29 june 2023, Flor Linckens
De geweven verhalen van Annebel Bruschinski en Lise Sore
Galerie O-68 in Velp presenteert tot en met 9 juli een duotentoonstelling met werk van twee Nederlandse kunstenaars: Annebel Bruschinski en Lise Sore. Het centrale thema van de tentoonstelling is identiteit: beide kunstenaars onderzoeken op hun eigen manier de invloed van onze omgeving op hoe we onszelf definiëren. Daarnaast hanteren ze een tactiele benadering bij het verwerken van hun materialen met in beide praktijken een terugkerend element: textiel.
Annebel Bruschinski, Nine Cushions, 2023, O-68
Annebel Bruschinski richt zich in haar praktijk op de intieme relatie die mensen hebben met textiel. Van ons beddengoed tot ons ondergoed, we dragen het dicht op onze huid. De kunstenaar maakt veelvuldig gebruik van gevonden textiel, dat ze vervolgens bewerkt en transformeert met behulp van zeep.
Bruschinski: “Ik maak mijn werk met gevonden textiel en zeep. Ik verzamel ze van verschillende plekken in mijn omgeving. Ik week het textiel met gesmolten zeep. Het zinkt in de vezels en verhardt totdat het één wordt, een nieuw menselijk object [dat] lijkt op de textuur van huid en vlees. Zeep symboliseert het menselijk lichaam zoals het condenseert. [Het] lijkt op de menselijke huid terwijl deze barst en zweet. Een intiem, niet-menselijk, mensachtig kunstwerk.”
Bruschinski's kunstwerken werpen ook een kritische blik op de impact van kleding op het milieu en de consumptieverslaving van onze maatschappij. De kunstenaar weeft en knoopt verschillende soorten textiel samen tot een netwerk van koorden, en verwijst daarbij naar overkoepelende thema’s als ecologie, psychologie, feminisme en consumentisme. Bruschinski studeerde aan de HKU en haar werk werd onder meer tentoongesteld bij de NEON Foundation en tijdens The New Current.
Annebel Bruschinski, Undies 2, 2021, O-68
Het werk van Lise Sore wordt getekend door een diepe kwetsbaarheid, niet op zijn minst omdat de werken een autobiografisch karakter hebben. De kunstenaar legt zichzelf op emotionele momenten vast en vertaalt deze beelden vervolgens naar gedetailleerde en hyperrealistische tekeningen. Als kijker heb je daardoor het gevoel dat je in nauw contact staat met de kunstenaar, diens herinneringen en belevingswereld — waardoor je wellicht ook dichter bij je eigen gevoelens komt te staan. De werken krijgen daardoor een bepaalde universaliteit.
De zelfportretten van Sore worden niet zelden uitgevoerd op monumentale schaal, een interessant contrast met de intimiteit van de verbeeldingen, maar in de galerie zijn ook kleinere werken van diens hand te zien. Tegelijkertijd werkt de kunstenaar onder een pseudoniem, waardoor er een bepaalde afstand wordt gecreëerd tussen de kunstenaar en de kijker. Door het gekozen materiaal zweven de werken vaak een beetje in de ruimte waarin ze gepresenteerd worden. Sore maakt hiervoor meestal gebruik van dun, doorschijnend textiel, MDF en grafiet. De kunstenaar studeerde aan de AKV | St. Joost te Breda en diens werk was onder andere te zien in het Stedelijk Museum Breda en in CODA Apeldoorn.
Lise Sore, Untitled (selfportrait om abstract landscape), 2023, O-68
