In Gallery Sofie Van de Velde in Antwerpen kun je tot en met 28 november een solotentoonstelling zien met enigmatische fluweelwerken van Sara Sizer. Waar de meeste schilders lagen toevoegen aan hun werk staat de Amerikaanse kunstenaar er om bekend juist lagen te verwijderen van haar materiaal. Door de kleur te onttrekken met bleek komt ze tot een abstract oppervlak. Sommige van haar werken ogen als landschappen, maar de werken in deze tentoonstellingen zijn abstracter.
Fluweel is als materiaal beladen met een veelheid aan connotaties, waaronder vrouwelijkheid, luxe, kitsch en religie. Van het weelderige korset van Sargents ‘Madame X’ tot religieuze gewaden. Sizer werd geboren in Texas en associeert het materiaal daarom ook met kitscherige schilderijen van pokerspelende honden op fluweel. De kunstenaar beschouwt het materiaal haast als een belangrijkere factor in het eindresultaat dan haar eigen bijdrage.
Sizer, in een interview met Rick Beerhorst: “Na een toevallige gebeurtenis in mijn studio ben ik met bleekwater gaan werken op ruw linnen. Daarna begon ik te experimenteren met andere materialen en probeerde ik rood fluweel te bleken. Ik kocht het fluweel bij de IKEA. Het was al heel stevig verpakt, waardoor er duidelijke vouwen zichtbaar waren in een rasterpatroon. Ik begon het materiaal te bleken met spray en spoelde het tussendoor steeds uit. Dat spoelen stopt het bleekproces, een beetje vergelijkbaar met fotografie. Als ik materiaal vind dat ik echt fijn vind, dan bedenk ik wat ik ermee kan doen. Hoe ik dat wat er in zit uit het materiaal kan halen. Hopelijk weerspiegelen we als kunstenaars iets van onze tijd. Uitgedrukt op een manier die geen woorden heeft.”
Het bleken vormde het begin van een proces van chemische experimenteren in haar atelier in Berlijn. Sizer gebruikt daarbij steeds andere vloeistoffen, toevoegingen die de stof in tegenstelling tot verf wel zacht houden. Soms brengt Sizer de vloeistof aan op gevouwen fluweel, waardoor er in de hoogte verschillende lagen ontstaan. Nadat de vloeistof is aangebracht in een geschilderde ‘verf’streek krijgt het een eigen leven. Aanvankelijk scherp aangebracht gaat het vervolgens in onregelmatige vormen “bloeien” op het poreuze materiaal, en op onverwachte manieren vermengen met andere strepen.
Sizer maakt in haar artistieke proces gebruik van capillariteit, een natuurkundig verschijnsel waarbij vloeistof op een manier beweegt zonder daarbij te worden beïnvloed door de zwaartekracht. De inktmoleculen in de vloeistof kleven daarbij aan kleine kanaaltjes in het fluweel, en andere moleculen kleven weer aan eerder aangebrachte moleculen, zodat de inkt ongecontroleerd omhoog kan kruipen. Het uit handen geven van controle is voor de kunstenaar een oefening in loslaten, een manier om ook in het echte leven los te kunnen laten.