Lahoun woont en werkt in Biarritz, een kustplaats aan de zuidwestkust van Frankrijk, op zo’n 35 kilometer van de Spaanse grens. Zijn poëtische en monochrome beelden worden dan ook getekend door de zee en bewegende lichamen in en rond het water. De fotograaf heeft een voorliefde voor oude camera’s, bij voorkeur 35mm en middenformaat camera’s. Op Instagram deelt hij weinig informatie over het beeld, maar vaak wel het technische materiaal, zoals de Makina 67, de Nikon F of de Yashica mat124g camera en de film die hij gebruikt heeft. Zijn praktijk wordt daarbij gekenmerkt door experimenten in de donkere kamer en laagopbouwtechnieken. Lahoun heeft daarnaast een grote voorliefde voor de Japanse cultuur. Dat wordt gereflecteerd in het gebruik van traditioneel Japans washi papier, dat hij vervolgens op een spanraam of een stuk hout spant, maar ook in zijn toepassing van Japanse penselen voor het lijmen van zijn werken. Zijn creatieve proces valt op door een bedachtzame traagheid met een scherp oog voor detail. Er is ruimte voor verrassingen en imperfecties als scheuren, vlekken en ruwe randjes — en de inherente schoonheid daarvan. De resulterende beelden ogen zowel vintage als tijdloos. De krassen en texturen in het beeld lijken te refereren aan de imperfecte en fragmentarische aard van herinneringen, maar ook aan de degradatie van fysieke fotografie naarmate de tijd verstrijkt. Het washi papier dat de kunstenaar gebruikt wordt gemaakt van natuurlijke vezels en heeft een zachte en voelbare structuur. Washipapier is bovendien bijzonder absorberend, ideaal voor inkt, verf en andere vloeistoffen. In de praktijk van Lahoun is dat een zilveremulsie, waarna het bewerkte papier door verschillende baden van ontwikkelaar, stopbad en fixeer wordt geleid, waardoor het zachter en brozer wordt, om na het drogen zijn stevigheid terug te krijgen.

Julie Calbert, 12, 2023, DEUSS Gallery
Ook in de praktijk van Julie Calbert staat het experiment centraal: de Brusselse kunstenaar benadert haar fotografische praktijk haast als een alchemist. Ze is geïnteresseerd in het verdwijnende beeld en maakt gebruik van chemische behandelingen en technieken om bepaalde effecten te bewerkstelligen. Ze gaat dieper in op thema’s als herinneringen, manipulatie van het beeld en het medium fotografie zelf en verkent daarmee de grenzen van de fotografie. Tegen Fotoroom zei de kunstenaar: “Tijdens mijn reizen fotografeer ik op onregelmatige basis plaatsen en mensen om me heen. Pas later ontdek ik verbanden tussen deze beelden. Ze zijn als fragmenten van een groter geheel dat constant evolueert en afhankelijk is van spontane associaties. Voor mij is het manipuleren van de afbeelding even belangrijk als het maken ervan. Ik werk laag voor laag, om nieuwe mogelijkheden en interpretaties van de beelden te onthullen. Het eindresultaat toont vervreemde en mysterieuze voorstellingen. Het concept van de fotografische print creëert een onopgeloste spanning tussen het verdwijnen en de tastbaarheid van beelden – iets dat zowel krachtig als fragiel is, en tegelijk ongrijpbaar en duidelijk aanwezig."