21 august 2025, Flor Linckens
Vijf muren als kader in Coppejans Gallery: wat er gebeurt als de muren leeg blijven
Tot en met 7 september presenteert Coppejans Gallery in Antwerpen de tentoonstelling ‘5 walls, 5 works’. De presentatie brengt vijf verschillende stemmen samen, elk met een eigen benadering van vorm, materiaal en betekenis. De muren blijven echter leeg, de werken vullen de ruimte daartussen. De expositie vormt op die manier een uitnodiging om met meer aandacht naar elk afzonderlijk werk te kijken.
Het meest discrete werk in de expositie is een werk van Denmark. ‘Last Post’ (2014) bestaat uit 129 kunstkranten, samengeperst tussen stalen platen en rustend op een ijzeren rek. Denmark is actief sinds de jaren ’70 en werkt veelvuldig met versnijdingen en assemblages van boeken, tijdschriften en kranten. Zijn archiefinstallaties vormen een kritische reflectie op de overvloed aan informatie die ons dagelijks overspoelt. Wat ooit vluchtig nieuws was, is hier verstild en gefixeerd tot een massief object, waarbij de informatie niet langer toegankelijk is. Urgentie maakt zo plaats voor verstilling en heroverweging: welk nieuws is na al die jaren nog steeds relevant?
Alexandra Phillips slingert een monumentaal snoer van gekleurde kralen in de ruimte. Haar werk ontstaat vaak uit onverwachte materialen, variërend van verpakkingsmateriaal tot keramische fragmenten, die ze in nieuwe constellaties samenbrengt. Op die manier stelt ze vragen over de waarde die we toekennen aan objecten en de systemen die daarachter schuilgaan. Voor dit werk maakte ze gebruik van gerecyclede feestverlichting. De grens tussen ornament en object vervaagt, waardoor de bezoeker zich letterlijk tot het werk moet verhouden. Phillips speelt daarbij met schaal en betekenis. Wat op het eerste gezicht speels en lichtvoetig oogt, blijkt bij nader inzien gelaagd en complex. Die spanning vormt de kern van haar praktijk, waarin het alledaagse een nieuwe betekenis krijgt.
Een groot en felgekleurd schilderij van Ronny Delrue, onderdeel van zijn reeks ‘Sculptures of Stones’, toont een vrouwelijke figuur, opgebouwd uit bakstenen en metselwerkachtige patronen. Daarmee creëert hij een tegenwicht tegen de grote hoeveelheid aan mannelijke standbeelden die onze publieke ruimte domineren. Zijn werk stelt ook vragen over de manieren waarop lichamen en identiteiten worden verbeeld in onze samenleving. Voor Delrue is tekenen een directe, spontane handeling, een vorm van verzet tegen de snelheid en vluchtigheid van digitale communicatie.
Ewerdt Hilgemann laat met zijn ‘Imploded Column’ zien hoe geometrische perfectie onder druk kan bezwijken. Zijn sculpturen ontstaan door natuurwetten en onvoorspelbare krachten toe te laten in het maakproces. Het glanzende staal vouwt en kreukt, en juist in die imperfectie openbaart zich een onverwachte schoonheid. Hilgemanns werk sluit aan bij zijn jarenlange onderzoek naar materie en orde, waarin toeval en controle elkaar voortdurend uitdagen. Zijn implosies waren eerder al te zien op prominente locaties, waaronder Park Avenue in New York.
Adriaan Rees plaatst een keramisch torso in de ruimte, beschilderd met blauw-witte motieven die verwijzen naar het Delfts blauw. Zijn sculptuur belichaamt zowel de kracht als de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam. De openingen en breuken in het oppervlak leggen een spanning bloot tussen schoonheid en kwetsbaarheid, tussen traditie en hedendaagse beeldtaal. Rees werkt internationaal, vaak vanuit zijn atelier in China. Hij blijft trouw aan het ambacht, maar zijn werken dragen tegelijkertijd een persoonlijke en eigentijdse signatuur.
