Galerie Wouter van Leeuwen toont 7 nieuwe zeegezichten van Willem Diepraam die later dit jaar in overzichtstentoonstelling in het Rijksmuseum te zien zullen zijn.
Het eerste waar velen aan denken bij het werk Willem Diepraam (1944) zijn ongetwijfeld de grofkorrelige zwartwitreportages die hij maakte voor weekblad Vrij Nederland. Diepraam maakte deel uit van een generatie fotojournalisten die verhalen maakten met hun camera en die en passant bepaalden hoe krantenpagina’s er tot op de dag van vandaag uitzien.
Diepraam maakte vanaf 1970 reportages voor Vrij Nederland waarin mens en misstanden centraal stonden. Sprekende beelden met brutale kadrering en aangezette luchten. Dat gold ook voor zijn vrije werk over Suriname en de toenmalige Nederlandse Antillen. Dat veranderde nadat hij in 1977 zijn vrouw en twee kinderen verloor bij de vliegramp op Tenerife. Daarna veranderde zijn werk geleidelijk. Zijn werk werd stiller, kaler, en misschien ook introspectiever, zoals zijn bekende foto van het Zoutmeer op Bonaire (1982).
De inmiddels 75-jarige fotograaf schonk de afgelopen jaren zijn imposante collectie fotografie -met onder meer foto’s van Kertesz, Abott, Arbus- en maar liefst 3800 fotoboeken aan het Rijksmuseum. Ook schonk Diepraam van elk van zijn boeken een complete set afdrukken. Deze zomer brengt het Rijksmuseum een overzichtstentoonstelling en daarvoor ploegde Diepraam jaren zijn archieven na.
De foto’s die bij Van Leeuwen te zien zijn, vormen het spiegelbeeld van het Zoutmeer. De Seascapes zijn opnamen die bij daglicht zijn gemaakt, maar in de donkere kamer net zolang belicht dat het fotopapier volledig zwart is op wat twinkelende punten na. De foto’s doen denken aan het werk van Hiroshi Sugimoto die soortgelijke landschappen terugbracht tot twee vlakken. Bij Diepraam levert het subtiele, associatieve beelden op. Diepraam: “De foto’s sluiten aan bij mijn idee dat we in een mysterieus en zinloos universum leven.”
Diepraam maakte de opnamen ‘tussendoor’ in de jaren ‘80 en ’90, maar werkte ze afgelopen jaar pas uit. Aan het meesterschap waarmee dat gebeurde, zie je dat het geen restjes waren. Diepraam: “Het afdrukproces is bepalend geweest voor het eindproduct. Ik heb van deze negatieven toen ze ontstonden nooit geweten of ik er iets mee zou doen. Een negatief is voor mij bijna altijd de eerste fase van een tweeledig proces geweest”.