01 april 2020, Oscar van Gelderen & Manuela Klerkx
De keuze van... Marian Hogeslag
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Marian Hogeslag (Partner bij DoubleDividend, 54 jaar)
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst brengt mij heel veel plezier en ik geniet er intens van. Ik vind dat kunst een belangrijke maatschappelijke functie vervult, omdat het aanmoedigt tot een gesprek, discussie uitlokt en werelden verbindt. Het leven van een kunstenaar vind ik heel fascinerend, misschien omdat het zo verschilt van dat van mijn leven. Een van mijn uitgangspunten is dan ook om de kunstenaar te ontmoeten voordat ik een werk koop. Dit heeft weer geleid tot Salon de Hout. Een aantal kunstenaars wordt dan geselecteerd om hun werk in ons huis ten toon te stellen. Dat is altijd ontzettend gezellig en de kunstenaars zijn blij, omdat zij zo werk kunnen verkopen aan een doelgroep die niet altijd naar galeries en beurzen gaat.
Heringa / Van Kalsbeek, Fountain origin, 2015, BorzoGallery.
Ik heb zelf mijn pad moeten vinden. Mijn ouders hebben een paar mooie schilderen en wat antiek, maar zijn geen verzamelaars. Wel heb ik van huis uit meegekregen om voor kwaliteit te gaan. Mijn eerste vriendje handelde in oude prenten en antieke tapijten. Na een paar aankopen wilde ik meer, met als gevolg dat ik door de jaren heen kunst mooi ben gaan vinden waar ik vroeger niet mijn hoofd voor zou hebben omgedraaid. En dat maakt het ook weer zo boeiend. De ontdekkingsreis kent geen einde.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Ik bezoek vooral veel beurzen. Ik neem mij altijd voor om naar veilingen te gaan of online allerlei sites af te struinen, maar daar komt het gewoon niet van. Ik ga naar heel verschillende beurzen, zodat ik over de hele breedte dingen meekrijg. Dat vormt mijn gedachten weer voor mijn volgende aankoop. Ik lees verder een aantal kunstbladen, zoals See All This en het vernieuwde Tableau, om op de hoogte te blijven.
Sjaak Kooij, The Retainer, 2019, Galerie Bart.
Waar bekijk je het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Ik ga graag naar musea en beurzen. Daar krijg je snel een overzicht wat er speelt. Galeries bezoek ik veel minder. In de praktijk ga ik altijd naar dezelfde galeries, zoals Galerie Fontana en Galerie Rob Koudijs (sieraden). Verder kom ik graag in het atelier van de kunstenaars. De gesprekken die je dan voert en al die kunst om me heen maken mij gelukkig – ik voel me dan als een kind in een snoepwinkel. Ik ga ook steeds vaker naar verzamelaars thuis. Dat levert een schat van informatie op en geeft enorm veel inspiratie. En de gepassioneerde gesprekken die worden gevoerd hebben als gemene deler altijd kunst.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Ik koop tien tot vijftien werken per jaar. Ik probeer al jaren te minderen, maar dat lukt niet. Bij voorkeur koop ik uniek werk. Bij foto’s is dit lastiger, maar ik moedig fotografen altijd aan een oplage van 1 of een zeer beperkte oplage te maken. Ik ben in principe een impuls aankoper. Als ik iets mooi vind, moet ik het hebben. De laatste paar jaren ben ik wel kritischer geworden. Ik wil geen opslag, heb ik besloten. Ik koop kunst omdat ik er blij van wordt en het om mij heen wil hebben. Dat beperkt dus hoeveel je kunt kopen. Het huis (en kantoor) is best vol, al kan het echt voller als ik bij sommige verzamelaars kijk. Dat geeft mij weer moed. En na een periode hele grote werken te hebben gekocht, koop ik nu ook weer kleiner werk. Dat kun je al snel ergens kwijt.
Anneke Eussen, Unique differences, 2020, Galerie Fontana.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Ik word vaak geattendeerd op een kunstenaar op een kunstbeurs of in een galerie. Ik weet wel gelijk of ik dan een kunstwerk wil hebben of niet, maar het komt steeds vaker voor dat ik pas een werk koop in het atelier van de desbetreffende kunstenaar. De galeriehouder gaat vaak mee en mijn ervaring is dat zij een atelierbezoek erg waarderen. Je ziet toch maar een beperkt aantal werken op een beurs of in een galerie. Ik wil dan meer zien, zoals de ontwikkeling van een kunstenaar. Een goede kunstenaars is voor mij iemand met een enorm talent, maar bovenal een zeer kritisch persoon, die altijd het beste wil bereiken. Die voor de hoogste kwaliteit gaat en eerder niet tevreden is. En die hier alles voor over heeft. Een kunstenaar verschilt hierin niet van een topsporter of succesvolle ondernemer.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Wij kopen onafhankelijk van elkaar. Dat geeft ons energie en maakt de verzameling spannender. Mijn partner is verzamelaar van glas. Hij kwam ooit met een groot – uniek – hoofd van Bertil Vallien thuis. Ik vond het vreselijk, maar toen ik het verhaal erachter hoorde en het maar lang genoeg in de kamer stond, begon ik steeds mooier te vinden. Dat had ik dus gemist als hij het niet had gekocht. Door hem ben ik ook veel meer driedimensionale kunst gaat kopen. En unica’s. Ik heb een tijdje foto’s verzameld, maar dat vond hij altijd zonde van het geld, met die grote oplages. Bij bijna alle kunst die ik koop is hij niet aanwezig, maar gelukkig vindt hij het meestal prachtig.
Raquel van Haver, The definition of a system no1, 2020, Kersgallery.
Met Galerie Fontana heb ik een speciale band. Mijn eerste contact met hen was op een beurs, de KunstRAI. Ik wilde iets hebben, wat helaas al verkocht was. Uiteindelijk ging ik met iets anders naar huis. Sinds die tijd hebben wij een warme vriendschap opgebouwd. Ik vind het ook heel leuk om ze in het weekeind te helpen op een beurs. Het geeft mij energie om met allerlei mensen te praten die net zo van kunst genieten als ik. Daarnaast ben ik fan van Edel Assanti in London. Vanaf de start van deze galerie koop ik werk bij hen, waaronder van Noemi Goudal, Gordon Cheung en Richard Moss. Beide galeries zijn divers in het aanbod van hun programma’s en ze komen altijd weer met verfrissende nieuwe talenten, zoals Simone Hoang bij Fontana.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Ik liep een paar jaar geleden op de Biennale van Venetië en zag daar werk van Huma Bhabha. Ik was gelijk verkocht, al was ik nog zo naïef om te denken dat ik haar zo ongeveer had ontdekt. Sinds die tijd heeft ze alleen maar meer momentum gekregen en zijn de prijzen verder gestegen. Maar als het aan mij ligt komt er vroeg of laat een beeld van haar in mijn huis.
Feipel & Bechameil, Contradictions of Geometric Poetry, 2018, Galerie Fontana.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Ik houd de laatste jaren steeds meer van donker, bloederig en zwaar.
Ik ben fan van Heringa / Van Kalsbeek. Vooral van de grote werken, wat mij betreft: hoe ‘bloediger’ hoe beter. Dit kunstenaarsduo verlegt continu haar grenzen.
Daarnaast kan ik eindeloos blijven kijken naar de beelden van Jehoshua Rozenman. Deze zijn zo architectonisch en zo krachtig dat je er niet omheen kunt. De beelden zijn van glas, maar dat wordt zelden door een argeloze voorbijganger correct opgemerkt.
De kleine werken van Raquel van Haver vind ik ook zeer krachtig. Hoe donkerder en dikker de structuur, des te beter.
Sjaak Kooij heb ik leren kennen op This Art Fair. Zijn schilderijen van met name Detroit en New York vind ik fantastisch. Het zijn spiegels van de wereld waarin wij leven, zoals hij het zelf treffend zegt.
Feipel & Bechameil heb ik op mijn ontdekkingsreis in de kunst leren waarderen en ik ben nu groot fan van ze. Hun werken zijn architectonisch, eenvoudig maar zeer krachtig. In eerste instantie vond ik het te modern en te strak. Maar nu blijf ik kijken.
Anneke Eussen’s laatste serie werken, gemaakt van oude autoramen, is erg verrassend. Ze is iemand om in de gaten te houden.
Ruthi Helbitz Cohen (niet op Gallery Viewer) mag niet ontbreken op deze lijst. Haar verhalende werken zijn heel verrassend en je blijft er naar kijken.
Jehoshua Rozenman, DB-102, 2020, Galerie Fontana.
