Tijdens de kunstRAI tonen we een solopresentatie met werk van Carmen Schabracq (Amsterdam 1988). De kunstenaar maakt schilderijen, sculpturale installaties, maskers en performances waarin de theatraliteit van het leven een belangrijke rol speelt. Ze verzamelt verhalen uit verschillende mythen, tradities en haar eigen ervaringen en gebruikt deze om collage-achtige visuele narratieven te creëren. Het masker is een terugkerend object en thema in haar werk, dat ze gebruikt om de complexiteit van de menselijke identiteit te onderzoeken. Een masker is een hulpmiddel binnen een ritueel of performance, om 'de ander' te worden en daar speelt ze op verschillende manieren mee.
Haar werk is ook een vorm van escapisme door de personages die ze plaatst in ruimtes van kleur. Een manier om even uit deze wereld te ontsnappen en jezelf in een andere te wanen, vol speelsheid en humor, om met de gelaagde realiteit van leven en dood om te kunnen gaan. Net als folkloristische rituelen en tradities dat doen, bijvoorbeeld als viering van de seizoenen, om de goden gunstig te stemmen, demonen en duivels af te schrikken of vruchtbaarheid te vieren. Het werk van Schabracq is een gestileerd theater van haar eigen kosmos, met referenties uit de kunstgeschiedenis en folklore zoals klederdracht.
Kunstgeschiedenis
Op de beurs laat Schabracq verschillende nieuwe schilderijen zien waarin ze zich liet inspireren door de kunstgeschiedenis in brede zin. Er zijn vele kunsthistorische referenties te ontdekken in haar nieuwe werken. Bijvoorbeeld in het werk Bosch Play, een vanitasschilderij van een speelse theatrale scène, is met beeldelementen geciteerd uit het werk van Jheronimus Bosch. In de werken Sandra en Zeeuws Zelfportret zit dan weer een duidelijke verwijzing naar klassieke portretschilderkunst, waarbij de nadruk ligt op de klederdracht die de geportretteerden dragen.
Ook mythologische verhalen zijn terug te vinden in haar nieuwe werken. In Kalliope the Muse, zien we karakters uit de Griekse mythologie die de kunstenaar aanspreken. In dit geval Midas met de ezelsoren en Kalliope, één van de muzen en dochter van Zeus. Dit karakter is gemixt met een echt persoon: de half Griekse Kelly, die recentelijk stage liep bij Carmen en háár muze was voor dit schilderij.
Naïviteit
In sommige schilderijen zoals in Nocturnal Tears omarmt Schabracq de naïviteit van haar schilderen, net als schilders als Henri Rousseau. In andere werken zijn het elementen als de titel of de achtergrond van het werk die naar andere kunstenaars refereren. Zoals bij Feeding myself the Milk of Dreams, waar de titel verwijst naar Leonora Carrington en de achtergrond van het doek geïnspireerd is op een mozaïek uit de Tarottuin van Niki de Saint Phalle.
Gecombineerd in een stand nemen de werken je mee op een reis door de kunstgeschiedenis en de theatrale belevingswereld van de kunstenaar. De presentatie vormt een plek om je te verwonderen en prachtig te ontsnappen aan de wereld van alledag.