22 november 2024, Indra Devriendt
Een samenspel
De groepstentoonstelling ‘Salon d’Anvers’ bij Eva Steynen Gallery toont een veelheid aan schilderijen en sculpturen. Het samenkomen van levens, ervaringen en verhalen toont de vreugde en kracht van verbondenheid.
Om de paar jaar vraagt Eva Steynen aan een kunstenaar die zij vertegenwoordigd om anderen uit te nodigen die niet eerder bij haar exposeerden. “Ik vind het fijn om zo het werk van kunstenaars te leren kennen”, aldus Steynen. Deze keer maakt Christine Clinckx een selectie. Ze kiest voor generatiegenoten Stef Kamil Carlens en Rudy Trouvé en pas afgestudeerde kunstenaars Annefloor Arsonne, Juliet Jespers en Leon Jespers.
‘Salon d’Anvers’ refereert aan de Salons voor schilder- en beeldhouwkunst tussen eind 18e en begin 20ste eeuw. “Ik verwijs naar de veelheid en de presentatiewijze”, duidt Clinckx. “Ook naar het samenbrengen van verschillende generaties. Ik wil de veelheid aan verhalen en perspectieven tonen. We kunnen die niet in één beeld vatten. Elk beeld toont een momentopname. Hier zijn ze samengebracht. Ik zie deze tentoonstelling als een Gesammtkunstwerk.”
‘Salon d’Anvers’ bij Eva Steynen Gallery
Verbindingen zijn de rode draad doorheen de tentoonstelling. Clinckx heeft een persoonlijke band met de mensen die ze uitnodigt. Het zijn vrienden, mensen die ze al van jongs af aan kent en zag opgroeien: kortom mensen die haar nauw aan het hart liggen. Door generaties samen te brengen, benadrukt ze de continuïteit van leven en het verstrijken van tijd. Gebeurtenissen en keuzes geven ons leven vorm en genereren verhalen die we doorgeven. We smeden banden, delen ervaringen, dragen zorg voor mekaar en steunen elkaar.
De kunstenaars die Clinckx samenbrengt, zijn divers van stijl, maar vinden elkaar in het brengen van verhalen. “Ik heb kunstenaars gekozen die collageachtig werk maken”, duidt Clickx. “Elke mens is een soort collage met kenmerken van voorouders. We maken deel uit van onze persoonlijke en een collectieve geschiedenis. Daar gaat mijn werk ook over.” We zien familiefoto’s die ze versnijdt tot collages. Haar schilderijen maakt ze op basis van haar collages. Machtsmisbruik is een vaak terugkerend thema in haar werk en dat is ook het geval bij Annefloor Arsonne. Haar werkt lokt tegenstrijdige reacties en gevoelens uit. Kan je dieren en vrouwen beschieten of koop jij een aansteker van een blote vrouw? Een flipperkast biedt de mogelijk om munt te slaan uit wantoestanden die plaatsvonden toen Congo een kolonie van België was. Zijn we ons bewust van hoe tegenstrijdig onze denkpatronen zijn?
‘Salon d’Anvers’ bij Eva Steynen Gallery
Het werk van Rudy Trouvé herinnert aan een graphic novel. Illustraties en tekst insinueren, maar bieden veel opening voor interpretatie. De kleuren, tekeningen en tekst zijn vrolijk en grappig, maar wijzen al gauw op een wrange ondertoon. Of het nu gaat over vreugde en verdriet of over samen en eenzaam: ze kunnen niet zonder elkaar. Daartegenover hangen de schilderijen van Juliet Jespers. We zien werken op tafel- bedlinnen of schilderdoek. De hoeveelheid werkt. Haar toetsen zijn krachtig, contrastrijk van kleur en geladen met diverse emoties. Onderhuidse spanningen weten Trouvé en Jespers goed te vatten in beelden.
Haar broer, Leon Jespers verbeeldt een auto-ongeval vanuit verschillende gezichtspunten. De reeks toont hoe fragmentarisch onze gedachten en herinneringen zijn en het ontbreken van een eenduidig beeld. Zijn werk hangt tegenover de schilderijen en sculpturen van Stef Kamil Carlens. Hij toont recente sculpturen van dieren en tekeningen van dansende sjamanen. Beide kunstenaars kiezen voor felle kleuren. Leven en dood liggen dichtbij elkaar.
‘Salon d’Anvers’ bij Eva Steynen Gallery
“Voor mij is de relatie tussen beeldende kunst en muziek ook belangrijk”, zegt Clinckx. “Ik kan zelf niet werken noch leven zonder muziek. Zelf maak ik deel uit van de groep ‘7 days’. We spelen achterste voren met wisselende artiesten. Alle muzikanten die hier exposeren hebben ook een beeldende kunstopleiding gevolgd”, zegt Clinckx. Leon Jespers en Rudy Trouvé gaven samen met haar zoon Arthur een improconcert tijdens de opening van de tentoonstelling. Ook hier ligt de nadruk op samenspelen en de uitwisseling tussen generaties.
Opvallend is de authenticiteit van het getoonde werk. Het zijn kunstenaars die hun eigen pad volgen, wars van trends. Hun werk vertrekt vanuit een noodzaak om verhalen te vertellen. Je kan een voorkeur hebben voor een bepaalde aanpak of stijl. Maar hier gaat het om de verbindingen die de werken aangaan. Hoe ze elkaar vinden, hun eigenheid benadrukken en elkaar versterken.
‘Salon d’Anvers’ bij Eva Steynen Gallery
