen tot composities van 35 x 30 cm, grofweg de schaal van een gezicht. Ook hier refereert de kunstenaar aan een menselijke huid, zoals een kledingstuk fungeert als tweede huid. Het resultaat is een serie die vriendschap, intimiteit en verbondenheid een tastbare vorm geeft. Het werk van Braga is nog tot en met 7 oktober te zien in Phoebus Rotterdam.
Bij Westerkadekunst staat het werk van Fenneke Hordijk centraal met de tentoonstelling ‘Geraakt’. In haar praktijk vormen tekenen en papier de basis voor verhalen over oorlog, verlies en collectief trauma. Haar persoonlijke geschiedenis, zoals de deportatie van haar vader tijdens de razzia van 1944 en vervolgens zijn gedwongen dwangarbeid, verweeft ze hier op poëtische wijze met bredere historische verhalen en het maatschappelijk geheugen. De expositie is nog tot en met 28 september te zien in Westerkadekunst.
Ook Atelier Herenplaats neemt deel, het Rotterdamse centrum dat sinds 1991 kunstenaars met een verstandelijke beperking of psychiatrische achtergrond een professionele opleiding en werkplek biedt. Hier is te zien hoe kunstenaars die buiten de reguliere kunstopleidingen vallen, al decennialang een eigen beeldtaal ontwikkelen in een stimulerende omgeving.
